نافله - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
نافله یا افزونی[۱] به کار مستحبی، کار نیکو، که بر انسان واجب نیست گفته میشود. همچنین به معنی نوه، غنیمت و عطاء نیز آمده است و در اصطلاح فقها به نمازهای مستحبی در شرع اسلام نافله می گویند. بیشترین استعمال نافله در نمازهای مستحبّی است.
معنای اصطلاحی نافله اخصّ است و فقط شامل نماز مستحبی میشود. .
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ بیرونی، ابوریحان (۱۳۵۱). التفهیم لأوائل صناعة التنجیم. به کوشش جلالالدین همایی. تهران: انجمن آثار ملی. ص. قلب.