French
DeutschFelix de Rooy
| Felix de Rooy | ||||
|---|---|---|---|---|
| Geboren | 3 november 1952 | |||
| Geboorteland | Curaçao | |||
| Beroep | beeldend kunstenaar, curator, theater- en filmregisseur | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (nl) Moviemeter-profiel | ||||
| ||||
Felix de Rooy (Curaçao, 3 november 1952) is een Curaçaos beeldend kunstenaar, theater- en filmregisseur, curator en verzamelaar. Hij is de oprichter van Illusion Korsmiko production company (Curaçao / New York City) en later met Norman de Palm Cosmic Illusion (Amsterdam).[1] Hij is Ridder in de Oranje Nassau en sinds 2023 lid van de Akademie van Kunsten.[2]
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]De Rooy groeide op in Curaçao, Suriname en Mexico.[3] Hij werd opgeleid aan de Vrije Academie van Psychopolis in Den Haag. Terug in Curaçao ontmoette hij Norman de Palm die zijn levenspartner werd. Samen gingen ze naar de New York-universiteit, waar hij filmregie in 1982 afstudeerde als Master of Arts in filmregie en De Palm in educational theatre.
De Rooy is zich zeer bewust van zijn Afro-Caraïbische identiteit en gebruikt die ook in zijn creatieve uitingen. Hij maakt schilderijen, tekeningen, collages, assemblages en installaties en becommentarieert op deze wijze het slavernijverleden, met als doel het debat over witte en zwarte historie levend te houden. Zijn onderwerpen zijn transculturalisme en de manier waarop verschillende culturen elkaar zien. Hij noemt zijn stijl psychic realism; hij maakt kleurrijke dromerige afbeeldingen waarin menselijke en mythologische figuren centraal staan.
In de tentoonstelling Wit over Zwart (1989) in het Amsterdamse Tropenmuseum toonde De Rooy welke stereotypen en vooroordelen in strips, gebruiksvoorwerpen, speelgoed, boeken en reclameaffiches gereflecteerd worden.[4][5]
Filmografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Nomade in Niemandsland (documentaire over en met Felix de Rooy regisseur: Hester Jonkhout 2024)
- Buladó (speelfilm genomineerd voor Oscar) (2020, als acteur in de rol van opa Weljo, regisseur: Eché Janga)
- Mundo Místiko (documentaire over kunstenaar Tony Monsanto, 2018, regisseur, camera en editor Kirk Claes)
- Double Play (speelfilm, 2017, Curaçao als production designer, regisseur: Ernest Dickerson (VS))
- The Renny Show (experimentele film, 2015, Curaçao, als schrijver en regisseur)
- Roest & Koraal (documentaire over kunstenaar Ellen Spijkstra, 2013, Curaçao, regisseur, camera en editor Kirk Claes)
- Armand Baag (documentaire over kunstenaar Armand Baag, 2013, Nederland, regisseur)
- Muhe Frida (korte film, 2011, Aruba, regisseur)[6]
- Island Reflections (promotie film voor Curaçao, 2011, Curaçao, regisseur, camera en editor Kirk Claes)[7]
- Erfenis van Slavernij (documentaire serie, 2006, Nederland, regisseur)
- Chess Game (korte film, 2005, Barbados, regisseur)
- Boy Ecury (speelfilm, 2003, hoofdrol als Dundun Ecury, regisseur Frans Weisz)
- De D van Dag (korte film, 2003 als acteur Poster Man)
- Marival (documentaire 4 episodes, 1997, NL, regisseur)
- Ava & Gabriel - Un historia di amor (speelfilm, 1990, Curaçao, regisseur en artdirector) - Gouden Kalf winnaar
- Almacita di desolato (speelfilm, 1986, Curaçao, regisseur en productie designer)
- Desiree (speelfilm, 1984, NYC, regisseur)
- Joe's Bed-Stuy Barbershop: We Cut Heads (speelfilm, 1983, NYC, als artdirector, regisseur: Spike Lee)
- Tur Kos Bon Na New York (experimentele film, 1981, NYC, regisseur)
- Duel in de Diepte (serie, 1979, Curaçao, als acteur in de rol van Lora, 9 episodes)
- Apo-Clypse (experimentele film, 1979, Curaçao, regisseur)
- Every Picture Tells a Story (experimentele film, 1978, Curaçao, regisseur)
- Running 8/45 (experimentele film, 1970, acteur)
De Rooy's films en bijbehorend archief zijn opgenomen in het Nationaal Filmarchief in beheer bij EYE Filmmuseum.
Beeldende Kunsten tentoonstellingen (kunstenaar)
[bewerken | brontekst bewerken]- 1975 | Sinku Karanan di Corsow - groep - Casa di Teatro | 06-11-1975 / 23-11-1975
- 1976 | groep - Curacao Academie voor Beeldende Kunsten (CABK) | 19-03-1976 / 02-04-1976
- 1977 | groep - Curacao Academie voor Beeldende Kunsten (CABK) | 29-06-1977 / 15-07-1977
- 1978 | Ekspositie - groep - Philippona Den Haag | 09-12-1978 / 30-12-1978
- 1980 | Metamorfosis - Felix de Rooy & Norman de Palm - Galerie Bloemhof | 30-05-1980 / 15-06-1980
- 1998 | Aros Aarhus Kunstmuseum - groep
- 2001 | Marks of the Soul – groep - Poetics, Philosophies & Religions - University gallery, Florida Atlantic University, (USA) | 10-03-2001 / 14-04-2001
- 2002 | Influences - groep - National Museum Accra (Ghana)
- 2004 | Ego Documenta – solo - Wereldmuseum Rotterdam | 10-10-2004 / 9-01-2005
- 2010 | Antepasado di Futuro – groep - Curaçaosch Museum | 10-10-2010 / 10-01-2011
- 2012 | groep - Galerie23 Amsterdam | 04-11-2012 / 22-11-2012
- 2013 | Tropisch Koninkrijk - hedendaagse kunst van Aruba, Curaçao, St. Maarten, Bonaire, Saba en St. Eustatius – groep - Museum de Fundatie, Zwolle | 29-11-2013 / 16-3-2014
- 2021 | Surinaamse School – groep - Stedelijk Museum Amsterdam | 12-12-2020 t/m 21-07-2021
- 2023 | Apo-Clypse – solo - Stedelijk Museum Amsterdam | 22-04-2023 / 03-09-2023
- 2024 | Ten Thousand Suns – groep Sidney Biënnale | 09-03-2024 / 10-06-2024
- 2024 | Forgive us our tresspassing – groep - Haus der Kulteren der Welt, Berlijn | 11-09-2024 / 14-12-2024
Werken van de Rooy zijn opgenomen in de collecties van het Stedelijk Museum Amsterdam, Wereldmuseum, The Black Archives, Curaçao Museum, Surinaams Museum, Universiteit van Florida Galerie en in diverse privéverzamelingen in Europa, Azië, de Amerika's en het Caribisch gebied.
Beeldende Kunsten tentoonstellingen (curator)
[bewerken | brontekst bewerken]- 1989-1990 | White on Black: Images of Blacks in popular Western Culture – Tropenmuseum Amsterdam
- 2002 | Influences - National Theatre Accra Ghana
- 2003-2004 | Heritage of Slavery - Wereldmuseum Rotterdam + travel to Curaçao Museum (2006) and Surinaams Museum, Paramaribo (2007)
- 2009 |Art of Survival Marroon Art from Suriname - Tropenmuseum Amsterdam
- 2010 | Permanent exhibition - Museum Savonet Curaçao
- 2010 |Antepasado di Futuro: 100 years of visual arts - Curaçao Museum
- 2016 | 100 Years Refinery for NAAM at Willemstad, Curaçao
De Rooys beeldende kunst archieven / materiaal van tentoonstellingen zijn onderdeel van de respectievelijke musea.
Theater (regisseur/scenario)
[bewerken | brontekst bewerken]- 1976 | Ceremonia di Siglo (Cosmic Illusion)
- 1977 | Mama Korsou (Cosmic Illusion)
- 1979 | E Dos Krianan (Cosmic Illusion)
- 1981 | Desiree (Cosmic Illusion)
- 1984 | Lippenschrift (Cosmic Illusion)
- 1984 | Een nacht nu (Stichting Theater unie)
- 1986 | Voor vrouwen die zelfmoord overwogen (Cosmic Illushion)
- 1987 | Mirage (Cosmic Illusion)
- 1987 | Josophat (Cosmic Illusion)
- 1992 | De Human Voice (Cosmic Illusion)
- 1993 | Dans Dans Dan (DNA)
- 1995 | 4D for Thee (Cosmic Illusion)
- 1995 | Zeg de Zee Vaarwel (DNA)
- 1996 | Marival
- 1998/2000 | Montezuma's Revenge
- 2000 | Jorgen Raymann - Even Slikken (Jorray Productions / SDPM)
- 2000 | De Dood en het Meisje (Thalia / SDPM)
- diverse producties voor Funda Mujde
- 2002 | Jorgen Raymann - Slaaf of niet Verslaafd (Jorray Productions / SDPM)
- 2003 | Duet Duel
- 2004 | Jorgen Raymann - In Holland staat mijn huis (Jorray Productions / Men at Work)
- 2004 | De Kleur van Droes
- 2004 | Earthlings
- 2007 | Jorgen Raymann - Te gek om los te lopen (Jorray Productions / Men at Work)
- 2008 | De Schaduw van de Goedheiligman
- 2010 | Sapeurs
- 2024 | Desiree - bewerking door RightaboutnowInc (black achievement month)
De Rooys theaterarchief is verdeeld over de archieven van de Universiteit van Amsterdam (Alan Piersson) en Rightaboutnow INC/The Need for Legacy.
Prijzen
[bewerken | brontekst bewerken]- Cola Debrotprijs, 1979
- Paul Robeson-prijs in Burkina Faso
- Saúl Yelín-prijs in Havana, Cuba
- Internationaal filmfestival van Amiens, 1991, Special Jury Award voor Ava & Gabriel - Un historia di amor
- Nederlands Film Festival, 1990, Gouden Kalf voor Ava & Gabriel - Un historia di amor
- Internationaal filmfestival van Taormina, 1986, Audience Award voor Almacita di desolato
- Black Achievement Award, 2017
- Septiumius Lifetime Achievement Award, 2023.
- Gouden Kalf voor de filmcultuur, 2024[8]
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- 2012 - Ego Documenta: The Testament of My Ego in the Museum of My Mind; Visual art, theater, film, exhibits, portraits, writings met Stefan van Raaij en Barbara Martijn, design door René Wissink (Atelier Argos) (ISBN 978 9460222092)[9]
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- (en)
Felix de Rooy in de Internet Movie Database
- ↑ Felix De Rooy. African Film Festival, Inc.. Geraadpleegd op 10 november 2018.
- ↑ Zes nieuwe leden voor de Akademie van Kunsten. KNAW (22 februari 2023). Geraadpleegd op 25 oktober 2024.
- ↑ Biography. Curaçao Art (2014). Gearchiveerd op 7 mei 2018. Geraadpleegd op 10 november 2018.
- ↑ Vroeger waren het de zwarten, nu de moslims. Kennisplatform Integratie & Samenleving (1 juli 2015). Gearchiveerd op 10 november 2018. Geraadpleegd op 10 november 2018.
- ↑ Amsterdam krijgt een Suriname-museum Patrick Meershoek (Parool), 16 september 2021, bezocht 17-9-2021. Gearchiveerd op 24 september 2022.
- ↑ New Film: Felix de Rooy’s “Muhe Frida”. Repeating Islands (14 juni 2011). Gearchiveerd op 10 november 2018. Geraadpleegd op 10 november 2018.
- ↑ Curacao - Island Reflections - 10 artists Tour. Curacao Tourist Board (13 oktober 2011). Gearchiveerd op 1 juli 2019. Geraadpleegd op 10 november 2018.
- ↑ Curaçaose Felix de Rooy krijgt Gouden Kalf voor de Filmcultuur. curacao.nu (9 september 2024). Geraadpleegd op 10 september 2024.
- ↑ Ego documenta: the testament of my ego in the museum of my mind: visual art, theater, film, exhibits, portraits, writings. Worldcat. Gearchiveerd op 11 november 2018. Geraadpleegd op 10 november 2018.