French
Deutschدرگاه:بیهوشی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
درگاه‌های ویکی‌پدیا: فرهنگ · جغرافیا · بهداشت و درمان · تاریخ · ریاضیات · علوم طبیعی · مردم · فلسفه · دین · اجتماعی · فناوری
| ویرایش آشنایی .jpg) بیهوشی و بی‌حسی، نداشتن احساس درد هنگام جراحی یا موقع تشخیص بیماری‌های دردناک است که معمولاً به وسیله داروهای مختلف ایجاد می‌شود. بیهوشی عمومی برای جراحیهای بزرگ به کار می‌رود. معمولاً قبل از شروع آن به بیمار پیش‌دارو داده می‌شود. پس از القای بیهوشی، برقراری تنفس معمولاً به وسیله لوله‌ای که به آرامی از راه دهان به نای وارد می‌شود صورت می‌پذیرد. در مدت جراحی، ممکن است داروها تجدید شوند یا داروهای دیگری برای ادامه بیهوشی و بی دردی به بیمار تجویز شود. در حین بیهوشی فعالیت‌های بدن کند می‌شود و تنفس از طریق دستگاه بیهوشی برقرار می‌شود. درحین بیهوشی ضربان قلب، دمای بدن و فشارخون که علائم حیاتی هستند تا وقتی که جراحی به اتمام برسد به طور مداوم بررسی و کنترل می‌شود. در بی‌حسی منطقه‌ای داروی بی‌حس کننده، یا در اطراف مایع نخاع کمری تزریق می‌شود که در این حالت بسته به وضعیت بیمار تمام نیمهٔ پایین بدن یا فقط یک طرف بدن بی‌حس می‌شود؛ یا این که دارو در فضای مجاور پوشش طناب عصبی تزریق می‌شود، در این حالت پیام درد از نیمهٔ پایینی بدن ارسال نمی‌شود ولی در عین حال بیمار می‌تواند حرکت نماید. در بی‌حسی موضعی و منطقه‌ای معمولاً داروی آرام بخشی نیز به بیمار داده می‌شود. ویرایش زندگی‌نامه پدر بیهوشی ایران محمداسماعیل تشیّد در سال ۱۳۰۶ در تهران متولد شد. تحصیلات دوره ابتدایی، دبیرستان را در ایران گذراند و در کنکور سراسری در رشته علوم تجربی رتبه ۵۰ رشته را کسب کرد و پس از گذراندن رشته پزشکی در سال ۱۳۳۱ عازم آمریکا شد. در آنجا رشته تحصصی بیهوشی را انتخاب کرد و پس از دوسال موفق به دریافت برد تخصصی بیهوشی از کالج طبی نیویورک شد. در سال ۱۳۳۴ طبق سفارش پدرش به ایران بازگشت و یکسال بعد به عنوان رئیس درمانگاهی وارد هیئت علمی دانشگاه تهران شد. در سال ۱۳۴۴ اولین کتاب خود که با استفاده از ترجمه مقالات علمی و کتابهای روز دنیا و تجربیان شخصی بود را منتشر کرد که به دنبال آن جایزه بهترین کتاب سال به ایشان اعطا شد؛ بنابراین همان کتاب را در سالهای ۱۳۵۲ و ۱۳۶۴ دوباره و به شکلی کاملتر و جامع تر بازنویسی کرد. ادامه... ویرایش بیشتر بدانید (مقالات) بیهوش کنندهها داروهایی هستند که باعث بیهوشی شده، یا به صورت موقت و برگشت‌پذیر باعث از بین رفتن حس می‌شوند. در صورتی که داروهای ضد درد، درد را بدون از بین بردن هوشیاری کاهش می‌دهند از این نظر این دو نوع دارو با یکدیگر تفاوت دارند. داروهای بیهوش کننده به طور کلی به دو دسته تقسیم‌بندی می‌شوند داروهای بیهوش کننده عمومی که به صورت برگشت‌پذیر باعث از بین رفتن هوشیاری می‌شوند و داروهای بی‌حسی موضعی که به صورت برگشت‌پذیر باعث از بین رفتن احساس در یک منطقه از بدن می‌شوند، بدون اینکه هوشیاری فرد تحت تأثیر قرار بگیرد. گاهی اوقات ترکیب داروهای بیهوشی به دلیل افزایش قدرت یکدیگر در کنار هم استفاده می‌شود. ادامه ... ویرایش تاریخچه اولین استفاده از بیهوشی عمومی احتمالاً مربوط به دوره ماقبل تاریخ و آنهم با استفاده از داروهای گیاهی بوده است. قدیمی‌ترین داروی آرامبخش الکل بوده که هزاران سال پیش در بین‌النهرین استفاده می‌شده است. در سراسر اروپا، آسیا و آمریکا گونه‌های مختلف سولانوم به دلیل داشتن ترکیبات آلکالوئید قوی جهت بیهوشی استفاده می‌شده است. در قرن ۱۳ در ایتالیا شخصی بنام تئودوریک برگننی بیهوشی را با استفاده از ترکیبات ساده از مخدرهای طولانی اثر و ترکیباتی از آلکالوئیدهای قوی ایجاد کرد، این روش تا قرن ۱۹ ادامه داشت. کوکایین به عنوان اولین داروی بی‌حسی موضعی شناخته می‌شود. معروف‌ترین داروی بیهوشی اتر است که اختراع آن به قرن ۸ بازمی‌گردد. ویرایش رده بیهوشی ویرایش نوشتارهای برگزیده ویرایش نگاره ویرایش آیا می‌دانید
ویرایش بیهوشی در ... |
