Dorst naar bloed
Dorst naar bloed (Les Lèvres Rouges) | ||||
---|---|---|---|---|
Alternatieve titel(s) | Daughters of Darkness, Le Rouge aux Lèvres', Dorst naar Bloed, Blut an den Lippen, Solo für einen Vampir, Blood on the Lips, Children of the Night, The Promise of Red Lips, The Red Lips, The Redness of the Lips, Erzebeth | |||
Regie | Harry Kümel | |||
Producent | Paul Coilet Alain C. Guilleaume | |||
Scenario | Harry Kümel J.J. Amiel Pierre Drouot | |||
Hoofdrollen | Delphine Seyrig Danielle Ouimet John Karlen Andrea Rau | |||
Muziek | François de Roubaix | |||
Montage | Denis Bonan Gust Verschueren | |||
Cinematografie | Eddy van der Enden | |||
Distributie | Showking Films Maya Films Ciné Vog Films Roxy Film | |||
Première | US: 1971 België: 1972 | |||
Genre | Erotische thriller / horror | |||
Speelduur | 87 min. / 96 min. / 100 min. | |||
Taal | Engels, Frans, Duits, Nederlands | |||
Land | België Frankrijk West-Duitsland | |||
Kijkwijzer | ||||
(en) IMDb-profiel | ||||
MovieMeter-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel | ||||
(en) AllMovie-profiel | ||||
|
Dorst naar bloed (Frans: Les Lèvres Rouges of Le Rouge aux Lèvres in België; Engels: Daughters of Darkness; Duits: Blut an den Lippen) is een Engelstalige thriller van Harry Kümel uit 1971. De film paart exploitationthema's aan een stijlvolle esthetiek en werd een culthit in het internationale circuit.
Verhaal
[bewerken | brontekst bewerken]De plot is losweg geïnspireerd op de historische figuur van de Hongaarse bloedgravin, Elisabeth Báthory. In de film heeft ze haar zinnen gezet op een pasgetrouwd koppel, Stefan en Valérie. Ze zijn met de trein in Oostende aangekomen en bediscussiëren hoe en wanneer ze Stefans moeder op de hoogte zullen brengen van hun huwelijk. Stefan ontpopt zich als een brutale sadist, maar krijgt te maken met een hogere kracht waar hij niet op gerekend had.
Esthetiek
[bewerken | brontekst bewerken]Kümel zocht voor de sets inspiratie bij de schilderijen van Léon Spilliaert.[1] De dominante kleuren zijn rood, wit en zwart. Vooral het felle rood contrasteert met de koude landschappen.
De gravin is gemodelleerd naar Marlène Dietrich en draagt extravagante kostuums. Het pagekopje van haar sidekick Ilona verwees naar Louise Brooks.
Casting en rolverdeling
[bewerken | brontekst bewerken]De film kon rekenen op de présence van Delphine Seyrig, de toenmalige ster van de Franse arthousecinema. Ze stond eerst weigerachtig tegenover de rol, maar haar toenmalige lief Alain Resnais zag in het script een graphic novel en kon haar overtuigen om mee te doen. Seyrig werd gekoppeld aan actrices uit wulpsere genres: Danielle Ouimet was Miss Québec 1966 en had een achtergrond in ‘maple syrup porn’, Andrea Rau was een Duitse actrice die net Quartett im Bett had ingeblikt.
Niemand van deze internationale cast had Engels als moedertaal. Hun verschillende accenten zijn behouden in de productie en dragen bij tot de surreële sfeer.
Acteur | Personage |
---|---|
Delphine Seyrig | Gravin Elisabeth Bathory |
John Karlen | Stefan |
Danielle Ouimet | Valérie |
Andrea Rau | Ilona Harczy |
Paul Esser | Hotelklerk |
Georges Jamin | Politie-inspecteur op rust |
Joris Collet | Maître d'hôtel |
Fons Rademakers | Moeder van Stefan |
Muziek
[bewerken | brontekst bewerken]François de Roubaix componeerde de soundtrack. Het titelnummer Daughters of Darkness werd ingezongen door Lainie Cooke.
Opnamen
[bewerken | brontekst bewerken]De voornaamste binnenlocatie was het Hotel Astoria in Brussel. Buitenopnames zijn gemaakt in het Thermae Palace Hotel in Oostende, in Brugge en in Meise.
Versies
[bewerken | brontekst bewerken]De oorspronkelijke Engelstalige versie was 87 minuten lang. Later volgden gedubde Franse en Nederlandse cuts van 96 minuten.
In 1998 verscheen een director's cut op DVD bij Anchor Bay. Deze versie van 100 min. is later nog verschillende keren heruitgebracht.
Verder lezen
[bewerken | brontekst bewerken]- Ernest Mathijs (2004), "Les lévres rouges Daughters of Darkness", in: The Cinema of the Low Countries, blz. 96-106 - Lees op Google Books
- ↑ CINEMATEK: Daughters of Darkness (bezocht op 13 november 2014)