Eri Yonamine

Eri Yonamine
Eri Yonamine tijdens de Boels Ladies Tour 2018
Eri Yonamine tijdens de Boels Ladies Tour 2018
Persoonlijke informatie
Volledige naam 與那嶺恵理
Geboortedatum 25 april 1991
Geboorteplaats Osaka, Japan
Nationaliteit Vlag van Japan Japan
Lengte 160 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg gestopt na 2024
Ploegen
2013
2016 (tot 12-8)
aug 2016-2017
2018
2019
2020
2021
2022-2023
2024
Team Forza
Hagens Berman-Supermint
FDJ N-A Futuroscope
Wiggle High5
Alé Cipollini
Alé BTC Ljubljana
Team Tibco
Human Powered Health
Laboral Kutxa-Fundación Euskadi
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Eri Yonamine (Japans: 與那嶺恵理) (Osaka, 25 april 1991) is een Japanse voormalige wielrenster.

Ze reed in de eerste helft van 2016 voor de Amerikaanse wielerploeg Hagens Berman-Supermint, vanaf augustus 2016 voor de Franse ploeg Poitou-Charentes.Futuroscope.86 en in 2017 voor diens opvolger FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope. In 2018 reed ze voor het Britse Wiggle High5 en in 2019 en 2020 voor het Italiaanse Alé Cipollini en diens opvolger Alé BTC Ljubljana. In 2021 kwam ze uit voor het Amerikaanse Team Tibco en in 2022 en 2023 voor Human Powered Health. In 2024 sloot ze haar carrière af bij het Spaans-Baskische Laboral Kutxa-Fundación Euskadi.

Yonamine nam driemaal deel aan de Olympische Spelen. Ze kwam uit voor Japan op de Olympische Zomerspelen 2016 in Rio de Janeiro,[1] waar ze 17e en 15e werd in de weg- en tijdrit. Tijdens de Olympische Zomerspelen 2020 in Tokio in juli 2021 werd ze 21e in de wegwedstrijd en 22e in de tijdrit. Op 4 augustus 2024 nam ze deel aan de Olympische Spelen in Parijs, waar ze als 26e finishte in de wegwedstrijd.

Op de weg werd ze 13 maal nationaal kampioene in de weg- en tijdrit. In 2018 behaalde ze medailles tijdens de Aziatische Spelen: ze won brons in de wegrit en zilver in de tijdrit, in dezelfde tijd als de Zuid-Koreaanse Na Ah-reum. Vijf jaar later evenaarde ze haar prestatie met een zilveren medaille op de tijdrit tijdens de Aziatische Spelen 2022, op een minuut achter Olga Zabelinskaja. In de winter deed ze ook aan veldrijden, zo won ze diverse veldritten in eigen land. Ook kwam ze uit voor Japan tijdens de wereldkampioenschappen veldrijden. In 2016 werd ze 34e op zeven minuten achter winnares Thalita de Jong. In 2017 werd ze 29e en in 2018 werd ze 34e in haar woonplaats Valkenburg, beide keren op ruim acht minuten achter winnares Sanne Cant.

Tijdens het WK veldrijden in Valkenburg.

Tijdens haar carrière woonde Yonamine in Valkenburg aan de Geul.[2] In juli 2021 werd haar woning getroffen door de overstroming van de Geul.[3] Na haar deelname aan de Olympische Spelen in haar thuisland dat jaar, werd ze door de gemeente Valkenburg in het zonnetje gezet als eerste Valkenburgse olympiër.[4]

Yonamine als Japans kampioene in 2018.
2012
Zilver Japans kampioenschap tijdrijden
Zilver Japans kampioenschap op de weg
2013
Japans kampioene tijdrijden
Japans kampioene op de weg
2014
Zilver Aziatische kampioenschap tijdrijden
Zilver Japans kampioenschap tijdrijden
Zilver Japans kampioenschap op de weg
2015
Japans kampioene tijdrijden
Zilver Japans kampioenschap op de weg
2016
Japans kampioene op de weg
Japans kampioene tijdrijden
2017
Japans kampioene op de weg
Japans kampioene tijdrijden
2018
Japans kampioene op de weg
Japans kampioene tijdrijden
Zilver Aziatische Spelen, tijdrit
Brons Aziatische Spelen, wegrit
2019
Japans kampioene tijdrijden
Japans kampioene op de weg
2022
Zilver Japans kampioenschap op de weg
2023
Japans kampioene op de weg
Zilver Aziatische Spelen, tijdrit
2024
Japans kampioene op de weg

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Strade Bianche Trofeo Alfredo Binda Waalse Pijl WK op de weg
2013 40e
2014 22e
2015 63e
2016 85e
2017 50e 34e 51e 55e 51e 51e
2018 66e 63e 35e 45e 34e 30e 79e
2019 64e 38e 31e 74e 13e 27e 42e opgave
2020 opgave 50e 21e
2021 39e opgave 47e 43e 56e 85e
2022 opgave 86e 107e 76e 88e 29e
2023 opgave 95e 54e 42e
2024 73e
Haar team Human Powered Health in 2022
2016 — Vlag van Verenigde Staten Hagens Berman-Supermint (tot 12 augustus)
2016 — Vlag van Frankrijk Poitou-Charentes.Futuroscope.86 (vanaf 13 augustus)
2017 — Vlag van Frankrijk FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope
2018 — Vlag van Verenigd Koninkrijk Wiggle High5
2019 — Vlag van Italië Alé Cipollini
2020 — Vlag van Italië Alé BTC Ljubljana
2021 — Vlag van Verenigde Staten Team TIBCO - SVB
2022 — Vlag van Verenigde Staten Human Powered Health
2023 — Vlag van Verenigde Staten Human Powered Health
2024 — Vlag van Spanje Laboral Kutxa-Fundación Euskadi