ابومنصور نزار العزیزبالله - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابومنصور نزار العزیزبالله | |
---|---|
خلافت | ۹۷۵–۹۹۶ |
پیشین | معز لدینالله |
جانشین | حاکم بأمرالله |
زاده | می ۹۵۵ خلافت فاطمی |
درگذشته | اکتبر ۹۹۶ خلافت فاطمی |
فرزند(ان) | حاکم بأمرالله |
دودمان | فاطمیان |
پدر | معز لدینالله |
بخشی از مجموعه مباحث تشیع دربارهٔ: اسماعیلیه |
---|
درگاه اسلام |
ابومنصور نزار العزیزبالله (نام کامل وی: العزیز بالله نزار بن معد بن إسماعیل) (۳۴۴ ه/۹۵۵ م – ۲۸ رمضان ۳۸۶ ه/۱۵ اکتوبر ۹۹۶ م) پنجمین خلیفه از خلفای فاطمی و هشتمین سلطان از سلطانهای مصر و پانزدهمین امام از امامان مذهب شیعه اسماعیلی بود.
او خطبه به نام خلیفه عباسی در یمن را متوقف ساخت، و از آن پس خطبه در آن سرزمین به نام خلیفه فاطمی گفته شد. او به فرماندگی جوهر صقلی به ضد سپاه آپتکین تاخت و در سال ۳۶۸ هجری بر دمشق چیره شد.
بناهای ساخته شده به امر وی
[ویرایش]به دستور او، دانشگاه الازهر در قاهره که چند سال قبل آغاز به ساخت شده بود تکمیل شد، همچنین کتابخانهای در قاهره و اسکندریه ساخته شد. همچنین مسجد حاکم بأمرالله نیز به امر او ساخته شد که هنوز باقی است.
درگذشت
[ویرایش]العزیز در سال ۹۹۶ میلادی درگذشت و پسرش حاکم بأمرالله به خلافت رسید.
منابع
[ویرایش]- ویلیام بوردهی (۱۳۶۴=)، تحقیقی در آیین اسماعیلیه، ترجمهٔ زهرا سعیدی، مشهد: تابناک تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک) - محمد بن زین العابدین (۱۳۶۲=)، تاریخ جماعت اسمعیلیه:هدایت المومنین الطالبین، ترجمهٔ هما خاقان زاده، به کوشش الکساندر سیمونوف.، تهران: اساطیر تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک)