سینمای نروژ - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سینمای نروژ
رینگن کینو، سالنی در اسلو
تعداد سالن۴۲۲ (۲۰۱۱)[۱]
 • سرانه۹٫۶ به ازای هر ۱۰۰٬۰۰۰ (۲۰۱۱)[۱]
توزیع‌کنندگان اصلیاس‌اف نورژ ۲۳٫۰٪
شرکت والت دیزنی نوردیک ۲۱٫۰٪
یونایتد اینترنشنال پیکچرز ۱۷٫۰٪[۲]
فیلم‌های تولید شده (۲۰۱۱)[۳]
داستانی۳۱ (۸۸٫۶٪)
پویانمایی-
مستند۴ (۱۱٫۴٪)
تعداد پذیرش (۲۰۱۳)[۴]
مجموع۱۱٬۸۰۲٬۶۶۲
 • سرانه۲٫۳ (۲۰۱۳)[۴]
فیلم‌های ملی۲٬۶۹۰٬۱۱۰ (۲۲٫۸٪)
فروش گیشه (۲۰۱۳)[۴]
مجموع۱٫۱ میلیارد کرون نروژ
فیلم‌های ملی۲۲۳ میلیون کرون نروژ (۲۰٫۳٪)

سینمای نروژ (نروژی: Norsk film) به صنعت فیلم و فیلم‌های تولید شده در نروژ اشاره دارد. نروژ در برخی دوره‌ها، صنعت فیلم‌سازی و فیلم‌های قابل توجهی داشته‌است. اولین فیلم ساخته شده در داخل نروژ، فیلم کوتاه «خطرهای زندگی یک ماهیگیر» در ۱۹۰۷ است. در ۱۹۳۱، تانکرد ایبسن (نوه هنریک ایبسن) اولین فیلم بلند ناطق را ساخت. در طول دهه ۱۹۳۰، او صنعت فیلم کشور را تحت سلطه فیلم‌هایش داشت. او بیشتر فیلم‌هاش را بر اساس ملودرام‌هایی به سبک هالیوود می‌ساخت.

در اوایل قرن بیست و یکم، برخی از کارگردانان نروژی این شانس را داشتند که به هالیوود بروند و فیلم‌های مستقل بسازند. در سال ۲۰۱۱، ۹۰۰ فیلم در سینمای نروژ ساخته شد که سه برابر فیلم‌های تولید شده در پانزده سال پیش از آن بود.

برخی از کارگردانان مطرح نروژ عبارتند از اریک گوستاوسون، بنت هامر، ینس لین، آرنه اسکوئن، لیو اولمان (بازیگر و کارگردان) و هارالد زوارت.

از فیلم‌های سینمای نروژ می‌توان به بی‌خوابی، کمربند شکارچی، مسابقه بزرگ در پینچ‌کلیف، نه زندگی و پان اشاره کرد.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ "Table 8: Cinema Infrastructure - Capacity". UNESCO Institute for Statistics. Archived from the original on 26 December 2018. Retrieved 5 November 2013.
  2. "Table 6: Share of Top 3 distributors (Excel)". UNESCO Institute for Statistics. Archived from the original on 26 December 2018. Retrieved 5 November 2013.
  3. "Table 1: Feature Film Production - Genre/Method of Shooting". UNESCO Institute for Statistics. Archived from the original on 26 December 2018. Retrieved 5 November 2013.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ "Facts & Figures". Norsk filminstitutt. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 22 March 2015.

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]