اهم - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اهم، یکای مقاومت الکتریکی در دستگاه SI است که به یاد فیزیک‌دان آلمانی گئورگ زیمون اُهم نام‌گذاری شده‌است.

مقاومت میان دو نقطه از یک رسانا، یک اهم است، اگر اختلاف پتانسیل این دو نقطه، یک ولت و ثابت باشد، و جریانی برابر با یک آمپر را باعث شود.

${\displaystyle \Omega ={\dfrac {\mbox{V}}{\mbox{A}}}={\dfrac {{\mbox{m}}^{2}\cdot {\mbox{kg}}}{{\mbox{s}}\cdot {\mbox{C}}^{2}}}={\dfrac {\mbox{J}}{{\mbox{s}}\cdot {\mbox{A}}^{2}}}={\dfrac {{\mbox{kg}}\cdot {\mbox{m}}^{2}}{{\mbox{s}}^{3}\cdot {\mbox{A}}^{2}}}={\dfrac {{\mbox{J}}\cdot {\mbox{s}}}{{\mbox{C}}^{2}}}}$

مقاومت، در اختلاف پتانسیل و دمای ثابت، ثابت است.

در سیستم SI، زیمنس، یکای رسانایی است. یکای دیگر رسانایی، مهو است؛ برعکس اهم با نماد ℧.

توان تلف‌شده در یک ماده (مثلاً مقاومت خطی) را می‌توان بر حسب مقاومت آن و اختلاف پتانسیل یا شدت جریان به‌دست آورد. این فرمول ترکیبی از قانون اهم و ژول است.

${\displaystyle P=V\cdot I={\frac {V^{2}}{R}}=I^{2}\cdot R}$

در اینجا P توان بر حسب وات، I شدت جریان، و R مقاومت است. این فرمول را می‌توان برای مدارهایی که مقاومت با شدت جریان تغییر می‌کند هم استفاده کرد.

• قانون اهم
• مقاومت
• رسانایی الکتریکی
• دستگاه بین‌المللی یکاها

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ohm». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۱.