باشگاه فوتبال آ.اس. رم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آ.اس. رم

نام کامل	انجمن ورزشی رم
لقب‌(ها)	Giallorossi (زرد و قرمزها) La Lupa (گرگ ماده) La Magica (جادویی‌ها)
تاریخ بنیان‌گذاری	۷ ژوئن ۱۹۲۷؛ ۹۷ سال پیش (۱۹۲۷-07}}) (توسط ایتالو فوشی)
نام ورزشگاه	ورزشگاه المپیک رم
گنجایش	۷۰٬۶۳۴[۱]
مالک	گروه فریدکین (۹۵٫۹۷٪)
مدیرعامل	دن فریدکین
مربی	کلودیو رانیری
لیگ	سری آ
۲۴–۲۰۲۳	۶
وبگاه	https://www.asroma.com/en
رنگ‌های خانگی رنگ‌های مهمان رنگ‌های سوم

اَسوچیاتزیونه سپورتیوا رم (به ایتالیایی: Associazione Sportiva Roma) یک باشگاه حرفه‌ای فوتبال ملقب به جالوروسی که در سری آ ایتالیا است و در شهر رم در کشور ایتالیا قرار دارد. این باشگاه در سال ۱۹۲۷ بنا نهاده شد.^[۲] آ. اس. رم به جز فصل ۵۱–۱۹۵۰، همواره در بالاترین سطح فوتبال ایتالیا حضور داشته است. رم ۳ بار فاتح سری آ شده است؛ آن‌ها موفق شده‌اند در فصل ۴۲–۱۹۴۱، ۸۳–۱۹۸۲ و ۰۱–۲۰۰۰ قهرمان این رقابت‌ها شوند. آن‌ها همچنین ۹ بار قهرمان جام حذفی فوتبال ایتالیا و ۲ بار قهرمان سوپر جام فوتبال ایتالیا شده‌اند. در رقابت‌های اروپایی، آ. اس. رم موفق به قهرمانی در اینتر-سیتیز فیرز کاپ، نایب قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا ۸۴–۱۹۸۳، دو نایب قهرمانی در جام یوفا در سال‌های ۹۱–۱۹۹۰ و همچنین قهرمانی در نخستین دوره لیگ کنفرانس اروپا در سال ۲۲–۲۰۲۱ و نایب قهرمانی در لیگ اروپا ۲۳–۲۰۲۲ است.

از سال ۱۹۵۳، رم بازی‌های خانگی‌اش را در ورزشگاه المپیک رم برگزار می‌کند، ورزشگاهی که رقیب همشهری آن‌ها لاتزیو نیز از آن استفاده می‌کند. این ورزشگاه با ظرفیت ۷۲٬۰۰۰ نفر، دومین ورزشگاه بزرگ ایتالیا بعد از ورزشگاه سن سیرو به حساب می‌آید.

لباس خانگی این تیم از رنگ‌های ارغوانی امپراتوری و طلایی تشکیل شده است؛ که برگرفته از لقب این تیم «جالوروسی» به معنای زرد و قرمزها می‌باشد. نشان برجسته و نماد باشگاه، یک گرگ ماده است که از افسانه اساطیری بنیان‌گذاری شهر رم الهام گرفته شده است.و سردار آزمون نیز در آن به عنوان بازیکن قرضی سابقه بازی دارد.

در تابستان سال ۱۹۲۷ با اشتیاق و تلاش ورزش دوستان شهر رم باشگاه ورزشی آ آس رم، با ادغام ۳ باشگاه شهر رم (رومن اف سی، فورتیتودو- پرو رم و آلبا اودیک رم) تأسیس شد.

براساس گزارش‌ها روزنامه‌های وقت شهر رم –از جمله ایل مساجرو و نسخه شهر رم لاگاتزتا دلو اسپورت- این قرارداد در شب ۷ ژوئن ۱۹۲۷ منعقد شد.

با توجه به تلاش‌های ایتالو فوسچی در آن زمان برای ادغام این سه باشگاه با هدف ایجاد تیمی قدرتمند برای مقابله با تیم‌های شمالی؛ تصمیم گرفته شد که وی اولین مدیر تاریخ باشگاه شود.

باشگاه جدید از نماد گرگ پایتخت و از رنگ‌های زرد و قرمز که مورد علاقه مردم محله‌های قدیمی و حومه شهر بود استفاده کرد.

در ۲۲ ژوئیه ۱۹۲۷ ایتالو فوسچی با امضای دستور کار شماره ۱، باشگاه را به سه قسمت اساسی بخش ورزشی، بخش مالی و بخش مدیریت تقسیم کرد.

در فصل ۲۸–۱۹۲۷ باشگاه رم اولین جام خود را در کنی کاپ با شکست مودنا در فینال کسب کرد. ستاره آن زمان رم آتیلیو فرراریس بود؛ بازیکن تیم ملی ایتالیا که در رم متولد شده بود و چندی بعد همراه تیم ملی ایتالیا قهرمان جام جهانی ۱۹۳۴ شد و در تیم منتخب جام قرار گرفت.^[۳]

بعد از نخستین فصل فولویو برناردینی افسانه ای به تیم اضافه شد که تا یازده فصل بعد ستاره تیم رم بود.

در سالهای بین ۱۹۲۹ تا ۱۹۴۰ رم در زمین تستاچیو تمرین می‌کرد. استادیوم افسانه ای جالوروسی‌ها هم در محلهٔ کارگر نشینی به نام تستاچیو ساخته شد که همواره تماشاگران زیادی را در خود می‌دید و عدهٔ کثیری برای حمایت تیم محبوب شان به آنجا می‌رفتند. اولین و آخرین بازی باشگاه در این زمین با پیروزی ۱–۲ رم همراه شد؛ نخستین بازی در برابر برشا و آخرین بازی در برابر لیورنو انجام شد. لازم است ذکر شود که معمار این بنا سیلویو سنسی، پدر فرانکو سنسی (رئیس باشگاه رم در سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۸)، از سازه‌های چوبی برای ساخت این ورزشگاه استفاده کرد.^[۴]

یک ماه پس از منتقل شدن به تستاچیو یکی دیگر از اتفاقات مهم باشگاه رقم خورد و اولین دربی میان رم و لاتزیو برگزار شد. رقابت بین این دو تیم با بازی در زمین روندینلا آغاز شد. آن روز بیشتر تماشاگران پرچم رم را به اهتزاز درآوردند و با تک گل رودولفو ولک خوشحال به خانه بازگشتند.

در دهه ۱۹۳۰ رقابت بزرگ بین رم و یوونتوس آغاز شد. بازی مهمی سال ۱۹۳۱ انجام شد در زمانی که یوونتوس به کسب اولین جام از پنج جام متوالی خود نزدیک بود. بازی که در زمین تستاچیو برگزار شده بود با دبل برناردینی و گل‌های فرراریس، ولک، فاسانلی و لومباردو ۰–۵ به نفع رم به پایان رسید.^[۵]

فیلم پنج تا صفر اثر ماریو بونارد با الهام از این بازی ساخته شده است.^[۶]

پانزده سال پس از تأسیس، باشگاه رم توانست در ۱۴ ژوئن ۱۹۴۲ با پیروزی ۰–۲ مقابل مودنا اولین اسکودتوی خود را به دست آورد. رم با سرمربی گری آلفرد شافر و متشکل از خط مستحکم دفاعی که توسط دروازه‌بان گویدو ماستی رهبری می‌شد و با ضد حمله‌های زهردار و خطرناک تیم قدرتمندی برا هر حریفی به حساب می‌آمد. اما ستاره تیم آمادئو آمادئی ۲۱ ساله بود که با ۱۸ گل زده نقش مهمی در قهرمانی تیم داشت. وی در فراسکاتی به دنیا آمد و دوران فوتبال خود را در تیم جوانان رم آغاز کرد. وی پس از یک فصل حضور قرضی در آتالانتا به رم بازگشت و آلفرد شافر او را در پست مهاجم مرکزی قرار داد.^[۷]

اسکودتوی رم در سال ۱۹۴۲ اولین اسکودتویی بود که تیمی به غیر از تیم‌های شمالی موفق به کسب آن می‌شود.^[۸]

پس از اسکودتوی اول رم دوران سختی را تحمل کرد. باشگاه بیشتر از هر باشگاه دیگری از عواقب جنگ جهانی دوم آسیب دید و بدون پول و بازیکن ماند.

پس از چند فصل عملکرد ضعیف، رم در فصل ۵۲–۱۹۵۱ برای اولین و آخرین بار به دسته پایین‌تر سقوط کرد. رم سریع با قهرمانی سری بی به سرمربی گری جوزپه ویانی به سری آ بازگشت اما برای ۱۰ سال تنها موفقیت رم رتبه دوم در فصل ۵۵–۱۹۵۴ بود.

در آغاز دهه ۶۰ رم با شرکت در مسابقات اروپایی سعی در احیای روحیه تیم و هواداران داشت. در ۶۱–۱۹۶۰ رم با قهرمانی در اینتر-سیتیز فیرز کاپ اولین موفقیت اروپایی خود را کسب کرد. رم توسط لوئیس کارنیگلیا با غلبه بر یونیون سنت گیلویس، کولون و هیبرنیان به دیدار نهایی رسید. رم در فینال با نتیجه ۲–۴ در دو بازی رفت و برگشت بیرمنگام را شکست داد و قهرمان جام اینتر-سیتیز فیرز کاپ شد. ستاره آن رقابت پدرو مانفردینی از رم بود که توانست ۱۲ گل به ثمر برساند.

رم در دهه ۱۹۶۰ با سرمایه گزاری روی بازیکنان با استعدادی چون فرانچسکو لویاکونو، خوان آلبرتو شیافینو، آنتونیو آنجلیلو، جیاکومو لوسی و جانکارلو د سیستی (ملقب به دارکوب)؛ توانست دو جام حذفی در ۱۹۶۴ و ۱۹۶۹ کسب کند.

جام حذفی سال ۱۹۶۹ تحت مدیریت و سرمربی گری آلوارو مارکینی و هلنیو هررا (ملقب به جادوگر) به دست آمد. کاپیتانی تیم بر عهده فرانکو کوردووا و فابیو کاپلو بود که خود بعدها سرمربی رم شد.

هرچند که این فصل تحت تأثیر مرگ ناگهانی جولیانو تاکولا که در ۱۶ مارس ۱۹۶۹ در رختکن دچار حمله ناگهانی بیماری شد؛ قرار گرفت.

در دهه ۱۹۷۰ گائتانو آنزالونه مدیریت باشگاه را بر عهده گرفت و قراردادی با نیلس لیدهولم امضا کرد. لیدهولم به بازیکنان جوان به خصوص فرانچسکو روکا و آگوستینو دی بارتولومی اعتماد کرد. این استراتژی موفق شد و رم فصل ۷۵–۱۹۷۴ را در رتبه سوم به پایان رساند.

آنزالونه هم چنین با ساختن مرکز تمرین فولویو برناردینی دی تریگوریا که تا امروز مرکز تمرین اصلی باشگاه است تأثیر شایانی بر رم گذاشت.

تابستان سال ۱۹۷۹ با مدیرعامل شدن دینو ویولا مقطع مهمی در تاریخ رم محسوب می‌شود. در زمان مدیریت وی رم به قله فوتبال ایتالیا دست پیدا کرد. در نخستین سال وی به عنوان مدیرعامل، رم با غلبه بر تورینو در فینال جام حذفی، به قهرمانی این رقابت‌ها رسید. بازیکنان جوانی مانند برونو کونتی، کارلو آنچلوتی و مهاجم گلزن تیم، روبرتو پروتزو، در ترکیب اصلی بودند.

در فصل ۸۱–۱۹۸۰ پائولو روبرتو فالکائو از اینترناسیونال به رم پیوست.^[۹] و رقابت قدیمی رم و یوونتوس با قهرمانی یوونتوس در لیگ و نایب قهرمانی رم در لیگ و قهرمانی مجدد در جام حذفی به اوج خود رسید.

انتظار زیاد رم برای کسب اسکودتوی دوم از سال ۱۹۴۲ در فصل ۸۳–۱۹۸۲ به پایان رسید و در بازی پایانی مقابل جنوا در ۸ مه ۱۹۸۳ با گل مساوی بخش پروتزو تیم به قهرمانی سری آ رسید.

تیم قدرتمندی با سرمربی گری لیدهولم، دروازه‌بانی همچون تانکردی، دفاع نفوذناپذیر با بازیکنان مهمی مانند ویرچود، نلا و مالدرا، خط هافبک تحسین پذیری با دی بارتولومی، فالکائو، آنچلوتی و پروهاسکا و خط حمله خطرناکی متشکل از پروتزوی تمام کننده و کونتی در بال راست.

در شهر رم پس از این قهرمانی غوغا و هیاهویی به پا شد و مردم به شادی پرداختند.

آنتونلو وندیتی، شاعر و ترانه‌سرا، که ده سال قبل شعر سرود رسمی باشگاه -رما رما رما- را سروده بود؛ تحت تأثیر این قهرمانی ترانه ممنون رم را نوشت.

فصل بعد از دومین قهرمانی رم در سری آ، فصل ناامید کننده ای برای رم و هواداران بود. فصلی که قهرمانی را با دو امتیاز اختلاف به یوونتوس واگذار کردند و تلخ‌تر از آن شکست در فینال لیگ قهرمانان اروپا برابر لیورپول بود. رم با پیروزی برابر گوتبرگ، زسکاسوفیا، دینامو برلین و داندی یونایتد به دیدار پایانی این رقابت‌ها رسید و باتوجه به میزبان بودن قهرمانی آن‌ها دور از انتظار نبود.

گل اول بازی را فیل نیل در صحنه ای مشکوک برای لیورپول به ثمر رساند که بازیکنان رم اعتقاد داشتند در صحنه منجر به گل بر روی دروازه‌بان خطا شده است. گل مساوی برای رم توسط پروتزو زده شد و بازی به پنالتی کشیده شد. لیورپول در پنالتی‌ها با کمک دروازه‌بان خود و حرکات عجیبش به پیروزی رسید. این یک ناامیدی بزرگ برای رم و هوادارانش بود که تا به امروز نزدیک‌ترین شانس باشگاه برای قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا است.

رم فصل ۸۴–۱۹۸۳ را با پیروزی در فینال جام حذفی برابر ورونا تمام کرد اما شکست در فینال لیگ قهرمانان اروپا در ورزشگاه المپیک دوران ویولا را تحت تأثیر خود قرار داد.

سون گوران اریکسون که در سال ۱۹۸۴ سرمربی رم شد در فصل ۸۶–۱۹۸۵ به سومین اسکودتو نزدیک شد اما با دو باخت دور از انتظار برابر لچه انتهای جدولی رم فصل را در رتبه دوم به پایان رساند. موفقیت در کسب ششمین جام حذفی مایه دلخوشی رم در آن فصل شد.

در اواخر دهه ۱۹۸۰ رم نتوانست جام دیگری را به افتخارات خود اضافه کند.

در سال ۱۹۹۱ پس از مرگ دینو ویولا و با هدایت اوتاویو بیانکی رم به دیدار نهایی لیگ اروپا در برابر اینترمیلان رسید. اینترمیلان در دیدار رفت در خانه خود با دو گل رم را شکست داد و در دیدار برگشت تک گل ریتزیتلی برای قهرمانی رم کافی نبود و اینترمیلان قهرمان آن دوره از مسابقات شد.

رم در فصل ۹۱–۱۹۹۰ با شکست سمپدوریا فاتح جام حذفی شد.

پس از مدت کوتاه و موقتی از ریاست مشترک پیترو متزارما و فرانکو سنسی، فرانکو سنسی تنها مدیر باشگاه شد.

رئیس جدید، طرفدار و عاشق رم بود. وی کارلو ماتزونه را که متولد رم بود را به سرمربی گری تیم منصوب کرد و روی بازیکنان مشهوری مانند آبل بالبو و دنیل فونسکا سرمایه گزاری کرد. اگرچه نتایج تیم طبق انتظارات پیش نرفت ولی با هدایت ماتزونه، فرانچسکو توتی جوان شروع به درخشش کرد.

پس از یک فصل اعتماد به کارلوس بیانکی، زدنیک زمن که به نوآوری در تاکتیک‌ها معروف بود سرمربی رم شد. تحت هدایت زدنیک زمن، رم بازیکنان بزرگی همچون کافو، وینسنت کاندلا، دامیانو توماسی و مارکو دلوکیو خریداری کرد و فرانچسکو توتی به عنوان کاپیتان (فوتبال) تیم انتخاب شد.

در فصل ۰۰–۱۹۹۹ طرفداران رم انتظار زیادی برای کسب جام و پیروزی داشتند. فرانکو سنسی تصمیم گرفت موفق‌ترین سرمربی وقت ایتالیا را برای رم انتخاب کند و با فابیو کاپلو قرارداد امضا کرد. علاوه بر سرمربی، سنسی بازیکنان مطرحی مانند وینچنزو مونتلا و هیدتوشی ناکاتا را به تیم اضافه کرد.

اوضاع برای رم چندان خوب پیش نرفت تا اینکه در فصل ۰۱–۲۰۰۰ گابریل باتیستوتا، والتر ساموئل و امرسون جذب رم شدند. رم فصل را با ۷۵ امتیاز، بیشترین امتیاز کسب شده در جدول ۱۸ تیمی، به اتمام رساند. ستارگان تیم در آن فصل باتیستوتا با ۲۰ گل زده، مونتلا و توتی بودند.

در تابستان، رم با پیروزی ۰–۳ برابر فیورنتینا در ورزشگاه المپیک فاتح سوپر جام ایتالیا شد و رم برای اولین بار به فرمت جدید و فعلی لیگ قهرمانان اروپا راه یافت.

فابیو کاپلو سه فصل دیگر را هم با رم سپری کرد و پس از آن به یوونتوس، رقیب دیرینه رم، پیوست و چزاره پراندلی که به خاطر نتایج درخشانش در پارما معروف شده بود به رم پیوست. هرچند به خاطر دلایل خانوادگی مجبور به استعفا شد و رودی فولر مهاجم سال‌های قبل رم جای او را گرفت. نتایج این فصل با توجه به جابه‌جایی‌های زیاد روی نیمکت سرمربی گری درخشان نبود.

در تابستان سال ۲۰۰۵ لوچیانو اسپالتی به عنوان سرمربی به رم پیوست و نوید شروع جدیدی با رم را می‌داد. در اولین فصل حضور رم با ۱۱ پیروزی پیاپی در سری آ رکورد جدیدی خلق کرد و در نهایت توانست سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را برای فصل بعد کسب کند درحالی که یوونتوس و میلان هردو به خاطر وقایع کالچوپولی محروم شدند.

فصل ۰۷–۲۰۰۶ به بدترین شکل ممکن با باخت ۴–۳ برابر برابر اینتر در فینال سوپر جام ایتالیا آغاز شد اما با کسب رتبه دوم سری آ، رسیدن به ۸ تیم نهایی لیگ قهرمانان اروپا و هشتمین قهرمانی جام حذفی در برابر اینترمیلان به پایان رسید.

بازی در دیدار رفت ۲–۶ به نفع رم و دیدار برگشت ۱–۲ به نفع اینترمیلان به اتمام رسید.^[۱۰][۱۱]

در شروع فصل ۰۸–۲۰۰۷ رم با تک گل دنیله دروسی اینترمیلان را در سن سیرو شکست داد و سوپر جام ایتالیا را کسب کرد. در لیگ توتی و یارانش اینترمیلان را شکست دادند تا اسکودتوی چهارم را کسب کنند ولی در نهایت لیگ را به اینترمیلان واگذار کردند. دوباره رم برای جام حذفی تلاش کرد و توانست رکورد ۹ قهرمانی در جام حذفی را کسب کند.

در ابتدای فصل ۰۹–۲۰۰۸ خبر ناراحت‌کننده فوت فرانکو سنسی منتشر شد و دختر او، روزلا سنسی، عهده‌دار این مسئولیت شد.

شوک از دست دادن فرانکو سنسی و نتیجه نگرفتن علی‌رغم شرایط فنی و بازی‌های خوب مانند فصل قبل باعث شد رم نتواند فصل را در رتبه ای بهتر از ششم تمام کند و در جام حذفی در مرحله یک چهارم نهایی توسط اینترمیلان حذف شد.

ولی این فصل به خوبی برای هواداران به خاطر رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا به یاد ماندنی است. رقابتی که رم در مرحله یک چهارم نهایی در ضربات پنالتی مقابل آرسنال حذف شد.

اوایل فصل ۱۰–۲۰۰۹، کلودیو رانیری جانشین لوچیانو اسپالتی شد. سرمربی متولد رم توانست طی فصل اول درخشان خود رم را به چهارمین اسکودتو نزدیک کند اما با شکست برابر سمپدوریا رم لیگ را با ۲ امتیاز اختلاف به اینترمیلان واگذار کرد.

در فوریه ۲۰۱۱ کلودیو رانیری جای خود را به وینچنزو مونتلا داد اما در نهایت رم فصل را در رتبه ششم به پایان رساند.

تابستان ۲۰۱۱ پایان مالکیت خانواده سنسی بر رم بود. با حضور مالک‌های آمریکایی به رهبری جیمز پالوتا و توماس دی بندتو به عنوان مدیر، فصل جدیدی در تاریخ رم آغاز شد. اولین تغییرات ایجاد شده توسط مالکان آمریکایی امضای قرارداد با لوییز انریکه به عنوان سرمربی بود.

انریکه تیمش را به فوتبال نوآورانه هدایت می‌کرد اما نتیجه، نتیجه مدنظر نبود و تصمیم گرفت آخر فصل از باشگاه جدا شود. با بازگشت زدنیک زمن در ژوئن ۲۰۱۲ به عنوان سرمربی شور و شوق به تیم بازگشت. در اواخر اوت نام جیمز پالوتا به عنوان مدیرعامل اعلام شد.

دوران دوم سرمربی چک تبار در رم زیاد به طول نینجامیدو در فوریه ۲۰۱۳ به علت نتایج ضعیف در لیگ از تیم جدا شد.

اورلیو آندراتزولی به عنوان سرمربی تیم انتخاب شد اما او هم نتوانست انتظارات را برآورده کند.

در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۳ رودی گارسیا به عنوان سرمربی جدید رم انتخاب شد. او اولین مربی زبان فرانسوی بود که بر روی نیمکت رم می‌نشست. او به سرعت توانست خود را با بازیکنان و هواداران هماهنگ کند و توانست در ۱۰ بازی اول خود در رم ۱۰ پیروزی کسب کند و در پایان فصل رتبه دوم سری آ را کسب کرد و به دور گروهی لیگ قهرمانان اروپا راه یافت. در فصل دوم او در رم مانند فصل اول رتبه دوم را کسب کرد و به دور گروهی راه پیدا کرد.

در فصل ۱۶–۲۰۱۵ گارسیا در جام حذفی مقابل اسپزیا حذف شد و در دیدار رفت مقابل رئال مادرید در لیگ قهرمانان اروپا با نتیجه ۰–۲ شکست خورد. ژانویه ۲۰۱۶ گارسیا جای خود را به لوچیانو اسپالتی داد. رم در فصل اول اسپالتی رتبه دوم لیگ را کسب کرد. در لیگ قهرمانان اروپا در بازی برگشت مقابل رئال مادرید با شکست ۰–۲ در مرحله یک‌هشتم حذف شد.

رم در فصل دوم اسپالتی از لیگ قهرمانان با شکست مقابل پورتو در پلی آف حذف شد و در لیگ اروپا در یک‌هشتم نهایی با شکست از لیون حذف شد. در جام حذفی در نیمه نهایی مقابل لاتزیو شکست خورد و در نهایت لیگ را با رتبه دوم به پایان رساند.

در مه ۲۰۱۷ اوزبیو دی فرانچسکو هافبک سابق رم هدایت رم را بر عهده گرفت.

در فصل ۱۸–۲۰۱۷ رم با اوزبیو دی فرانچسکو توانست رتبه سوم لیگ را به‌دست‌آورد ولی در جام حذفی در یک‌هشتم مقابل تورینو حذف شد. نقطه اوج کار رم در این فصل رسیدن به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا با شکست چلسی، شاختار دونتسک و بارسلونا بود و در نهایت مقابل لیورپول شکست خورد و از ادامه راه بازماند.

فصل ۱۹–۲۰۱۸ برای رم خوب شروع نشد و در ادامه منجر به اخراج دی فرانچسکو و حضور دوباره کلودیو رانیری به عنوان جانشین او شد.

در سال ۲۰۲۲ با آمدن ژوزه مورینیو به عنوان سرمربی این تیم، توانست پس از سالها ناکامیه فتح جام در اولین دوره لیگ کنفرانس اروپا پس از شکست فاینورد هلند در فینال همراه با آقای خاص قهرمان این مسابقات شود.

سال	تولیدکننده پیراهن باشگاه	اسپانسر پیراهن
۷۱–۱۹۷۰		–
۷۶–۱۹۷۲	–
۷۹–۱۹۷۷
۸۰–۱۹۷۹	پوچین
۸۱–۱۹۸۰	پلی گروند
۸۲–۱۹۸۱		Barilla (پاستا)
۸۳–۱۹۸۲	پاتریک
۸۶–۱۹۸۳
۹۱–۱۹۸۶	NR
۹۴–۱۹۹۱
۹۵–۱۹۹۴		Nuova Tirrena (بیمه)
۹۷–۱۹۹۵		INA Assitalia (بیمه)
۰۰–۱۹۹۷
۰۲–۲۰۰۰
۰۳–۲۰۰۲		Mazda (خودرو)
۰۵–۲۰۰۳
۰۶–۲۰۰۵		Banca Italease (گروه بانکی)
۰۷–۲۰۰۶		–
۱۴–۲۰۱۳	آ اس رم	Roma Cares (سازمان خیریه)
۱۳–۲۰۰۷		WIND (ارتباطات مخابراتی)
۱۸–۲۰۱۴		–
۲۱–۲۰۱۸		Qatar Airways (شرکت هواپیمایی)[۱۲]

تا تاریخ ۳ سپتامبر ۲۰۲۴^[۱۳]

شماره پست بازیکن ۳ مدافع آنخلینیو ۴ هافبک برایان کریستانته (کاپیتان سوم) ۵ مدافع ایوان اندیکا ۷ هافبک لورنتزو پلگرینی (کاپیتان) ۱۱ مهاجم آرتم دووبیک ۱۲ مدافع سعود عبدالحمید ۱۴ مهاجم الدار شاه‌مرادوف ۱۶ هافبک لئاندرو پاردس ۱۷ هافبک مانو کونه (قرضی از مونشن‌گلادباخ) ۱۸ مهاجم ماتیاس سوله ۱۹ مدافع زکی چلیک ۲۱ مهاجم پائولو دیبالا

شماره پست بازیکن ۲۲ مدافع ماریو هرموسو ۲۳ مدافع جانلوکا مانچینی (کاپیتان دوم) ۲۶ مدافع ساموئل دال ۲۸ هافبک انزو لو فه ۳۵ هافبک توماسو بالدانزی ۵۶ مهاجم الکسی سالماکرز (قرضی از میلان) ۵۹ مهاجم نیکولا زالوسکی ۶۱ هافبک نیکولو پیسیلی ۸۹ دروازه‌بان رناتو مارین ۹۲ مهاجم استفان الشعراوی ۹۸ دروازه‌بان متیو رایان ۹۹ دروازه‌بان میله اسویلار

شماره پست بازیکن مدافع ماتیاس وینیا (در ساسولو تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۴) مهاجم ابریما داربوئه (در لاسک تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۴)

شماره پست بازیکن مهاجم الدار شاه‌مرادوف (در کالیاری تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۴) مهاجم اولا سولباکن (در المپیاکوس تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۴)

تا ۱۹ نوامبر ۲۰۲۰^[۱۴]

پست نام ملیت سرمربی دانیله د روسی کمک مربی گیرمو جاکومازی مربی دروازه‌بان‌ها سیمون فارلی مربی ورزشی مانریکو فراری مربی ورزشی مائوریتزیو فانچینی مربی بدنساز جیانی بریگناردلو مربی ورزشی نونو رومانو مربی فنی تیاگو لیل پزشک اول تیم آندرا کاسارانو فیزیوتراپیست والریو فلامینی فیزیوتراپیست الساندرو کاردینی فیزیوتراپیست مارکو اسپوسیتو استخوان پزشک والتر مارتینلی سرمربی تیم جوانان آلبرتو دروسی

در لیست زیر مربیان تاریخ رم از سال ۱۹۲۷ تا به امروز قرار دارد.^[۱۵]

شماره نام ملیت سال ۱ ویلیام گاربوت ۲۹–۱۹۲۷ ۲ گوئیو بنکانی ۳۰–۱۹۲۹ ۳ هربرت برجیس ۳۲–۱۹۳۰ ۴ لزلو بار ۳۳–۱۹۳۲ ۵ لاخوس کواچ ۳۴–۱۹۳۳ ۶ لوئیجی باربسینو ۳۸–۱۹۳۴ ۷ گویدو آرا ۳۹–۱۹۳۸ ۸ آلفرد شافر ۴۲–۱۹۳۹ ۹ گزا کرتز ۴۳–۱۹۴۲ ۱۰ گویدو ماستی ۱۹۴۳–۴۵ ۱۱ جیووانی دنی ۴۷–۱۹۴۵ ۱۲ امره سنکی ۴۸–۱۹۴۷ ۱۳ لوئیجی برونلا ۴۹–۱۹۴۸ ۱۴ فولویو برناردینی ۵۰–۱۹۴۹ ۱۵ آدولفو بالونچری ۱۹۵۰ ۱۶ پیترو سرانتونی ۱۹۵۰ ۱۷ گویدو ماستی ۵۱–۱۹۵۰ ۱۸ جوزپه ویانی ۵۳–۱۹۵۱ ۱۹ ماریو وارجلین ۵۴–۱۹۵۳ ۲۰ جسی کارور ۵۶–۱۹۵۴ ۲۱ گئورگی سروسی ۱۹۵۶ ۲۲ گویدو ماستی ۵۷–۱۹۵۶ ۲۳ الک استاک ۵۸–۱۹۵۷

شماره نام ملیت سال ۲۴ گونار نوردال ۵۹–۱۹۵۸ ۲۵ گئورگی سروسی ۶۰–۱۹۵۹ ۲۶ آلفردو فونی ۶۱–۱۹۶۰ ۲۷ لوئیس کارنیگلیا ۶۳–۱۹۶۱ ۲۸ نعیم کریزیو ۱۹۶۳ ۲۹ آلفردو فونی ۱۹۶۴–۱۹۶۳ ۳۰ لوئیز میرو ۱۹۶۵–۱۹۶۴ ۳۱ خوان کارلوس لورنزو ۱۹۶۶–۱۹۶۵ ۳۲ اورونزو پوگلیس ۱۹۶۸–۱۹۶۶ ۳۳ هلنیو هررا ۱۹۶۸–۷۰ ۳۴ لوچانو تساری ۱۹۷۰ ۳۵ هلنیو هررا ۷۲–۱۹۷۱ ۳۶ تونینو تربیسیانی ۷۳–۱۹۷۲ ۳۷ نیلس لیدهولم ۷۷–۱۹۷۴ ۳۸ گوستاوو جیانیونی ۷۹–۱۹۷۸ ۳۹ فروتچو والکارجی ۱۹۸۰–۱۹۷۹ ۴۰ نیلس لیدهولم ۸۴–۱۹۸۰ ۴۱ سون یوران اریکسون ۸۶–۱۹۸۴ ۴۲ آنجلو بندیکتو سورمانی ۸۸–۱۹۸۶ ۴۳ نیلس لیدهولم ۱۹۸۸ ۴۴ لوچانو سپینوسی ۸۹–۱۹۸۸ ۴۵ لوئیجی رادیچه ۹۰–۱۹۸۹ ۴۶ اوتاویو بیانکی ۹۲–۱۹۹۰

شماره نام ملیت سال ۴۷ وویادین بوشکوف ۹۳–۱۹۹۲ ۴۸ کارلو ماتزونه ۹۶–۱۹۹۳ ۴۹ کارلوس بیانکی ۱۹۹۶ ۵۰ نیلس لیدهولم ۱۹۹۶ ۵۱ اتزیو سلا ۱۹۹۶ ۵۲ زدنیک زمان ۹۹–۱۹۹۷ ۵۳ فابیو کاپلو ۰۴–۱۹۹۹ ۵۴ چزاره پراندلی ۲۰۰۴ ۵۵ رودی فولر ۲۰۰۴ ۵۶ لوئیجی دل‌نری ۰۵–۲۰۰۴ ۵۷ برونو کونتی ۲۰۰۵ ۵۸ لوچانو اسپالتی ۰۹–۲۰۰۵ ۵۹ کلودیو رانیری ۱۱–۲۰۰۹ ۶۰ وینچنزو مونتلا ۲۰۱۱ ۶۱ لوییس انریکه ۱۲–۲۰۱۱ ۶۲ زدنیک زمان ۱۳–۲۰۱۲ ۶۳ اورلیو آندره‌آتزولی ۲۰۱۳ ۶۴ رودی گارسیا ۱۵–۲۰۱۳ ۶۵ لوچانو اسپالتی ۱۷–۲۰۱۵ ۶۶ اوزبیو دی فرانچسکو ۱۹–۲۰۱۷ ۶۷ کلودیو رانیری ۲۰۱۹ ۶۸ پائولو فونسکا ۲۱–۲۰۱۹ ۶۹ ژوزه مورینیو ۲۰۲۱–۲۴ ۷۰ دنیله دروسی ۲۰۲۴ ۷۱ ایوان یوریچ ۲۰۲۴

تا ۱۷ ژوئیه ۲۰۱۹^[۱۶][۱۷]

پست نام ملیت مالک دن فریدکین مدیر کل تیاگو پینتو مدیر عامل اجرایی گیدو فینگا سرپرست تیم مورگان دسانتیس استعدادیاب سیمونه لوسکیاوو مدیر بخش جوانان برونو کونتی

در زیر می‌توانید لیست مدیران باشگاه رم از ابتدا تاکنون را مشاهده کنید.^[۱۸] در سال ۱۹۹۳ برای چند ماه متزارما و سنسی هر دو مالک باشگاه بودند اما با شروع فصل سنسی به تنهایی عهده‌دار این مسئولیت شد. وی تا زمان مرگ خود به مدت ۱۵ فصل مالک رم بود و رکورددار این زمینه است.

شماره نام ملیت سال ۱ ایتالو فوسچی ۲۸–۱۹۲۷ ۲ رناتو ساچردوتی ۳۵–۱۹۲۸ ۳ ویتوریو شالویا ۳۶–۱۹۳۵ ۴ ایجینو بتی ۴۱–۱۹۳۶ ۵ ادگاردو بازینی ۴۴–۱۹۴۱ ۶ پیترو بالداساره ۴۹–۱۹۴۴ ۷ پیرکارلو رستاگنو ۵۱–۱۹۴۹ ۸ رناتو ساچردوتی ۵۲–۱۹۵۱ ۹ رمولو واسلی ۵۳–۱۹۵۲ ۱۰ رناتو ساچردوتی ۵۸–۱۹۵۲ ۱۱ آناکلتو جیانی ۶۲–۱۹۵۸ ۱۲ آگوستو دآرکانجلی ۱۹۶۲ ۱۳ فرانچسکو مارینی-دتینا ۶۵–۱۹۶۲

شماره نام ملیت سال ۱۴ فرانکو اوانجیلیستی ۶۸–۱۹۶۵ ۱۵ فرانچسکو رانوچی ۶۹–۱۹۶۸ ۱۶ آلوارو مارکینی ۷۱–۱۹۶۹ ۱۷ گائتانو آنزالونه ۷۹–۱۹۷۱ ۱۸ دینو ویولا ۹۱–۱۹۷۹ ۱۹ فلورا ویولا ۱۹۹۱ ۲۰ جوسپه چاراپیکو ۹۳–۱۹۹۱ ۲۱ فرانکو سنسی ۰۸–۱۹۹۳ ۲۲ روزلا سنسی ۱۱–۲۰۰۸ ۲۳ روبرتو کاپلی ۲۰۱۱ ۲۴ توماس دی بندتو ۲۰۱۱–۱۲ ۲۵ جیمز پالوتا ۲۰۲۰–۲۰۱۲ ۲۶ دن فرد کین -۲۰۲۰

از سهام‌داران این باشگاه می‌توان کوین گارنت، بازیکن برجسته بسکتبال آمریکایی را نام برد.^[۱۹]

در ۷ اکتبر ۲۰۱۲ تالار مشاهیر رم اعلام شد. باشگاه رم در وب‌سایت رسمی خود و همچنین در سالنی مخصوص نام بازیکنانی را که در تاریخ رم جاودانه خواهند ماند، به عنوان مشاهیر تاریخ باشگاه رم اعلام کرد.^{[۲۰][۲۱][۲۲]}

سال ۲۰۱۲ پست نام ملیت سال دروازه‌بان فرانکو تانکردی ۹۰–۱۹۷۷ مدافع کافو ۰۳–۱۹۹۷ مدافع جیاکومو لوسی ۶۹–۱۹۵۴ مدافع آلدایر ۰۳–۱۹۹۰ مدافع فرانچسکو روکا ۸۱–۱۹۷۲ هافبک فولویو برناردینی ۳۹–۱۹۲۸ هافبک آگوستینو دی بارتولومی ۸۴–۱۹۷۶ ;۷۵–۱۹۷۲ هافبک فالکائو ۸۵–۱۹۸۰ مهاجم برونو کونتی ۹۱–۱۹۷۹ ;۷۸–۱۹۷۶ ;۷۵–۱۹۷۳ مهاجم روبرتو پروتزو ۸۸–۱۹۷۸ مهاجم آمدئو آمادئی ۴۸–۱۹۳۹ ;۳۸–۱۹۳۶

سال ۲۰۱۳ پست نام ملیت سال مدافع سباستیانو نلا ۹۲–۱۹۸۱ هافبک آتیلیو فرراریس ۳۹–۱۹۳۸ ;۳۴–۱۹۲۷ هافبک جوزپه جیانینی ۹۶–۱۹۸۱ مهاجم وینچنزو مونتلا ۰۹–۱۹۹۹

سال ۲۰۱۴ پست نام ملیت سال مدافع وینسنت کاندلا ۰۵–۱۹۹۷ هافبک کارلو آنچلوتی ۸۷–۱۹۷۹ مهاجم آلچدس گیجیا ۶۱–۱۹۵۳ مهاجم رودی فولر ۹۲–۱۹۸۷

سال ۲۰۱۵ پست نام ملیت سال دروازه‌بان گویدو ماستی ۴۳–۱۹۳۰ مدافع سرجو سانتارینی ۸۱–۱۹۶۸ هافبک دامیانو توماسی ۰۶–۱۹۹۶ مهاجم گابریل باتیستوتا ۰۳–۲۰۰۰

سال ۲۰۱۶ پست نام ملیت سال هافبک جورجیو کارپی ۳۷–۱۹۲۷ هافبک تونینیو کیروزو ۸۶–۱۹۸۳ هافبک جانکارلو د سیستی ۷۹–۱۹۷۴; ۶۵–۱۹۶۰ هافبک آرکادیو ونتوری ۵۷–۱۹۴۸

سال ۲۰۱۷ پست نام ملیت سال مهاجم فرانچسکو توتی[۲۳] ۱۷–۱۹۹۲

سال ۲۰۱۸ پست نام ملیت سال مدافع ماریو دمیشلی ۳۲–۱۹۲۷ مهاجم جولیانو تاکولا ۶۹–۱۹۶۷ مهاجم رودولفو ولک ۳۳–۱۹۲۸

• ۳ بار قهرمانی سری آ در سال‌های ۲۰۰۱ و ۱۹۸۳ و ۱۹۴۲
• ۹ بار قهرمانی جام حذفی ایتالیا در سال‌های ۱۹۶۴، ۱۹۶۹، ۱۹۸۰، ۱۹۸۱، ۱۹۸۴، ۱۹۸۶، ۱۹۹۱، ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸
• ۲ بار قهرمانی در سوپر جام ایتالیا در سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۷
• ۱ بار قهرمانی در سری بی در سال ۱۹۵۲
• ۱ بار قهرمانی در کنی کاپ در سال ۱۹۲۸

• قهرمانی در اینتر-سیتیز فیرز کاپ در ۶۱–۱۹۶۰
• قهرمانی در جام آنگلو-ایتالین در سال ۷۲–۱۹۷۱^[۲۴]
• نایب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در ۸۴–۱۹۸۳^[۲۵]
• نایب قهرمانی لیگ اروپا در ۹۱–۱۹۹۰،^[۲۶] ۲۳–۲۰۲۲
• قهرمانی لیگ کنفرانس اروپا در ۲۲–۲۰۲۱

تا تاریخ ۲۷ مه ۲۰۲۴^{[بروزرسانی]}

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ باشگاه فوتبال آ.اس. رم موجود است.

• وبگاه رسمی
• اطلاعات تیم فوتبال آ. اس. رم در mesibook|