شاخص قندخونی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شاخص گلوکز یا نمایهٔ قندِخونی^[الف] مقدار قند آزاد شده در بدن پس از مصرف کربوهیدرات در واحد زمان است و با شاخص ۱ تا ۱۰۰ اندازه‌گیری می‌شود.

شاخص گلوکز بالای یک کربوهیدرات نشانگر بالا بردن قند خون در مدت کمی است و پیرو آن مقدار زیادی انسولین در بدن آزاد می‌شود. برعکس آن، شاخص گلوکز پایین برای یک ماده غذایی به این معنی است که با آزاد شدن قند به‌طور ملایم، تدریجی و در مدت زمان طولانی، سطحی ثابت، یکنواخت و ملایم از انسولین در بدن تولید می‌شود.

رژیم‌های غذایی بر پایه شاخص گلوکز برای کاهش وزن، کنترل بهتر قند خون و سلامت قلب توصیه می‌شوند. پیشنهاد برای سلامتی بیشتر استفاده تا حد ممکن از کربوهیدرات با شاخص گلوکز کمتر از ۵۰ است. استفاده از مواد غذایی با شاخص گلوکز بالا بدن را در یک چرخهٔ معیوب قرار می‌دهد؛ از طرفی سریع‌تر از حالت عادی باعث گرسنگی و میل به غذا خوردن و از سوی دیگر به‌دلیل سطح بالای انسولین در خون سبب اضافه وزن و چاقی می‌شوند.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Glycemic index». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ نوامبر ۲۰۲۳.