Cindy Hoetmer
Cindy Hoetmer | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Cynthia Hoetmer | |||
Geboren | 4 juli 1967 | |||
Land | Nederland | |||
Beroep | schrijver, columnist | |||
Werk | ||||
Genre | romans, columns, autobiografische non-fictie | |||
Bekende werken | Het beest in Daisy, Schop me! | |||
Uitgeverij | De Arbeiderspers, Meulenhoff | |||
Dbnl-profiel | ||||
|
Cynthia (Cindy) Hoetmer (Amsterdam, 4 juli 1967) is een Nederlandse romanschrijfster.[1] Daarnaast schreef ze columns voor onder meer Blvd. en Nieuwe Revu. Ze omschrijft haar werk zelf als "autobiografische non-fictie".[2] Hoetmer gebruikt veel droge humor in haar werk.[3]
Achtergrond
[bewerken | brontekst bewerken]Hoetmer groeide op in Amsterdam op woonarken aan de Jacob van Lennepkade en het IJsbaanpad.[2] Ze kreeg haar basisopleiding aan de Open Schoolgemeenschap Bijlmer (OSB) in Amsterdam-Zuidoost en het Spinoza Lyceum in Amsterdam-Zuid; ze deed daar in 1988 eindexamen mavo.[2] In 1988 volgde haar eerste baantje bij Art Unlimited.[2] In 1992 deed ze een poging toegelaten te worden aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam, maar werd ze afgewezen.[2]
Werk
[bewerken | brontekst bewerken]Vanaf 1995 tot 2004 schreef Hoetmer columns voor het blad Blvd., daaropvolgend vanaf 2004 tot 2006 voor HP/De Tijd en vanaf 2006 tot 2012 voor Nieuwe Revue, waar ze werd ontslagen. Ze stapte over naar Facebook waar ze korte autobiografische verhalen schreef. Vanaf 2020 werden verschillende artikelen van haar geplaatst in De Volkskrant, Vrij Nederland, Trouw, Jan en Uitkrant.
Hoetmers debuutroman Het beest in Daisy werd in 2005 uitgebracht door De Arbeiderspers. Het is het verslag van twee liefdesrelaties van hoofdpersoon Daisy Steenhuys, namelijk met haar schoolvriend de kraker Jay en, jaren later, met de filmproducent Philip F. Springer, bijgenaamd 'Het beest'. De namen Daisy en Jay zijn een verwijzing naar Jay Gatsby en Daisy Buchanan, de hoofdpersonages van F. Scott Fitzgeralds klassieke roman The Great Gatsby uit 1925, terwijl de letter F. in de naam van Springer verwijst naar Fitzgeralds eerste letter. Volgens recensent Kees 't Hart kan in Springer 'met een beetje fantasie' de televisieproducent John de Mol worden herkend.[4]
In Hoetmers tweede roman, Schop me! (De Arbeiderspers, 2007), wisselen twee tijdsniveaus elkaar af. De ik-persoon is Fee Smit, een ander personage is haar nicht Valerie uit Parijs.
Op de achterflap wordt het boek Het beest in Daisy omschreven als 'Reviaanse chicklit'.[5] In een interview in de Volkskrant suggereert ze dat ze misschien gezien kan worden als de vrouwelijke Ronald Giphart.[6]
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]Bibliografie | ||||
Jaar | Titel | Uitgeverij | ISBN | Opmerkingen |
---|---|---|---|---|
2005 | Het beest in Daisy | De Arbeiderspers | ISBN 9789029562669 | roman |
2007 | Schop me! | De Arbeiderspers | ISBN 9789029564830 | roman |
2020 | Min of meer opmerkelijke gebeurtenissen uit het leven van een treuzelaar | Meulenhoff | ISBN 9789029093873 | roman in 'column'-vorm |
2022 | Goed, naar omstandigheden | Meulenhoff | ISBN 9789029094795 | roman in 'column'-vorm, geschreven tijdens coronapandemie |
Vertaling
[bewerken | brontekst bewerken]In 2000 verscheen Adolf - Jawohl ik ben terug! (De Appelbloesem Pers, ISBN 9789070459239), een vertaling door Hoetmer van de strip Adolf - Äch bin wieder da. (1998, ISBN 3821829591) door Walter Moers.
- ↑ Familieberichten - Geborenen aangegeven op 5 juli 1967. Het Parool (6 juli 1967). Geraadpleegd op 8 mei 2022 – via Koninklijke Bibliotheek (Nederland).
- ↑ a b c d e Peter van Brummelen, Cindy Hoetmer schreef over haar leven tijdens de pandemie: 'Ik ben nooit echt een vrolijk persoon geweest'. Het Parool (5 februari 2022). Gearchiveerd op 14 februari 2022. Geraadpleegd op 8 mei 2022.
- ↑ Yolanda Entius, Boekrecensie - Non-fictie - Cindy Hoetmer schrijft ook nu weer zonder poespas en met droge humor over haar leven: een welkome verademing . Trouw (7 april 2022). Geraadpleegd op 8 augustus 2023.
- ↑ Kees 't Hart, Brrrrr - Cindy Hoetmer - Het beest in Daisy. De Groene Amsterdammer (12 augustus 2005). Gearchiveerd op 10 december 2022. Geraadpleegd op 8 mei 2022.
- ↑ Milou van Rossum, Beroeps-single in de berustingsfase . de Volkskrant (24 juni 2005). Geraadpleegd op 8 augustus 2023.
- ↑ Wim de Jong, Andere ogen . de Volkskrant (29 september 2007). Geraadpleegd op 8 augustus 2023.