Carlos Montoya

Carlos García Montoya (Madrid, 13 december 1903 - Wainscott (New York) 3 maart 1993) was een prominent Spaans flamenco-gitarist, stichter van de hedendaagse flamencostijl.

Carlos was een neef van de bekende flamencogitarist Ramón Montoya. Zijn moeder was zijn eerste lerares, en daarna de buurman en haarkapper, Pepe el Barbero. Hij trok nadien op zoek naar andere flamencogitaristen van wie hij kon leren. Op zijn veertiende speelde hij in Madrileense café chantants.

Gedurende de jaren twintig en dertig trad hij op in Europa, Noord-Amerika en Azië. Als gevolg van de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich in de Verenigde Staten, meer bepaald in New York, waar hij een succesvolle carrière begon, terwijl hij vaak op tournee trok doorheen het land en in andere landen met de danser La Argentina^[1] of met orkesten.^[1][2] Hij maakte ook platenopnamen voor de labels RCA Victor, Everest Records en Folkways Records.^[1]

Tegen het einde van de oorlog had hij zijn repertoire uitgebreid en speelde nu ook blues, jazz en folk.^[1] Hij toerde weer de wereld rond en was de eerste gitarist die dit deed met symfonische orkesten. In de Verenigde Staten domineerde hij de flamencowereld.^[3] Hij trad veel op in tv-uitzendingen en registreerde veertig albums. Hij hielp hierdoor de flamenco en de gitaarmuziek populair te maken.^[4]

Montoya wordt beschouwd als degene die de flamencogitaarmuziek heeft doen evolueren van een bescheiden dansbegeleiding tot een zelfstandige muziekstijl.^[1] Zijn eigen stijl was goed herkenbaar en hij werd een internationale ster. Niettemin apprecieerden ernstige flamencospelers hem minder omdat hij volgens hen onvoldoende in de lijn van de traditie bleef. Niettemin werd hij internationaal gewaardeerd voor zijn techniek.

Montoya was 89 toen hij aan hartfalen bezweek. Zijn dochter, Rosa Montoya, zette zijn traditie verder, door het introduceren van het flamencodansen in Californië.^[5]

• Kim SUMMERS, Biografie van Carlos Montoya