ابوالقاسم علی بن حسن دمشقی شهرتیافته به ابن عساکر (۱۱۰۵–۱۱۷۶م) محدث برجسته و تاریخنگار شامی در سدهٔ ششم هجری بود که در حجاز، شام، خراسان و عراق حدیث آموخت و به «حافظ ابنِ عساکر» شهرت یافت؛ همانند حاکم نیشابوری و خطیب بغدادی، او نیز تاریخی برای دمشق و مشاهیر آن نگاشت.[۱]
|
---|
عمومی | |
---|
کتابخانههای ملی | |
---|
واژهنامههای زندگینامهای | |
---|
پایگاههای دادهٔ علمی | |
---|
سایر | |
---|
|
---|
تاریخنگاران دوران آغازین |
---|
دورهٔ اول: ۸۰-۱۳۰ هجری | |
---|
دورهٔ دوم: ۱۳۰-۱۸۰ هجری | |
---|
دورهٔ سوم: ۱۸۰-۲۵۰ هجری | |
---|
دورهٔ چهارم: ۲۵۰-۲۹۰ هجری | |
---|
دورهٔ پنجم: ۲۹۰-۳۴۰ هجری | |
---|
|
|
تاریخنگاران دوران مدرن |
---|
تاریخنگاری عربی | تاریخنگاری فارسی | تاریخنگاری ترکی | | | | |
|
|