Europees Laboratorium voor Moleculaire Biologie

Europees Laboratorium voor Moleculaire Biologie (EMBL)
Geschiedenis
Opgericht	1974
Structuur
Directeur	Edith Heard[1]
Media
Website	Officiële website

Het Europees Laboratorium voor Moleculaire Biologie (EMBL) is een onderzoeksinstelling voor moleculaire biologie die wordt ondersteund door 27 lidstaten, één prospectstaat en twee geassocieerde lidstaten.^[2] EMBL is opgericht in 1974 en is een intergouvernementele organisatie die wordt gefinancierd met publiek onderzoekgeld van de lidstaten. Onderzoek bij EMBL wordt uitgevoerd door ongeveer 85 onafhankelijke groepen die onderzoek doen in in verschillende disciplines binnen de moleculaire biologie. De lijst met onafhankelijke groepen bij EMBL is te vinden op www.embl.org. Het laboratorium opereert vanuit zes locaties: het hoofdlaboratorium in Heidelberg en buitenposten in Hinxton (het European Bioinformatics Institute (EBI), in Engeland), Grenoble (Frankrijk), Hamburg (Duitsland), Rome (Italië) en Barcelona (Spanje). EMBL-groepen en laboratoria doen fundamenteel onderzoek in de moleculaire biologie en moleculaire geneeskunde en leiden wetenschappers, studenten en bezoekers op. Daarnaast helpt organisatie zijn lidstaten bij de ontwikkeling van diensten, nieuwe instrumenten, methoden en technologie. Israël is de enige volledige lidstaat buiten Europa .

De oprichting van EMBL was een idee van Leó Szilárd,^[3] James Watson en John Kendrew.^[4] Hun doel was om een internationaal onderzoekscentrum te creëren, vergelijkbaar met CERN, maar dan voor de moleculaire biologie, een veld dat toen vooral door Amerikanen werd gedomineerd.^[5] Kendrew was tot 1982 de eerste directeur-generaal van EMBL en werd opgevolgd door Lennart Philipson.^[6][7][8] Van 1993 tot 2005 was Fotis Kafatos^[9][10] directeur die werd opgevolgd door Iain Mattaj, de vierde directeur van EMBL, van 2005 tot 2018. In januari 2019 werd Edith Heard de vijfde directeur van EMBL en de eerste vrouw die deze functie bekleedde.^[1]

Het hoofdkwartier ligt in Heidelberg, waar een mix van onderzoeksactiviteiten wordt uitgevoerd. Er zijn eenheden in celbiologie en biofysica, ontwikkelingsbiologie, genoombiologie en structurele en computationele biologie, alsook enkele servicegroepen. Daarnaast zijn er nog 5 buitenposten, elk met een specifiek onderzoeksgebied.^[11] Het EMBL-EBI is een knooppunt voor bioinformatica onderzoek en diensten, waaronder het ontwikkelen en onderhouden van een groot aantal gratis wetenschappelijke databases. In Grenoble en Hamburg is het onderzoek gericht op structurele biologie .

De site in Rome-site is gewijd aan de studie van epigenetica en neurobiologie terwijl wetenschappers van EMBL Barcelona onderzoeken hoe weefsels en organen functioneren en zich ontwikkelen.^[12]

Bij EMBL zijn veel wetenschappelijke doorbraken gemaakt. De eerste systematische genetische analyse van de embryonale ontwikkeling in de fruitvlieg werd uitgevoerd op EMBL door Christiane Nüsslein-Volhard en Eric Wieschaus^[13], waarvoor ze in 1995 de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde ontvingen. Begin jaren tachtig ontwikkelden Jacques Dubochet en zijn team bij EMBL cryogene elektronenmicroscopie voor biologische structuren. Ze werden beloond met de Nobelprijs voor chemie 2017.

• 
• 
  ■ Lidstaten

  ■ Geassocieerde lidstaten

  ■ Prospectstaten

EMBL wordt momenteel ondersteund door 27 lidstaten, twee geassocieerde lidstaten en één kandidaat-lidstaat.

Lidstaten[2]	Jaar van deelname
Oostenrijk	1974
België	1990
Kroatië	2006
Tsjechië	2014
Denemarken	1974
Finland	1984
Frankrijk	1974
Duitsland	1974
Griekenland	1984
Hongarije	2017
Ijsland	2005
Ierland	2003
Israël	1974
Italië	1974
Litouwen	2019
Luxemburg	2007
Malta	2016
Montenegro	2018
Nederland	1974
Noorwegen	1985
Polen	2019
Portugal	1998
Slowakije	2018
Spanje	1986
Zweden	1974
Zwitserland	1974
Verenigd Koninkrijk	1974
Potentiële lidstaten
Estland	2019
Geassocieerde lidstaten
Argentinië	2014[14]
Australië	2008

Geavanceerde training is een van de vijf kernmissies van EMBL.^[15] In de loop der jaren heeft het Laboratorium een aantal trainingsactiviteiten opgezet, waarvan het EMBL International PhD Program (EIPP) het vlaggenschip is. In total zijn er ongeveer 200 doctoraatsstudenten aan de slag, sinds 1997 heeft EMBL ook het recht om zijn eigen diploma uit te reiken. Andere activiteiten zijn onder meer het postdoctorale programma, waaronder het EMBL Interdisciplinary Postdoctoral programme (EIPOD); het European Learning Laboratory for the Life Sciences (ELLS) voor lerarenopleiding; en het bezoekersprogramma.^[16] EMBL bouwt momenteel een centrum voor hoge resolutie licht- en elektronenmicroscopie in het hoofdkantoor in Heidelberg. Dit centrum staat open voor bezoekende wetenschappers van over de hele wereld en biedt een unieke servicefaciliteit voor de levenswetenschappen, waarbij geavanceerde apparatuur, experts en data-analyse worden gecombineerd.^[17]

In maart 2010 werd het EMBL Advanced Training Center (ATC) in gebruik genomen op de hoofdcampus in Heidelberg. Het gebouw heeft de vorm van een dubbele DNA-helix^[18] en wordt gebruikt voor de organisatie van conferenties en trainingen.^[19]

EMBL heeft ook een actief Science and Society-programma dat activiteiten en evenementen biedt over actuele vraagstukken in het levenswetenschappelijk onderzoek voor het grote publiek en de wetenschappelijke gemeenschap.^[20]