French
DeutschCarl Legien
| Carl Legien | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Naam | Carl Rudolph Legien | |||
| Geboren | Mariënburg, 1 december 1861 | |||
| Overleden | Berlijn, 26 december 1920 | |||
| Land | .svg){kind=small} Pruisen (1861-1871).svg){kind=small} Duitse Rijk (1871-1918).svg){kind=small} Weimarrepubliek (1918-1920) | |||
| Functie | Syndicalist Politicus | |||
| Partij | SAP / SPD | |||
| Vakbond | GGD / ADGB | |||
| Mandaten | ||||
| 1887 - ? | Voorzitter FD | |||
| 1890 - 1919 | Voorzitter GGD | |||
| 1893 - 1898 | Lid Rijksdag | |||
| 1903 - 1913 | Secretaris IS | |||
| 1903 - 1918 | Lid Rijksdag | |||
| 1913 - 1919 | Voorzitter IVV | |||
| 1919 - 1920 | Voorzitter ADGB | |||
| ||||
Carl Rudolph Legien (Mariënburg, 1 december 1861 - Berlijn, 26 december 1920) was een Duits syndicalist en politicus voor de SAP[1] en diens opvolger de SPD.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Na de dood van zijn ouders groeide hij op in een weeshuis te Thorn, alwaar hij van 1867 tot 1875 verbleef. Legien was draaier van opleiding.
In 1885 sloot hij zich aan bij de SAP te Frankfurt am Main. Na de omvorming van de SAP in de SPD in 1890 was hij voor deze partij lid van de Rijksdag van 1893 tot 1898 en van 1903 tot 1918. In 1887 richtte hij te Hamburg het Fachverein der Drechsler op, waarvan hij voorzitter werd. In 1890 was hij betrokken bij de oprichting van het Generalkommission der Gewerkschaften Deutschlands (GGD), waarvan hij voorzitter werd. Na de Eerste Wereldoorlog werd hij de eerste voorzitter van het Allgemeiner Deutscher Gewerkschaftsbund (ADGB). Tevens was hij van 1903 tot 1913 secretaris van het Internationaal Secretariaat der Nationale Vakcentrales (IS) en van 1913 tot 1919 van diens opvolger het Internationaal Vakverbond (IVV).
Tijdens de novemberrevolutie sloot hij een historisch akkoord met de voorzitter van de werkgevers, Hugo Stinnes. Hij zag daarin af van socialisatie van de productiemiddelen, en kreeg daarvoor terug de achturige werkdag, medezeggenschap in bedrijven met minstens vijftig man personeel, erkenning van de vakbonden als vertegenwoordigers van de arbeiders en het recht van de terugkerende frontsoldaten om hun plek in de bedrijven weer in te nemen.
Wohnstadt Carl Legien
[bewerken | brontekst bewerken]In Berlijn is er een woonwijk naar hem vernoemd, met name de Wohnstadt Carl Legien. Ze is gelegen in het stadsdeel Prenzlauer Berg en werd gebouwd op het einde van de jaren 20 naar een ontwerp van Bruno Taut en Franz Hillinger. Samen met nog vijf andere modernistische woonwijken in Berlijn is ze sinds 2008 opgenomen op de werelderfgoedlijst van de UNESCO.[2]
- (de) MICHAELIS Andreas; Biografie Carl Legien; 20 LeMO Jahre; Deutsches Historisches Museum; 14 september 2014
- (en) Carl Legien dies in Germany, at 60; The New York Times; 27 december 1920
- VAN GOETHEM Geert; De Internationale van Amsterdam: De Wereld van het Internationaal Vakverbond (academia.edu)
- ↑ (de) SPRENGER Christian; Fiche Die Sozialistische Arbeiterpartei Deutschlands; 20 LeMO Jahre; Deutsches Historisches Museum; 20 februari 2007. Gearchiveerd op 7 april 2023.
- ↑ (de) Wohnstadt Carl Legien; Berlin.de. Gearchiveerd op 25 maart 2023.
| Voorzitter van de GGD 1890 - 1919 | ||
| Voorzitter van het IS 1903 - 1913 | ||
| Voorzitter van het IVV 1913 - 1919 | Opvolger: William Appleton | |
| Voorzitter van het ADGB 1919 - 1920 | Opvolger: Theodor Leipart |