راتین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سامانه ردیف اشکوب سن
(میلیون سال)
ژوراسیک پیشین هتانجین → پس از آن
تریاس پسین راتین ۲۰۱٫۳–۲۰۸٫۵
نورین ۲۰۸٫۵–۲۲۸
کارنین ۲۲۸–۲۳۵
میانه لادینین ۲۴۲–۲۳۵
آنیسین ۲۴۲–۲۴۷٫۲
پیشین اولنکین ۲۴۷٫۲–۲۵۱٫۲
ایندون ۲۵۱٫۲–۲۵۲٫۲
پرمین پرمین چانگسینگین → پیش از آن
وضعیت قاره پانگه‌آ در پایان عصر راتین

راتین (انگلیسی: Rhaetian) در مقیاس زمانی زمین‌شناسی، بالاترین اشکوب (بر پایه گاه‌چینه‌شناسی) یا واپسین عصر (بر پایه زمین‌گاه‌شناسی) از ردیف یا دور تریاس به‌شمار می‌رود. راتین در ستون چینه‌شناسی پس از اشکوب نورین و پیش از هتانجین (اشکوب زیرین یا نخستین عصر دوره ژوراسیک) جای می‌گیرد. عصر راتین از حدود ۲۰۸٫۵ میلیون سال پیش آغاز شده و تا حدود ۰٫۲ ± ۲۰۱٫۳ میلیون سال پیش ادامه یافت.

در عصر راتین شکسته شدن ابرقاره پانگه‌آ آغاز شد، هرچند در این زمان هنوز اقیانوس اطلس پدید نیامده بود.

نام‌گذاری

[ویرایش]

نام آنیسین از منطقه راتین آلپ که زنجیره‌ای کوهستانی بین بخش‌هایی از شرق سوئیس، شمال ایتالیا و غرب اتریش است، گرفته شده است. این نام در سال ۱۸۵۶ توسط ادوارد سوس زمین‌شناس اتریشی و آلبرت اوپل دیرینه‌شناس آلمانی به محافل علمی معرفی شد.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
دوره تریاس
پیشین میانه پسین
ایندون |اولنکین آنیسین | لادینین کارنین | نورین
راتین