گروه‌زدگی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تصویری از گروه زدگی

گروه‌زدگی[۱] یا گروه‌اندیشی[۲] یا گروه‌ْفکری پدیده ای روانشناسانه است که در بین گروهی از مردم رخ می‌دهد، بدین شکل که میل به هارمونی و همگرایی در گروه، منجر به یک تصمیم‌گیری غیرعقلانی یا ناکارامد می‌شود. اعضای گروه سعی می‌کنند با سرکوب کردن فعالانهٔ دیدگاه‌های مخالف، و با ایزوله کردن خود از اثرگذاری‌های بیرونی، اختلاف را حداقل کرده و به یک تصمیم مورد اجماع برسند بی آن که دیدگاه‌های رقیب را مورد ارزیابی انتقادی قرار دهند.

وفاداری به گروه افراد را ملزم می‌کند از پیش کشیدن مسایل مناقشه‌برانگیز یا راه حل‌های جایگزین خودداری کنند، و فقدان خلاقیت فردی، یکتایی و تفکر مستقل به وجود می‌آید. پویایی‌های ناکارامد درون گروهی «توهم آسیب‌ناپذیری» به وجود می‌آورد (یک اطمینان بیش از حد به این که تصمیم درست گرفته شده‌است). زین رو «درون گروه» شدیداً به توانایی‌های خود برای تصمیم‌گیری بیش از حد باور پیدا می‌کند و به توانایی‌های مخالفین («برون گروه») بیش از حد کم باور پیدا می‌کند. علاوه بر این گروه‌فکری باعث انسانیت زدایی از برون گروه می‌شود.

پیوند به بیرون

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. مصوب فرهنگستان
  2. تعریف «گروه‌اندیشی»

منابع بیشتر

[ویرایش]