Eri Yonamine
Eri Yonamine | ||||
---|---|---|---|---|
Eri Yonamine tijdens de Boels Ladies Tour 2018 | ||||
Persoonlijke informatie | ||||
Volledige naam | 與那嶺恵理 | |||
Geboortedatum | 25 april 1991 | |||
Geboorteplaats | Osaka, Japan | |||
Nationaliteit | Japan | |||
Lengte | 160 cm | |||
Sportieve informatie | ||||
Huidige ploeg | gestopt na 2024 | |||
Ploegen | ||||
2013 2016 (tot 12-8) aug 2016-2017 2018 2019 2020 2021 2022-2023 2024 | Team Forza Hagens Berman-Supermint FDJ N-A Futuroscope Wiggle High5 Alé Cipollini Alé BTC Ljubljana Team Tibco Human Powered Health Laboral Kutxa-Fundación Euskadi | |||
|
Eri Yonamine (Japans: 與那嶺恵理) (Osaka, 25 april 1991) is een Japanse voormalige wielrenster.
Carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Ze reed in de eerste helft van 2016 voor de Amerikaanse wielerploeg Hagens Berman-Supermint, vanaf augustus 2016 voor de Franse ploeg Poitou-Charentes.Futuroscope.86 en in 2017 voor diens opvolger FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope. In 2018 reed ze voor het Britse Wiggle High5 en in 2019 en 2020 voor het Italiaanse Alé Cipollini en diens opvolger Alé BTC Ljubljana. In 2021 kwam ze uit voor het Amerikaanse Team Tibco en in 2022 en 2023 voor Human Powered Health. In 2024 sloot ze haar carrière af bij het Spaans-Baskische Laboral Kutxa-Fundación Euskadi.
Yonamine nam driemaal deel aan de Olympische Spelen. Ze kwam uit voor Japan op de Olympische Zomerspelen 2016 in Rio de Janeiro,[1] waar ze 17e en 15e werd in de weg- en tijdrit. Tijdens de Olympische Zomerspelen 2020 in Tokio in juli 2021 werd ze 21e in de wegwedstrijd en 22e in de tijdrit. Op 4 augustus 2024 nam ze deel aan de Olympische Spelen in Parijs, waar ze als 26e finishte in de wegwedstrijd.
Op de weg werd ze 13 maal nationaal kampioene in de weg- en tijdrit. In 2018 behaalde ze medailles tijdens de Aziatische Spelen: ze won brons in de wegrit en zilver in de tijdrit, in dezelfde tijd als de Zuid-Koreaanse Na Ah-reum. Vijf jaar later evenaarde ze haar prestatie met een zilveren medaille op de tijdrit tijdens de Aziatische Spelen 2022, op een minuut achter Olga Zabelinskaja. In de winter deed ze ook aan veldrijden, zo won ze diverse veldritten in eigen land. Ook kwam ze uit voor Japan tijdens de wereldkampioenschappen veldrijden. In 2016 werd ze 34e op zeven minuten achter winnares Thalita de Jong. In 2017 werd ze 29e en in 2018 werd ze 34e in haar woonplaats Valkenburg, beide keren op ruim acht minuten achter winnares Sanne Cant.
Tijdens haar carrière woonde Yonamine in Valkenburg aan de Geul.[2] In juli 2021 werd haar woning getroffen door de overstroming van de Geul.[3] Na haar deelname aan de Olympische Spelen in haar thuisland dat jaar, werd ze door de gemeente Valkenburg in het zonnetje gezet als eerste Valkenburgse olympiër.[4]
Palmares
[bewerken | brontekst bewerken]- 2012
- Japans kampioenschap tijdrijden
- Japans kampioenschap op de weg
- 2013
- Japans kampioene tijdrijden
- Japans kampioene op de weg
- 2014
- Aziatische kampioenschap tijdrijden
- Japans kampioenschap tijdrijden
- Japans kampioenschap op de weg
- 2015
- Japans kampioene tijdrijden
- Japans kampioenschap op de weg
- 2016
- Japans kampioene op de weg
- Japans kampioene tijdrijden
- 2017
- Japans kampioene op de weg
- Japans kampioene tijdrijden
- 2018
- Japans kampioene op de weg
- Japans kampioene tijdrijden
- Aziatische Spelen, tijdrit
- Aziatische Spelen, wegrit
- 2019
- Japans kampioene tijdrijden
- Japans kampioene op de weg
- 2022
- Japans kampioenschap op de weg
- 2023
- Japans kampioene op de weg
- Aziatische Spelen, tijdrit
- 2024
- Japans kampioene op de weg
Resultaten in voornaamste wedstrijden
[bewerken | brontekst bewerken]Jaar | Gent-Wevelgem | Ronde van Vlaanderen | Amstel Gold Race | Luik-Bast.‑Luik | Strade Bianche | Trofeo Alfredo Binda | Waalse Pijl | WK op de weg | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2013 | 40e | ||||||||
2014 | 22e | ||||||||
2015 | 63e | ||||||||
2016 | 85e | ||||||||
2017 | 50e | 34e | 51e | 55e | 51e | 51e | |||
2018 | 66e | 63e | 35e | 45e | 34e | 30e | 79e | ||
2019 | 64e | 38e | 31e | 74e | 13e | 27e | 42e | opgave | |
2020 | opgave | 50e | 21e | ||||||
2021 | 39e | opgave | 47e | 43e | 56e | 85e | |||
2022 | opgave | 86e | 107e | 76e | 88e | 29e | |||
2023 | opgave | 95e | 54e | 42e | |||||
2024 | 73e |
Ploegen
[bewerken | brontekst bewerken]- 2016 — Hagens Berman-Supermint (tot 12 augustus)
- 2016 — Poitou-Charentes.Futuroscope.86 (vanaf 13 augustus)
- 2017 — FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope
- 2018 — Wiggle High5
- 2019 — Alé Cipollini
- 2020 — Alé BTC Ljubljana
- 2021 — Team TIBCO - SVB
- 2022 — Human Powered Health
- 2023 — Human Powered Health
- 2024 — Laboral Kutxa-Fundación Euskadi
- ↑ (en) Yonamine wins fight to represent Japan at Olympic Games Cyclingnews.com, 29 juni 2016. Gearchiveerd op 17 april 2023.
- ↑ (en) Amstel Gold Race will be like racing at home for Eri Yonamine Wiggle Highfive.com, april 2018. Gearchiveerd op 2 januari 2019.
- ↑ Ongelooflijk verhaal: Japanse wielrenster ontvlucht ondergelopen Valkenburg richting Olympische Spelen Limburger.nl, 26 juli 2021
- ↑ Japans-Valkenburgse wielrenster las elke dag Valkenburgs nieuws 1Valkenburg.nl, 21 september 2021