نجم‌الدین ایوب - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نجم‌الدین ایوب
نجم‌الدین ایوب
زادهٔ	۱۱۰۰
درگذشت	۱۶ اوت ۱۱۷۳; دمشق
فرزندان	نور الدین شاهنشاه; صلاح الدین یوسف; العادل; توران‌شاه; تاج الملوک أبو سعید بوری; طغتکین; فاطمه خاتون (زمرد ایوبیان); ربیعه خاتون; تعدادی دختر ناشناس;

نجم‌الدین ایو (انگلیسی: Najm ad-Din Ayyub; ۱ ژانویهٔ ۱۱۰۰ – ۱۶ اوت ۱۱۷۳)، سرباز و فرمانده کرد تبار که اصالتاً از دوین است. وی پدر صلاح‌الدین ایوب، مؤسس سلسله ایوبیان است.

خانواده و فرزندان

نجم الدین ایوب چندین فرزند از تعداد نامعلومی از زنان و کنیزانش داشت:

نور الدین شاهنشاه (۱۱۴۸)
صلاح الدین یوسف (۱۱۳۷–۱۱۹۳)
العادل (۱۱۴۵–۱۲۱۸)
توران‌شاه (۱۱۸۱)
تاج الملوک أبو سعید بوری (۱۱۸۴)
طغتکین (۱۱۹۷)
فاطمه خاتون (زمرد ایوبیان)
ربیعه خاتون
تعدادی دختر ناشناس^[۱]

منابع

↑ Women as Patrons of Religious Architecture in Ayyubid Damascus, R. Stephen Humphreys, Muqarnas, Vol. 11, (Brill, 1994), pp. 47 https://www.jstor.org/stable/1523208

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Najm ad-Din Ayyub». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۲۰.

این یک مقالهٔ خرد یک سیاستمدار است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] Women as Patrons of Religious Architecture in Ayyubid Damascus, R. Stephen Humphreys, Muqarnas, Vol. 11, (Brill, 1994), pp. 47 https://www.jstor.org/stable/1523208

[۱]