French
Deutschبوفورس - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بوفورس آ.ب. (Bofors AB) یک شرکت سوئدی اسلحه سازی است. نام این شرکت برای بیش از ۳۵۰ سال با تولید آهن و ساخت توپخانه عجین بوده‌است.[۱]
تاریخچه
[ویرایش]این شرکت، واقع در کلسکوگا سوئد، از یک چکش آهنگری به نام بوفورس که به عنوان یک شرکت دولتی سلطنتی در سال ۱۶۴۶ تأسیس شده بود نشات می‌گیرد. ساختار مدرن شرکت در سال ۱۸۷۳ با تأسیس شرکت سهامی Bofors-Gullspång شکل گرفت. به عنوان یک شرکت پیشرو در تولید فولاد در اوایل ۱۸۷۰، این شرکت پس از شروع از استفاده از فولاد تولیدی به روش زیمنس-مارتین (کوره باز) برای تولید تفنگ، وارد تولید جنگ‌افزار شد. اولین گارگاه تولید توپ (جنگ‌افزار) این شرکت در ۱۸۸۴ شروع به کار کرد. مشهورترین مالک بوفورس آلفرد نوبل بود که از سال ۱۸۹۴ تا زمان مرگش در دسامبر سال ۱۸۹۶ مالک این شرکت بود.[۲] نوبل همچنین نقش کلیدی در شکل‌دهی این شرکت قدیمی تولید آهن و فولاد به یک شرکت مدرن تولیدکننده توپ و محصولات شیمیایی داشت.[۳][۴] شرکت AB Bofors Nobelkrut تولیدکننده باروت، مواد منفجره سایر مواد آلی-شیمیایی در سال ۱۸۹۸ به عنوان یک شرکت زیرمجموعه ایجاد شد. در سال 1911 AB Bofors-Gullspång در رقابت با رقیب سوئدیش در تولید توپ، فینسپانگ پیروز شد و این شرکت را خرید و تعطیل کرد. نام شرکت در سال ۱۹۱۹ به AB Bofors کوتاه شد.[۵]
رسوایی رشوه دهی
[ویرایش]
در سال ۱۹۸۶ دولت هند و بوفورس قراردادی ۲۸۵ میلیون دلاری برای خرید ۴۱۰ توپ ۱۵۵ میلیمتری بستند.[۶] در سال ۱۹۸۷ رادیو سوئد فاش کرد که بوفورس حق کمیسیون غیرقانونی (رشوه) به سیاستمداران و مقامات کلیدی ارتش هند پرداخت کرده‌اند. این رسوایی از عوامل شکست دولت راجیو گاندی در انتخابات سه سال بعد بود.[۷][۸]
مالک کنونی
[ویرایش]در سال ۱۹۹۹ گروه ساب گروه سلسیوس (Celsius Group) و سپس شرکت مادر آن، بوفورس را خرید.[۹] در سپتامبر سال ۲۰۰۰ یونایتد دیفنس اینداستریز (UDI) از ایالات متحده آمریکا بخش اسلحه‌های سنگین بوفورس را خرید اما صنایع موشکی بوفورس در اختیار ساب باقی ماند.
در سال ۲۰۰۵ بی‌ای‌ئی سیستمز یونایتد دیفنس (از جمله زیرمجموعه‌های بوفورس آن) را خرید.
محصولات
[ویرایش]
نام بوفورس قویاً با توپ ضدهوایی ۴۰ میلیمتری گره خورده‌است که در جنگ جهانی دوم از سوی دوطرف درگیر در جنگ استفاده می‌شد. این توپ خودکار که در دریا و زمین استفاده می‌شد به نام توپ بوفورس شناخته می‌شد. شهرت این توپ به حدی بود که توپهای ضدهوایی را به‌طور کلی بوفورس می‌نامیدند.[۱۰] یکی دیگر از شناخته شده توپهای ساخته این شرکت توپ ضدتانک ۳۷ میلیمتری بوفورس بود که کشورهای مختلفی در اوایل جنگ جهانی دوم از آن استفاده کردند و تحت لیسانس در لهستان و ایالات متحده ساخته شد و نیز بر روی تانکهای مختلفی نصب شد.[۱۱]
توپها
[ویرایش]- Bofors 20mm
- Bofors 25mm
- Bofors 37mm
- Bofors 40mm
- Bofors 57mm
- Bofors 120 mm
- Bofors 152 mm
- Bofors 283 mm
- Archer Artillery System
موشکها
[ویرایش]- موشک Bantam
- موشک هدایت شونده ضد تانک BILL 1
- موشک هدایت شونده ضد تانک BILL 2
- آربی اس ۲۳
- آربی اس ۷۰
سایر محصولات
[ویرایش]- راکت انداز Bofors 375 mm
- Bofors HPM Blackout
منابع
[ویرایش]- ↑ Oza, B.M (1997). Bofors: The Ambassador's Evidence. India: Konark Publishers.
- ↑ Bergengren, Erik (1962). Alfred Nobel: The Man and His Work. Edinburgh: Thomas Nelson & Sons Ltd.
- ↑ Schück, H (1950). Nobel - The Man and His Prizes. Stockholm: Solhmans Förlag. ISBN 0-444-00117-4.
- ↑ "Latter life". Alfred Nobel: Biography. Nobel Prize: Official website. Retrieved 4 March 2014.
- ↑ Subramaniam, Chitra (1993). Bofors: the story behind the news. India: Viking. ISBN 0-670-84525-6.
- ↑ "25 years of India's 'Watergate': The Bofors scandal". Yahoo! News. Archived from the original on 5 January 2016.
{{cite news}}: More than one of|work=و|newspaper=specified (help)More than one of|work=and|newspaper=specified (help) - ↑ Mukherjee, A.P (2012). Unknown Facets of Rajiv Gandhi, Jyoti Basu and Indrajit Gupta. India: Pragun Publications. ISBN 81-7049470-2.
- ↑ Subramaniam, Chitra (1993). Bofors: The Story Behind The News. Viking. ISBN 0-670-84525-6.
- ↑ "Press release". Celsius group. 12 September 2000. Retrieved 4 March 2014.
{{cite news}}: More than one of|work=و|newspaper=specified (help)More than one of|work=and|newspaper=specified (help) - ↑ Gander, Terry (January 1, 1986). The Bofors 40mm Gun. Patrick Stephens Ltd. p. 12. ISBN 0-85059-840-0.
- ↑ "Present day". About BTC. Official website: Bofors Test Center. Archived from the original on 4 March 2014. Retrieved 4 March 2014.