معادلات تلگرافی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

معادلات تلگرافی یا معادلات تلگراف جفت معادله‌هایی زوج‌شده از نوع دیفرانسیل پاره‌ای هستند که رفتار خطوط انتقال مانند خطوط تلگراف، تلفن، مدارهای فرکانس بالا، خطوط انتقال برق و … را توصیف می‌کنند. این معادلات را نخستین بار الیور هویساید در سال ۱۸۸۰ به‌دست‌آورد.

مدل اجزای گسترده

[ویرایش]
مدل خط انتقال

برای به دست آوردن این معادلات، برای هر جز دیفرانسیلی از طول خط انتقال، یه مدل دوقطبی در نظر می‌گیریم. این مدل شامل اجزای زیر است:

  • مقاومت سری  : هر محیط انتقالی در طول خود مقاومتی در مقابل جریان دارد که با این عنصر مدل می‌شود.
  • اندوکتانس سری  : هر خط انتقال به علت داشتن میدان مغناطیسی، اندوکتانسی دارد.
  • خازن موازی  : هر خط انتقال به علت داشتن میدان الکتریکی، ظرفیت خازنی دارد.
  • رسانایی (عکس مقاومت) موازی  : خطوط انتقال علاوه بر مقاومت در طول خود در عرض خود نیز نوعی اتصال الکتریکی و در نتیجه مقاومت الکتریکی دارند.

معادلات

[ویرایش]

معادلات تلگرافی رو می‌توان از اعمال قوانین کیرشهف در مدل دوقطبی به‌دست‌آمده استخراج کرد. به این منظور جریان‌ها و ولتاژها را دارای تابعیت زمانی و مکانی فرض می‌کنیم. جریان و ولتاژ ورودی را به صورت و در نظر می‌گیریم و جریان و ولتاژ خروجی را به صورت و فرض می‌کنیم. با به‌دست‌آوردن روابط و حدگیری از معادلات وقتی به صفر میل کند، روابط زیر را به دست می‌آوریم:

از ترکیب این دو معادله، معادلات‌ی تلگرافی برای جریان و ولتاژ به دست می‌آیند:

این معادلات برای یک خط انتقال تلف‌دار است. در حالت ایده‌آل، برای یک خط انتقال بی‌اتلاف، مقدار عناصر و صفر است.

منابع

[ویرایش]

مرادی، غلامرضا، عبدی‌پور، عبدالعلی، خطوط انتقال مخابراتی، نهر دانش، ۱۳۹۲، شابک: ۸-۱-۹۶۶۸۹-۹۶۴-۹۷۸.