مرگ زبان (زبان‌شناسی) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

واپسین گویشورِ زبان کورنی در یک پرتره.
واپسین گویشورانِ زبانِ ماگاتی که.

مرگِ زبان در زبان‌شناسی (linguicide,[۱] یا glottophagy[۲]) هنگامی رخ می‌دهد که یک زبان، واپسین گویشورِ بومیِ خود را از دست می‌دهد و دیگر کسی باقی نمی‌ماند تا به آن زبان گویش کند.

مرگِ زبان در جمعیت‌های جغرافیاییِ دور افتاده با گویشورانِ اندک و نیز با مرگِ آنها بدستِ عواملی همچون نسل کُشی، بیماری یا بلایای طبیعی رُخ می‌دهد.

انقراض[۳] زبان‌ها به معنی در معرض خطر قرار داشتن زبانها توسط زبان دیگر می‌باشد. طبق بررسی سازمان ملل متحد در جهان امروزی ۷۰۰۰–۶۰۰۰ زبان وجود دارد. ۵۰ درصد زبان‌های جهان در کشورهای چون هندوستان برزیل مکزیک استرالیا اندونزی نیجریه پپوا، گینه نو (نیو گینه) می‌باشد. این هشت زبان کمتر از ۳۰۰۰ زبان را در آینده خواهند بلعید.[۴]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Zuckermann, Ghil'ad, "Stop, revive and survive", The Australian Higher Education, June 6, 2012.
  2. Calvet, Jean-Louis. 1974. Langue et colonialisme: petit traité de glottophagie. Paris.
  3. معنی و مفهوم انقراض زبان‌ها به انگلیسی Endangered Languages در وبگاه Ethnologue آرشیو زبانهای جهان
  4. Austin, Peter K; Sallabank, Julia (2011). "Introduction". In Austin, Peter K; Sallabank, Julia (eds.). Cambridge Handbook of Endangered Languages. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-88215-6.

برای مطالعه بیشتر

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]