هوموسیستئین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

هوموسیستئین
Skeletal formula
Ball-and-stick model
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس ۴۵۴-۲۹-۵ ✔Y, ۶۰۲۷-۱۳-۰ (L-isomer) ✔Y
پاب‌کم ۷۷۸
کم‌اسپایدر ۷۵۷ ✔Y
UNII 0LVT1QZ0BA ✔Y
EC-number 207-222-9
KEGG C05330 ✔Y
ChEBI CHEBI:17230 ✔Y
ChEMBL CHEMBL۳۱۰۶۰۴ ✔Y
جی‌مول-تصاویر سه بعدی Image 1
  • C(CS)C(C(=O)O)N

  • InChI=1S/C4H9NO2S/c5-3(1-2-8)4(6)7/h3,8H,1-2,5H2,(H,۶٬۷) ✔Y
    Key: FFFHZYDWPBMWHY-UHFFFAOYSA-N ✔Y


    InChI=1/C4H9NO2S/c5-3(1-2-8)4(6)7/h3,8H,1-2,5H2,(H,۶٬۷)
    Key: FFFHZYDWPBMWHY-UHFFFAOYAS

خصوصیات
فرمول مولکولی C4H9NO2S
جرم مولی 135.18 g/mol
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
 ✔Y (بررسی) (چیست: ✔Y/N؟)
Infobox references

هوموسیستئین (به انگلیسی: Homocysteine) یا به اختصار (Hcy)، با فرمول شیمیایی C4H9NO2S یک سایتوکاین ضدالتهابی با ترکیب شیمیایی و شناسه پاب‌کم ۶۵۷۷ است؛ که جرم مولی آن ۱۳۵٫۱۸ گرم بر مول می‌باشد.[۱]

سنتز هموسیستئین

[ویرایش]

هموسیستئین یک آمینواسید غیر پروتئینی گوگرددار، است که از متیلاسیون متیونین و سیستئین تولید می‌شود؛ هموسیستئین در رژیم غذایی وجود ندارد؛ و بنابراین، تنها منبع سنتز آن در بدن متیونین موجود در رژیم غذایی می‌باشد.[۲]

هایپرهمو سیستئینمی

[ویرایش]

هایپر هوموسیستئینمی یا هیپرهموسیستئینمی در نبود بیماری کلیوی، نشان دهنده اختلال در متابولیسم اسید آمینه گوگرددار است که در اثر کمبود ‏ویتامینها (فولات،B12‏ و ‏B6‏) یا نقص ژنتیکی بوجود می‌آید. شواهد اپیدمیولوژیکی نشان می‌دهد که هیپرهموسیستئینمی خفیف با افزایش خطر بیماری آترواسکلروز و موارد سکته مغزی ‏ارتباط دارد؛ هیپرهموسیستئینمی عامل خطر مستقل بیماری‌های عروق کرونر قلب‏ است؛ ‏افزایش دریافت این ویتامینها به صورت مکمل یا افزودن این ویتامینها به مواد غذایی مصرفی می‌تواند به طریق بسیار ارزان موجب کاهش سطح هموسیستئین خون و کاهش خطر ‏بیماریهای قلبی- عروقی گردد.[۳]

همچنین، مشخص شده‌است که افزایش سطح پروتئین واکنش‌گر C پیش‌بینی‌کننده‌ای قوی‌تری برای بیماری قلبی و عروقی نسبت به سطوح لیپوپرتئین با چگالی کم، هموسیستئین و اینترلوکین-۶ است؛ و خطر بیماری قلبی و عروقی در افراد با سطوح پروتئین واکنش‌گر C بالاتر از ۳ میلی‌گرم در لیتر در مقایسه با افراد با سطوح پروتئین واکنش‌گر C کمتر از ۱ میلی‌گرم در لیتر، دو برابر بیشتر است.[۴]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "IUPAC GOLD BOOK" (به انگلیسی). International Union of Pure and Applied Chemistry. Retrieved 17 July 2013.
  2. Angelo A.D. and Selhub J. (1997). Homocysteine and Thrombotic Disease. Blood, 90 (1): 1-11.
  3. yavari, P. Homocysteine and cardiovascular disease. Hayat. 2000; 6 (2) :23-30 URL: http://hayat.tums.ac.ir/article-1-322-fa.html
  4. Sarhadi M, Nasiri Farsani M, Hassanzadeh K. Comparing plasma levels of C-reactive protein, interleukin-10 and -15 in physically active and sedentary postmenopausal women Kane Ayntrlv. Salmand: Iranian Journal of Ageing. 2017; 12 (1) :104-115 URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-1241-fa.html