زکام - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پیشنهاد شده است که این مقاله با رینیت ادغام شود. (بحث)

زکام همان سرماخوردگی است، اما در اصطلاح طب سنتی زُکام یا نَزْلة، چایمان یا آبریزش بینی (به انگلیسی: Rhinitis) به معنی التهاب بافت مخاطی بینی است که آزاد شدن واسطه‌های التهابی مانند هیستامین موجب احتقان بینی، آبریزش بینی و کاهش حس بویایی می‌شود.

زکام به آبریزش بینی به طرف خارج حلق و سینه گفته می‌شود و می‌تواند در نتیجهٔ سرماخوردگی ساده یا آلرژیهای فصلی ایجاد شود یا دنبالهٔ یک بیماری مهم‌تر مانند سرخک و آنفلوآنزا باشد.

در لغتنامه دهخدا چنین آمده است : زکام، به خصوص زکامی که با خرابی سینه و سرفه همراه باشد. (ناظم الاطباء). عبارت است از جلب شدن فضولات مرطوب از دو بطن مقدم دماغ به سوی حلق و بعضی نزله را مختص به جلب شدن فضولات مرطوب از دو بطن مقدم دماغ به سوی ریه و سینه دانسته‌اند. (از بحر الجواهر). سرماخوردگی. چایمان. چاییدگی. (یادداشت مؤلف): زکام و نزله هر دو مشترکند… لکن بعضی طبیبان آن را که به جانب بینی فرودآید و منفذ را بگیرد و حس بوی بازدارد زکام گویند و آن را که به حلق و سینه فرود آید نزله گویند. (از ذخیره خوارزمشاهی).

• رینیت یا التهاب بینی
• سرماخوردگی
• آنفلونزا

• لغتنامه دهخدا
• ویکی‌پدیای انگلیسی