Brennerspoorlijn

602 Brennerspoorlijn
Totale lengte	275,9 km
Geopend 16 mei 1859 (Verona - Bozen) 24 augustus 1867 (Bozen - Innsbruck)
Huidige status	in gebruik
Hoogste punt	Brenner, 1370 m.
Laagste punt	Verona, 59 m.
Geëlektrificeerd	1929, 1941
Beveiliging of treinbeïnvloeding	PZB 90 ETCS L2 (lente 2013)[1]
Beladingsklasse	D4 (Innsbruck - Brenner)
Treindienst door	ÖBB, RFI
602 Brennerbahn
Legenda Unterinntalspoorlijn 75,3 Innsbruck Hbf traject Arlbergspoorlijn, Mittenwaldspoorlijn traject Brennerbasistunnel Bergiseltunnel Inntaltunnel 81,3 Unterberg-Stefansbrücke 84,7 Patsch 93,3 Matrei am Brenner 97,9 Steinach am Brenner 101,9 station St. Jodok 106,7 Gries am Brenner 110,9 Brennersee 111,7 239,5 Brennero-Brenner (spanningssluis) 236,2 Brennerbad 13,1 Moncucco-Schelleberg Pflersch-Tunnel 7.267 m 226,7 Fleres-Pflersch 222,8 Colle Isarco Gossensass 217,0 Vipiteno-Val di Vizze Sterzing-Pfitsch Campo di Trens-Freienfeld 208,9 Mules-Mauls 204,3 Le Cave-Grasstein 200,8 Mezzaselva-Mittewald traject Brennerbasistunnel 197,0 Fortezza-Franzensfeste 197,0 Pustertalspoorlijn naar Lienz 192,19 Varna-Vahrn 188,36 Bressanone-Brixen 184,70 Albès-Albeins Velturno-Feldthurns Funes-Villnöß 178,24 Chiusa-Klausen naar Grödnerbahn 172,43 Ponte Gardena-Laion Waidbruck-Lajen Kastelrotto-Kastelruth Schlern-Tunnel 13.159 m Campodazzo-Atzwang Fiè-Völs 157,99 Prato all'Isarco-Blumau Kardaun-Tunnel 3.789 m Cardano-Kardaun 150,23 Bolzano-Bozen Überetscher Bahn 148,59 Burggrafenspoorlijn naar Meran 142,56 Laives-Leifers 139,29 Bronzolo-Branzoll 134,17 Ora-Auer 128,40 Egna-Termeno Neumarkt-Tramin 124,42 Magré-Cortaccia Margreid-Kurtatsch 118,99 Salorno-Salurn 116,3 Zuid-Tirol – Trentino 111,62 Mezzocorona-Kronmetz 110,50 Kruising Nonstalbahn 104,32 Lavis 95,43 Trento Goederenstation 94,79 Trento 93,01 Valsugana-Bahn 87,22 Mattarello 78,91 Calliano 71,21 Rovereto 66,91 Mori Lokalbahn Mori–Arco–Riva 60,86 Serravalle 54,68 Ala 50,36 Avio 45,48 Borghetto 43,94 Trentino – Veneto 40,36 Peri 32,77 Dolcè 23,56 22,83 Domegliara 16,98 Pescantina 11,65 Verona Parona 6,39 van en naar Milaan, Bologna 3,37 Verona Porta Nuova Naar Venetië

De Brennerspoorlijn (Duits: Brennerbahn) is een spoorlijn van Innsbruck in Oostenrijk richting het zuiden, door het Wipptal, via de Brennerpas naar het station Bolzano-Bozen in Italië en zo verder langs de Adige naar Verona.

De spoorlijn werd aangelegd onder leiding van de Zwitserse spoorwegingenieur Achilles Thommen^[2] en werd op 17 augustus 1867 geopend. De spoorlijn was na de Semmeringspoorlijn de eerste bergspoorlijn in Oostenrijk. Aan de 127 kilometer lange spoorlijn werd drie jaar gebouwd, onder leiding van ingenieur Karl von Etzel. Hij overleed in 1864 en kon dus de voltooiing niet meer meemaken.

Door de grote groei van het goederenverkeer op de Brennerpas, voldoet de Brennerspoorlijn tegenwoordig niet meer aan de standaarden voor modern spoorvervoer. Bochten, stijgingen en twee verschillende stroomsystemen zorgen voor een lage snelheid. Daarnaast moet de spoorlijn als een schakel gaan functioneren in de as Berlijn-Palermo van het TEN (Trans-European-Network).

De Ökombi Gmbh voert de bedrijfsvoering van de Rollende Landstraße (RoLa) in Oostenrijk. De Ökombi Gmbh is een dochteronderneming van RCA AG (goederenvervoerder van de ÖBB). Er rijden dagelijks tot tachtig RoLa-treinen binnen Oostenrijk en van Oostenrijk naar Duitsland, Italië, Slowakije en Hongarije. Er rijden ook RoLa-treinen over de Brennerspoorlijn van Trente (Italië) naar Regensburg (Duitsland).

De stroomtoevoer voor de spoorlijn wordt hoofdzakelijk door een krachtcentrale van de Oostenrijkse Spoorwegen (ÖBB) in Fulpmes geleverd.

Het trajectdeel vanaf Innsbruck Hauptbahnhof tot het plaatsje Brenner is geëlektrificeerd met een spanning van 15.000 volt 16 2/3 Hz wisselstroom.

Het trajectdeel van Brenner naar station Verona Porta Nuova werd geëlektrificeerd met een spanning van 3.000 volt gelijkstroom.

In het station van Brenner bevindt zich een sluis waar beide spanningssoorten gescheiden blijven. Op dit deel is een bovenleiding zonder spanning aanwezig. De elektrische locomotieven worden hier met een diesellocomotief of een elektrische meerspanninglocomotief gerangeerd.

Om de Brennerspoorlijn geschikt te maken als schakel in het Europese TEN-spoornetwerk is na jaren van politiek debat en voorbereidingen op 18 april 2011 in Innsbruck het besluit wereldkundig gemaakt dat de Brenner-basistunnel tussen het Oostenrijkse Patsch en het Italiaanse Franzensfeste zal worden gebouwd. Op dezelfde dag dat dit besluit officieel bekend werd is aan de Italiaanse zijde een begin gemaakt met de bouwwerkzaamheden van de 55 kilometer lange hoofdtunnel.

Aan de bouw van de aanlooptrajecten voor de tunnel is al eerder begonnen. Om Innsbruck te omzeilen werd tussen 1989 en 1994 de 12,75 kilometer lange Inntaltunnel gebouwd die het Inntal met het Wipptal verbindt. Ook in het zuiden werden al enkele tunnels gebouwd. De Brenner-basistunnel zal naast goederenvervoer ook voor de HSL-verbinding tussen München en Verona worden gebruikt. Bij Patsch zal de hoofdtunnel worden aangesloten op de bestaande Inntaltunnel waardoor het gehele traject tussen Tulfes en Franzensfeste de langste ondergrondse spoorweg ter wereld zal worden. De bouwkosten voor de nieuwe Brennerspoorlijn, die een schakel vormt in het TEN Priority Project 1, worden op 12 miljard euro geschat, de kosten van de Brenner-spoorwegtunnel zijn voorlopig op bijna 10 miljard euro geraamd.

• 
  Overzicht Innsbruck Hauptbahnhof
• 
  Stadler FLIRT tussen Brennero en Bolzano
• 
  Station Bolzano/Bozen
• 
  Trein bij Matrei

• Laura Facchinelli: La ferrovia Verona-Brennero. Athesia, Bozen 1995. ISBN 88-7014-855-6
• Eisenbahnatlas Österreich. Schweers + Wall, Aachen 2005, ISBN 3-89494-128-6.

• Lijst van beroemde spoorlijnen en treinen

• Oostenrijkse Spoorwegen
• Groen licht voor de Brennerspoorwegtunnel: [1]
• Site van de Brennerbasistunnel: https://www.bbt-se.com/
• TEN Priority Project 1, Berlijn-Palermo [2]

Zie de categorie Brenner railway van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.