بهاروند - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

طایفه بـَهاروند یکی از طوایف لر و جز ایل دیرکوند در جنوب خرم‌آباد است.^[۱][۱][۲] گستره سکونتگاه این طایفه از جنوب خرم‌آباد یعنی دشت کرگاه تا دزفول در شمال استان خوزستان کنونی می‌باشد.^[۱][۲]

بهاروند، از نام بهار، نیای دوازدهم و بانی طایفه مشتق شده‌است.^[۲][۳] پسوند «وند» نشانه پیوند نسبی و بانی آن است. بهاروند به کسانی گفته می‌شود که از نسل بهار بوده‌اند .^[۲]

طایفه بهاروند از دو تیره مرادعلیوند و کردعلیوند تشکیل شده؛ نام این دو تیره از نام پسران بهار، یعنی مرالی (مرادعلی) و کُردَلی (کرد علی) تشکیل شده‌است. این دو نفر حدود ۳۵۰ سال پیش می‌زیسته‌اند. شعبهٔ کردعلیوند حدود یک قرن پیش جدا شده و به صورت طایفه مستقل درآمده است. اکنون نام مراد علیوند هم رایج نیست بلکه اخلاف او به بهاروند معروف شده‌اند، ولی نام کردعلیوندها تغییر نکرده‌است.

●تیره مرادعلیوند:

۱ امان الله

۲ باوک

۳متسی

۴ جافر

۵ ولی

۶ شیرولی وند

۷ گنجلی وند

۸ داوید وند

۹ کهزادوند

۱۰ کوگانی

۱۱ شیخ

۱۲ بووه

۱۳ کرنوکر

۱۴ نوکرامرا

۱۵ کوشکی

۱۶ چوتاشی

●تیره کردعلیوند: این طایفه که خود را از نسل بهار می‌دانستند، از ۷ شاخه اصلی تشکیل می‌شد:

۱ ممیرزا

۲ ممجو

۳ بهروم

۴ شاپور

۵ شیری

۶ صفر

۷ نظرعلی وند

• ایل دریکوند
• گویش بالاگریوه‌ای

این یک مقالهٔ خرد استان لرستان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.