تنگه هادسن - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تنگه هادسِن (که در فارسی اشتباهاً تنگه هودسن هم نوشته شده^[۱]) (به انگلیسی: Hudson Strait) واقع در آمریکای شمالی، زبانه‌ای از آب‌های اقیانوس اطلس است که مابین جزیره بافین (نوناووت) و کرانه‌های شمالی کبک در کانادا واقع شده و خلیج هادسن را به دریای لابرادور متصل می‌سازد.^[۲] این تنگه پیرامون ۸۰۰ کیلومتر طول و بین ۶۵ تا ۲۴۰ کیلومتر عرض داشته و حداکثر ژرفای آن به ۹۴۲ متر می‌رسد.^[۲] جزیره‌های سالیسبوری و ناتینگهام در ورودی این تنگه از سمت خلیج هادسون واقعند و جزیره‌های رزولوشن و اِجل در ورودی شرقی تنگهٔ هادسون از سمت دریای لابرادور قرار دارند.^[۲] کشتیرانی در آب‌های آن در اواخر تابستان و اوایل پاییز امکان‌پذیر است و تنها یخ‌شکن‌ها می‌توانند در تمامی طول سال در این گذرگاه به تردد بپردازند.^[۲]

بخشی از تنگهٔ هادسن در سال ۱۵۷۸ مورد کاوش سر مارتین فوربیشر، دریانورد انگلیسی قرار گرفت اما دیگر مکتشف انگلیسی به‌نام هنری هادسون آنرا به‌طور کامل در سال ۱۶۱۰ گشت و پس از آن این مسیر به یکی از راه‌های اصلی کشتی‌های شرکت هادسنز بی بدل گردید.^[۲]