معادلات تلگرافی - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
معادلات تلگرافی یا معادلات تلگراف جفت معادلههایی زوجشده از نوع دیفرانسیل پارهای هستند که رفتار خطوط انتقال مانند خطوط تلگراف، تلفن، مدارهای فرکانس بالا، خطوط انتقال برق و … را توصیف میکنند. این معادلات را نخستین بار الیور هویساید در سال ۱۸۸۰ بهدستآورد.
مدل اجزای گسترده
[ویرایش]برای به دست آوردن این معادلات، برای هر جز دیفرانسیلی از طول خط انتقال، یه مدل دوقطبی در نظر میگیریم. این مدل شامل اجزای زیر است:
- مقاومت سری : هر محیط انتقالی در طول خود مقاومتی در مقابل جریان دارد که با این عنصر مدل میشود.
- اندوکتانس سری : هر خط انتقال به علت داشتن میدان مغناطیسی، اندوکتانسی دارد.
- خازن موازی : هر خط انتقال به علت داشتن میدان الکتریکی، ظرفیت خازنی دارد.
- رسانایی (عکس مقاومت) موازی : خطوط انتقال علاوه بر مقاومت در طول خود در عرض خود نیز نوعی اتصال الکتریکی و در نتیجه مقاومت الکتریکی دارند.
معادلات
[ویرایش]معادلات تلگرافی رو میتوان از اعمال قوانین کیرشهف در مدل دوقطبی بهدستآمده استخراج کرد. به این منظور جریانها و ولتاژها را دارای تابعیت زمانی و مکانی فرض میکنیم. جریان و ولتاژ ورودی را به صورت و در نظر میگیریم و جریان و ولتاژ خروجی را به صورت و فرض میکنیم. با بهدستآوردن روابط و حدگیری از معادلات وقتی به صفر میل کند، روابط زیر را به دست میآوریم:
از ترکیب این دو معادله، معادلاتی تلگرافی برای جریان و ولتاژ به دست میآیند:
این معادلات برای یک خط انتقال تلفدار است. در حالت ایدهآل، برای یک خط انتقال بیاتلاف، مقدار عناصر و صفر است.
منابع
[ویرایش]مرادی، غلامرضا، عبدیپور، عبدالعلی، خطوط انتقال مخابراتی، نهر دانش، ۱۳۹۲، شابک: ۸-۱-۹۶۶۸۹-۹۶۴-۹۷۸.