Cracticus
Cracticus | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Cracticus torquatus (Grijsrugorgelvogel) | |||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
Geslacht | |||||||||||
Cracticus Vieillot, 1816 | |||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||
Cracticus op Wikispecies | |||||||||||
|
Cracticus is een geslacht van zangvogels uit de familie orgelvogels (Cracticidae). Dit zijn de "echte" orgelvogels; zij worden zo genoemd omdat zij een fraai klinkend gezang laten horen dat lijkt op orgeltonen. Een aantal Australische componisten (Henry Tate, Hugh Dixon, David Lumsdaine en Don Harper) heeft zich hierdoor laten inspireren, maar ook Olivier Messiaen toonzette de geluiden van de zwartkeel- en grijsrugorgelvogel in zijn orkestwerken.[1]
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]De soorten uit het geslacht Cracticus zijn kleiner dan de klauwierkraaien, maar het zijn ook zangvogels met het gedrag van roofvogels. Ze jagen achter kleine vogels aan, soms samen met de Australische boomvalk (Falco longipennis). In het (Australisch) Engels heten ze butcherbird omdat ze hun prooi zorgvuldig slachten, waarbij gebruikmaken van een geschikte vork in een tak of onderdeel van een metalen hekwerk.[2]
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]De volgende soorten zijn bij het geslacht ingedeeld:[3]
- Cracticus argenteus – Zilverrugorgelvogel
- C. a. argenteus Gould, 1841
- C. a. colletti Mathews, 1912
- Cracticus cassicus – Papoea-orgelvogel
- C. c. cassicus (Boddaert, 1783)
- C. c. hercules Mayr, 1940
- Cracticus louisiadensis – Tagula-orgelvogel
- Cracticus mentalis – Zwartrugorgelvogel
- C. m. mentalis Salvadori & D'Albertis, 1875
- C. m. kempi Mathews, 1912
- Cracticus nigrogularis – Zwartkeelorgelvogel
- C. n. picatus Gould, 1848
- C. n. nigrogularis (Gould, 1837)
- Cracticus torquatus – Grijsrugorgelvogel
- C. t. leucopterus Gould, 1848
- C. t. torquatus (Latham, 1801)
- C. t. cinereus (Gould, 1837)
- ↑ (en) Taylor, H. 2011.Composers’ appropriation of pied butcherbird song: Henry Tate’s "undersong of Australia" comes of age. Journal of Music Research Online 2: 1–28. full text. Gearchiveerd op 6 maart 2023.
- ↑ (en) Pizzey, G & R. Doyle, 1980. A field guide to the birds of Australia. Collins, Sydney.
- ↑ Gill, F. & D. Donsker (Eds). (2016). IOC World Bird List (v 6.4).