Challenger (ruimteveer)

Challenger
Spaceshuttle Challenger in 1983
Spaceshuttle Challenger in 1983
Missiestatistieken
OV Designation OV-099
Herkomst naam HMS Challenger
Land van herkomst Verenigde Staten van Amerika
Oplevering 26 juli 1982
Eerste vlucht STS-6
4 april 1983 - 9 april 1983
Laatste vlucht STS-51-L
28 januari 1986
Aantal missies 10
Aantal bemanningen 60
Tijd in ruimte 62,41 dagen
Banen om aarde 995
Afgelegde afstand 41.527.414 km
Ontvouwde satellieten 10
Gekoppeld aan MIR 0
Gekoppeld aan ISS 0
Status Verongelukt (28 januari 1986)
Ruimteveren
NASA: Enterprise - Pathfinder - Columbia - Challenger - Discovery - Atlantis - Endeavour

Sovjet: Boeran - Ptitsjka

Opvolging
NASA: Orion
NASA Commercial Crew:

SpaceX Dragon 2 - Boeing Starliner

NASA Commercial Resupply Services (onbemand):

Dragon 1 - Orbital ATK Cygnus - SNC Dream Chaser

Portaal  Portaalicoon   Ruimtevaart
Challenger in een baan om de aarde

De Challenger was de tweede van de vijf spaceshuttles die gebouwd zijn. Op 28 januari 1986 viel de Challenger 73 seconden na de lancering uit elkaar, waarbij alle zeven bemanningsleden omkwamen.

Oorspronkelijk was de Challenger gebouwd als testobject, om de sterkte van de mechanische constructie te kunnen beproeven. Bij het ontwerp van de spaceshuttle is zo extreem voor reduceren van het gewicht gekozen, dat elk onderdeel essentieel was geworden voor de sterkte van de totale shuttle. Daarom werd besloten om één shuttle speciaal te bouwen om aan de meest extreme mechanische belastingen bloot te stellen en zo de theoretische sterkteberekeningen te verifiëren.

Later in het programma werd besloten de derde testshuttle Enterprise niet aan te passen voor ruimtevluchten. Daardoor zou alleen de Columbia overblijven voor ruimtevluchten. NASA wilde het hele Space Shuttleproject niet laten afhangen van één enkel ruimtevaartuig en daarom werd in 1979 opdracht gegeven om de Challenger alsnog om te bouwen tot een ruimtewaardige spaceshuttle.

Ruimtevluchten

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1982 werd de aangepaste Challenger afgeleverd bij NASA en op 4 april 1983 werd hij voor het eerst gelanceerd (vlucht STS-6).[1] De Challenger was daarmee de tweede spaceshuttle, na de Columbia, die in de ruimte vloog. De Challenger voltooide in totaal negen succesvolle missies. De Nederlandse astronaut Wubbo Ockels verbleef in dit ruimteveer (vlucht STS-61-A), enige tijd na de in Nederland geboren ruimtevaarder Lodewijk van den Berg (STS-51-B).

De Challenger was de enige spaceshuttle waar meer dan zeven personen in vervoerd konden worden (acht). Uiteindelijk is dit slechts eenmaal gebeurd, bij vlucht STS-61-A.

Hieronder staan alle missies die de Challenger uitvoerde.

# Lanceerdatum Missie Lanceercomplex Landingsdatum Landingsplaats
1 4 april 1983 STS-6 LC-39A, Kennedy Space Center 9 april 1983 Edwards Air Force Base
2 18 juni 1983 STS-7 LC-39A, Kennedy Space Center 24 juni 1983 Edwards Air Force Base
3 30 augustus 1983 STS-8 LC-39A, Kennedy Space Center 5 september 1983 Edwards Air Force Base
4 3 februari 1984 STS-41-B LC-39A, Kennedy Space Center 11 februari 1984 Kennedy Space Center
5 6 april 1984 STS-41-C LC-39A, Kennedy Space Center 13 april 1984 Edwards Air Force Base
6 5 oktober 1984 STS-41-G LC-39A, Kennedy Space Center 13 oktober 1984 Kennedy Space Center
7 29 april 1985 STS-51-B LC-39A, Kennedy Space Center 6 mei 1985 Edwards Air Force Base
8 29 juli 1985 STS-51-F LC-39A, Kennedy Space Center 6 augustus 1985 Edwards Air Force Base
9 30 oktober 1985 STS-61-A LC-39A, Kennedy Space Center 6 november 1985 Edwards Air Force Base
10 28 januari 1986 STS-51-L LC-39B, Kennedy Space Center Niet geland; verongelukte 73 seconden na de lancering
Zie Ramp met ruimteveer Challenger voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Challenger ontplofte 73 seconden na de lancering[2] van zijn tiende vlucht STS-51-L op 28 januari 1986. Hij werd onder grote publieke belangstelling gelanceerd. Al tijdens de eerste seconden van de vlucht lekten er hete gassen uit de rechterstuwraket, door een defecte rubberen O-ring die de buitenste afdichting vormde tussen het onderste deel en de rest van de stuwraket. Deze O-ring was niet bestand tegen de lage temperatuur van 2 graden Celsius op het moment van de lancering.

[bewerken | brontekst bewerken]
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Space Shuttle Challenger op Wikimedia Commons.