بیماری خودایمنی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بیماری خودایمنی
زنی جوان که تحت تأثیر «راش پروانه» که معمولاً در لوپوس منتشر وجود دارد قرار گرفته.
تخصص	ایمنی‌شناسی، روماتولوژی
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰	D84.9, M35.9
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام	279.4
اُمیم	۱۰۹۱۰۰
دادگان بیماری‌ها	28805
مدلاین پلاس	000816
سمپ	D001327
[ویرایش در ویکی‌داده]

بیماری خودایمنی (به انگلیسی: Autoimmune disease) به دسته‌ای از بیماری‌ها گفته می‌شود که بر اثر خودایمنی ایجاد شوند. بیماری خودایمنی هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن به اشتباه حمله به خود بدن را آغاز می‌کند بیماری‌های خودایمنی می‌توانند اندام‌ها و بافت‌هایی از جمله گلبول‌های سرخ خون، عروق خونی، غده تیروئید، لوزالمعده، عضلات، مفاصل و پوست را درگیر کنند

از جمله بیماری‌های خودایمنی شناخته‌تر می‌توان به لوپوس، آرتریت روماتوئید و اسکلروز متعدد (ام‌اس) اشاره کرد. اغلب این بیماری‌ها مزمن هستند، اما بسته به نوع عارضه ممکن است قابل کنترل باشند. تاکنون ۸۰ نوع از بیماری‌های خودایمن شناسایی شده‌اند که طیف وسیعی از بافت‌ها و سلول‌های بدن را در بر می‌گیرد. این بیماری‌ها بیماری‌های مزمنی هستند که مادام‌العمر با فرد باقی‌مانده و قابلیت درمان صد در صد ندارند.

MSودیابت نوع ۱نیز نوعی بیماری خودایمنی است.

بیماری‌های خودایمنی زنان را بیشتر از مردان گرفتار می‌کنند و در برخی از خانواده‌ها و میانسالان شایع‌تر هستند (که می‌تواند زمینه ارثی داشته باشد). ارتباط مستقیمی با سیستم اعصاب داشته و در علم روانشناختی ارتباط آن با ضمیر ناخودآگاه کشف شده‌است بنابراین هیپنوتیزم و مدیتیشن و ورزش‌های آرامبخش مثل یوگا و پیاده‌روی تأثیر مؤثری در کنترل آن دارد. علائم این بیماری‌ها رفت و برگشت دارد، ممکن است بیمار مدتی هیچ علامتی نداشته باشد و بعد حمله شدید و ناگهانی بیماری رخ دهد که به آن شعله‌ورشدن بیماری می‌گویند.

علائم و شدت بیماری در انواع مختلف این بیماری‌ها متفاوت است.

علاوه بر داروهایی که بر درمان این بیماری‌ها به کار می‌رود، کاهش استرس هم به بهبودی علائم کمک می‌کند. مراقبه و خودهیپنوتیسم نیز به برخی افراد کمک می‌کند. افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی باید عادات سالمی مانند انجام مداوم ورزش، خوردن رژیم غذایی مناسب و داشتن خواب کافی را برگزینند. خوردن پوست انگور، توت فرنگی و توت سیاه به منظور کاهش التهاب و مصرف روزانهٔ میوه و سبزیجات تازه و مولتی ویتامین برای مهار پاسخ ایمنی مفید است. از دیگر کارهایی که در درمان این بیماری‌ها انجام می‌شود، کار روی سلول‌های بنیادی مغز استخوان است. سلول‌های بنیادی روی محیط کشت رشد داده شده و سپس به سلول‌های مختلف که می‌توانند در مهار یا درمان بیماری‌های خودایمن مورد استفاده قرار گیرند تمایز می‌یابند. اینکه چرا از سلول‌های بنیادی استفاده می‌شود این است که از یک طرف سلول‌های بنیادی مغز استخوان خودشان موادی ترشح می‌کنند که سیستم ایمنی را مهار می‌کند و از طرف دیگر اگر بتوان آن را به سلول‌هایی که توسط بیماری خودایمن تخریب شده‌اند، تمایز داد، می‌توان آن‌ها را جایگزین بافت آسیب‌دیده کرد، مثل درمان ام‌اس یا دیابت نوع ۱.

• همشهری آنلاین
• مرکز ایمنی‌شناسی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، اسکندر کمالی سروستانی

این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک بیماری، اختلال یا تغییر در وضعیت سلامت است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.