ادبیات عامه‌پسند - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ادبیات عامه‌پسند یا ادبیات مردم‌پسند یا ادبیات عامه یا ادبیات عوامانه یا ادبیات توده‌پسند یا ادبیات همه‌خوان بخشی از فرهنگ عامه و گونه‌ای از ادبیات است که مخاطبانش تودهٔ مردم هستند و بر پایهٔ ذوق و سلیقه و علاقهٔ آنان پدید می‌آید. هدف اصلی این نوع ادبیات سرگرم کردن خواننده است و از همین رو در پدید آوردن آن‌ها موازین هنری و خلاقیت ادبی نقش ندارد. ^[۱]

از میان نویسندگان آثار عامه پسند قدیمی در ایران می‌توان به نام‌های زیر اشاره کرد:

۱. شاهپور آرین‌نژاد، نویسندهٔ پرکار پاورقی‌های پرهیجان تاریخی در دههٔ ۱۳۳۰ و خالق ده مرد رشید،
۲. احمد احرار، نویسندهٔ رمان‌های تاریخی،
۳. رسول ارونقی کرمانی، سردبیر اطلاعات هفتگی،
۴. ر اعتمادی، سردبیر مجلهٔ جوانان امروز و از مشهورترین و پرخواننده‌ترین نویسندگان پاورقی‌های عشقی احساسی که از نام مستعار راما نیز استفاده کرده‌است،
۵. پرویز قاصی‌سعید،
۶. کورس بابایی،
۷. سبکتکین سالور.^[۲]

امروزه نیز عدهٔ زیادی در این زمینه قلم می‌زنند که از میان ایشان می‌توان به فهیمه رحیمی، نسرین ثامنی، شهره وکیلی، مرتضی مودب‌پور، نسرین قدیری و فریده رهنما اشاره کرد.^[۳]

جستارهای وابسته

منابع

شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمدرضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.

[1] شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۰۱.

[2] شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۰۱.

[3] شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۰۱.

[۱]

[۲]

[۳]