Foo Fighters

Voor het gelijknamige album, zie Foo fighters (album) en voor het ufo-verschijnsel, zie Foo fighter.
Foo Fighters
Foo Fighters
Foo Fighters op het Glastonbury Festival in 2023. Van links naar rechts: Chris Shiflett, Rami Jaffee, Dave Grohl, Nate Mendel, Josh Freese en Pat Smear.
Foo Fighters op het Glastonbury Festival in 2023. Van links naar rechts: Chris Shiflett, Rami Jaffee, Dave Grohl, Nate Mendel, Josh Freese en Pat Smear.
Achtergrondinformatie
Jaren actief 1995–heden
Oorsprong Vlag van Verenigde Staten Seattle, Washington
Genre(s) Alternatieve rock
Hardrock
Post-Grunge
Label(s) RCA, Capitol
Verwante acts Nirvana, Germs, Them Crooked Vultures, Sunny Day Real Estate, Scream, The Fire Theft, Late!, Queens of the Stone Age, Me First and the Gimme Gimmes, No Use for a Name, Alanis Morissette, Tenacious D, Gary Clark jr., Ego Kill Talent
Leden
Zang, gitaar Dave Grohl
Gitaar, achtergrondzang Pat Smear
Gitaar, achtergrondzang Chris Shiflett
Keyboard Rami Jaffee
Basgitaar Nate Mendel
Drums Josh Freese
Oud-leden
Drums William Goldsmith
Gitaar, achtergrondzang Franz Stahl
Drums, zang Taylor Hawkins
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Foo Fighters is een Amerikaanse rockband, opgericht door multi-instrumentalist Dave Grohl, bekend als voormalig drummer van Nirvana. Een belangrijke inspiratiebron voor deze band is grunge. De band trad voor het eerst op in 1995.

Formatie en debuutalbum (1994–1995)

[bewerken | brontekst bewerken]

De Foo Fighters werden gevormd nadat Nirvana uiteenviel door het overlijden van Kurt Cobain. Dave Grohl bracht in 1995 onder de naam Foo fighters een gelijknamig album uit dat er mee te maken had, een verzameling nummers die hij bijeen schreef in zijn Nirvana-periode. Dave speelde alle bas-, gitaar- en drumpartijen zelf in voor wat hij aanvankelijk als een 'demo' (een 'trailer' van de nummers) beschouwde. Hij gebruikte de naam 'Foo Fighters' en niet zijn eigen naam, omdat hij niet wilde liften op de aandacht rond de dood van Kurt Cobain. Dave Grohl had zelf verwacht dat hij de naam later wel weer zou veranderen. Naar eigen zeggen vindt hij het "the dumbest band name ever" (domste naam ooit). Foo Fighters was een veel gebruikte term voor ufo's in de Tweede Wereldoorlog. Pas later formeerde hij een band: bassist Nate Mendel, drummer William Goldsmith (beiden ex-Sunny Day Real Estate) en gitarist Pat Smear (ex-Germ, die Nirvana van een versterkend gitaargeluid voorzag tijdens de In Utero-tournee) gaven de Foo Fighters een gezicht.

The colour and the shape (1996–1997)

[bewerken | brontekst bewerken]

Het tweede niet meer naar grunge neigende album The colour and the shape zag in 1997 het levenslicht. Na de opnames van het album werd in Los Angeles bijna alles nog een keer opgenomen zonder drummer Goldsmith. Grohl was niet tevreden met de drumpartijen van Goldsmith en nam deze ook opnieuw op, dit tot onvrede van William Goldsmith die niet veel later de band verliet. Toen Grohl Taylor Hawkins opbelde om te vragen of hij nog een geschikte drummer wist, bood Hawkins zichzelf aan, tot verbazing van Grohl. Hawkins verdiende al eerder zijn sporen bij Alanis Morissette. Voordat het tweede album, met de singles Monkey wrench, My hero en Everlong werd uitgebracht maakte Hawkins zijn debuut. Pat Smear deelde de groep mee dat hij uitgeput was en de groep wilde verlaten. Hij werd vervangen door Franz Stahl die eerder samen met Grohl in de band Scream zat.

There is nothing left to lose (1998–2001)

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1998 ging de band naar Grohls thuisstaat Virginia om nummers voor het derde album te schrijven. Grohl en Stahl waren niet in staat om samen te werken en Grohl had het gevoel dat de drie bandleden een bepaalde richting op gingen maar Stahl niet, Stahl werd ontslagen. Kort daarna belde Mendel Dave op om te zeggen dat hij de uit de band stapte om weer muziek te maken met Sunny Day Real Estate, de volgende dag kwam hij hier weer op terug. De resterende drie bandleden namen in de opvolgende maanden het album There is nothing left to lose op. Na de opnames gingen ze op zoek naar een nieuwe gitarist. Chris Shiflett werd geschikt bevonden; hij is ook gitarist bij Me First and the Gimme Gimmes en in de jaren negentig zat hij bij No Use for a Name. Hij was eerst tour-gitarist maar hoorde nog voor het vierde album volledig bij de band. Op het derde album staan de hits Learn to fly, Aurora en Breakout. De laatste verscheen ook op de soundtrack van de film Me, myself & Irene.

One by one (2001–2004)

[bewerken | brontekst bewerken]

In oktober 2001 kwam de band weer bij elkaar na een heroïne overdosis van drummer Hawkins tijdens een Europese festivaltour begin dat jaar. Ongeveer tegelijkertijd hielp Grohl Queens of the Stone Age met hun album Songs for the deaf. Nadat ze vier maanden in een studio in Los Angeles hadden gezeten waren ze niet tevreden over het resultaat. Spanningen binnen de band liepen hoog op omdat Grohl ook met Queens of the Stone Age toerde. Na een optreden van Foo Fighters op Coachella festival waar Dave de dag ervoor ook met Queens of the Stone Age optrad besloten ze het vierde album af te maken. Uiteindelijk namen ze bijna het gehele album opnieuw op tijdens een 10 daagse opnamesessie in Grohls thuisstudio in Alexandria. Het album One by one werd in oktober 2002 uitgebracht.

In your honor (2005–2006)

[bewerken | brontekst bewerken]

Na een tour van anderhalf jaar na het vierde album wilde Grohl niet meteen weer bezig met het volgende Foo Fighters album. Oorspronkelijk wilde Grohl zelf akoestische nummers schrijven maar uiteindelijk was de hele band erbij betrokken. Voor het opnemen van het vijfde album bouwde de band een opnamestudio in Los Angeles genaamd Studio 606 West. Het werd een dubbelalbum met op de ene schijf alleen maar rock nummers en op de andere schijf alleen akoestische nummers. Het album In your honor werd in juni 2005 uitgebracht.

In september en oktober 2005 toerde de band met Weezer onder de naam 'Foozer tour'. Beide bands waren headliners van de tour. Op 17 juni 2006 speelde de band hun grootste niet-festival headliner concert tot nu toe in Hyde Park, Londen, er waren 85.000 concertgangers. In de zomer van 2006 werd er een korte akoestische tour gedaan waarbij Pat Smear als extra gitarist meeging. Verder gingen er nog meer muzikanten mee waaronder een violiste en een pianist.

In november 2006 bracht Foo Fighters hun eerste live-cd uit, genaamd Skin and bones. Op het album staan 15 tijdens de akoestische tour in Los Angeles opgenomen nummers.

Echoes, silence, patience & grace en Greatest hits (2007–2009)

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 25 september 2007 kwam het zesde studioalbum van Foo Fighters uit met de singles The pretender, Long road to ruin en Cheer up, boys (your make up is running). Geproduceerd door producer Gil Norton die ook The colour and the shape produceerde. Op 12 september lekte het album al uit op internet. Tijdens de MTV European Music Awards bevestigde Pat Smear zijn definitieve terugkeer bij de band. In juni 2008 stonden ze in Wembley Stadium met als gasten Jimmy Page en John Paul Jones (musicus) van Led Zeppelin. Tijdens het toeren voor Echoes, silence, patience & grace zat de band niet stil en schreven ze nieuwe nummers. Nadat de tour was afgelopen in september 2008 namen ze 13 nieuwe nummers op in Studio 606. Uiteindelijk werden drie nummer hiervan uitgebracht, Wheels en Word forward op Greatest hits en Rope uiteindelijk op het zevende studioalbum Wasting light.

Op 3 november 2009 brachten ze het verzamelalbum Greatest hits uit. Dit album bevatte de twee eerder genoemde nieuwe nummers. Ter promotie traden ze op in Studio 606, dit werd live online uitgezonden.

Wasting light (2010–2012)

[bewerken | brontekst bewerken]

In augustus 2010 begon de band met het opnemen van het zevende studioalbum met de naam Wasting light. De producer was Butch Vig die al eerder de twee nieuwe nummer voor het Greatest hits album produceerde. Het album werd opgenomen in Grohls garage met alleen analoge apparatuur. Op 15 februari 2011 werd het album aangekondigd en in Nederland was de releasedatum 8 april. In de rest van de wereld was dit 12 april. De eerste single genaamd Rope verscheen op 1 maart.

Op 16 april tijdens Record Store Day werd er een coveralbum uitgebracht genaamd Medium rare. Op twee nieuwe covers na waren de nummers op dit album al eerder uitgebracht. Naast het album kwam er ook een rockumentary over de geschiedenis van de band uit genaamd Foo Fighters: Back & forth. Back & forth is tevens de titel van een van de nummers op Wasting light.

Sonic highways (2013–2015)

[bewerken | brontekst bewerken]
Foo Fighters in juli 2015; Dave Grohl speelde en zong met een gebroken been.

Nadat Foo Fighters aanvankelijk een pauze zouden nemen na de tour van het zevende album, kwam Grohl daar in januari 2013 van terug. Hij vertelde dat de band bezig was met muziek voor het achtste album. In augustus 2013 onthulde Grohl dat alle nummers geschreven waren. Op 11 augustus 2014 werd bekend dat het album Sonic highways zou heten. Het werd op 10 november uitgebracht.

Het album is opgenomen op acht verschillende locaties in acht verschillende steden in de Verenigde Staten. Het is net als het vorige album geproduceerd door Butch Vig. In de periode van oktober tot en met december 2014 wordt op Home Box Office in de VS de achtdelige documentaireserie Foo Fighters: Sonic highways uitgezonden, gemaakt door Dave Grohl. De serie gaat in op de Amerikaanse muziekgeschiedenis en de studio's waar het album is opgenomen.

Tijdens een optreden in Göteborg, Zweden op 12 juni 2015 viel Grohl van het podium en brak daarbij zijn been. Na een medische behandeling speelde hij de rest van de show zittend op een stoel. De weken daarna werden meerdere shows afgelast, waaronder het optreden van een dag later op Pinkpop 2015 als afsluiter op zondag. Na de aanslagen in Parijs van 13 november 2015 werden vier shows in Italië, Frankrijk en Spanje afgelast.

Op 23 november 2015 werd onverwacht de ep Saint Cecilia uitgebracht. Tegelijkertijd liet Grohl weten dat de band een pauze in zou lassen voor onbepaalde tijd.

Concrete and gold (2016–2019)

[bewerken | brontekst bewerken]

Vanaf november 2016 werden tourdata voor 2017 bekendgemaakt. Op 24 februari 2017 traden ze voor het eerst sinds de aankondiging van de pauze weer officieel op. Het was een concert in een plaats vlak bij het terrein van het Glastonbury Festival met de bekendmaking voor het eerst sinds 1998 weer op dat festival op te treden in de zomer van 2017.[1] Tijdens het concert werden ook stukjes van een aantal nieuwe nummers gespeeld. Op 1 juni werd een nieuwe single Run uitgebracht en tijdens concerten in de opvolgende weken werden nog een aantal nieuwe nummers gespeeld.[2]

Op 20 juni 2017 werd bekendgemaakt dat het negende album, met de naam Concrete and gold, op 15 september zou worden uitgebracht. Het album is geproduceerd door Greg Kurstin.[3]

Medicine at Midnight en overlijden Hawkins (2019-2022)

[bewerken | brontekst bewerken]

De band liet in oktober 2019 weten bezig te zijn met een nieuw album.[4] Vanaf dat jaar werden er ook een serie ep's uitgebracht onder de naam Foo files.[5] In februari 2020 werd aangekondigd dat het album af was. Een paar maanden later werd bekend dat het uitbrengen van het album voor een onbepaalde tijd was uitgesteld in verband met de coronapandemie. In november 2020 werd de titel van het album, Medicine at Midnight, bekendgemaakt waarna het op 5 februari 2021 uitkwam.[6] Producer Mark Ronson maakte met muzikanten van het Daptone-label een remix van het nummer Making a Fire dat in de zomer van 2021 op single uitkwam. Tegelijkertijd verscheen op Record Store Day Dee Gees, een album deels bestaande uit covers van de Bee Gees en Andy Gibb.

Op 25 maart 2022 overleed drummer Taylor Hawkins onverwacht op 50-jarige leeftijd, terwijl de band op tournee was door Zuid-Amerika.[7] Ruim een week na het overlijden van Hawkins won de band drie Grammy’s, in de categorieën beste rockalbum, beste rocksong en beste rockoptreden.[8]

In september 2022 organiseerde de rest van de band in samenwerking met andere artiesten en de familie van Taylor Hawkins twee concerten ter herdenking van Hawkins. Deze vonden plaats op 3 september in Wembley Arena in Londen en op 27 september in Los Angeles.[9]

But Here We Are (2023-)

[bewerken | brontekst bewerken]

In mei 2023 werd aangekondigd dat Josh Freese de nieuwe drummer wordt. Hij drumde al tijdens de herdenkingsconcerten ter ere van Hawkins in september 2022. De releasedatum van het nieuwe album But Here We Are werd al aangekondigd en dit kwam uit begin juni 2023.[10] In april verscheen Rescued, de eerste single hieruit.

Foo Fighters traden op Glastonbury 2023 onder de naam The Churnups op als verrassingsact met een korte set waarbij Everlong opgedragen werd aan Taylor Hawkins.[11]

Optredens in Nederland en België

[bewerken | brontekst bewerken]

De band trad verschillende keren op in Nederland waaronder vijf keer op Lowlands. In de beginjaren stonden ze drie maal in Paradiso Amsterdam. Op 22 november 1999 speelden ze in de Wisseloordstudio's voor een tv-opname van 2 Meter Sessies. Twee dagen voordat ze op Pinkpop 2015 zouden optreden, brak Grohl zijn been en werd het Pinkpopoptreden afgezegd.[12]

  • 27 augustus 1995 – Lowlands, Biddinghuizen
  • 8 november 1995 – Paradiso, Amsterdam
  • 17 juli 1996 – Paradiso, Amsterdam
  • 22 augustus 1997 – Lowlands, Biddinghuizen
  • 20 november 1997 – Paradiso, Amsterdam
  • 29 februari 2000 – Melkweg, Amsterdam
  • 9 december 2002 – Heineken Music Hall, Amsterdam
  • 31 augustus 2003 – Lowlands, Biddinghuizen
  • 21 augustus 2005 – Lowlands, Biddinghuizen
  • 31 januari 2006 – Heineken Music Hall, Amsterdam
  • 31 mei 2008 – Pinkpop, Landgraaf
  • 13 juni 2011 – Pinkpop, Landgraaf
  • 19 augustus 2012 – Lowlands, Biddinghuizen
  • 5 november 2015 – Ziggo Dome, Amsterdam
  • 16 juni 2018 – Pinkpop, Landgraaf

In 2011 zou Foo Fighters op Pukkelpop spelen maar dit werd afgelast door dodelijk noodweer. Op 30 januari 2006 speelden ze voor opnames in een studio vlak bij Brussel. In 2015 werd een optreden op Rock Werchter afgezegd omdat Grohl een kleine twee weken eerder van het podium was gevallen en zijn been had gebroken. Op 8 november 2023 werd bekendgemaakt dat de Foo Fighters de eerste headliner van Rock Werchter 2024 zullen zijn.

Huidige leden

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Dave Grohl – zang, gitaar (1994–heden), drums (1994–1995, 2022–2023), basgitaar (1994–1995)
  • Nate Mendel – basgitaar (1995–heden), achtergrondzang (2022–heden)
  • Pat Smear – gitaar (1995–1997, 2010–heden; sessie-/tourlid 2005-2010), achtergrondzang (1995–1997)
  • Chris Shiflett – gitaar, achtergrondzang (1999–heden)
  • Rami Jaffee – keyboards, piano, orgel, accordeon, harmonica (2017–heden; sessie-/tourlid 2005-2017)
  • Josh Freese - drums (2023–heden)

Voormalige bandleden

[bewerken | brontekst bewerken]
  • William Goldsmith – drums (1995–1997)
  • Franz Stahl – gitaar, achtergrondzang (1997–1999)
  • Taylor Hawkins – drums (1997–2022; overleden in 2022), achtergrondzang (2005–2022)

Hieronder volgt een overzicht van de albumtop in de VS, het VK, Duitsland, Nederland (aanvankelijk Veronica, later de Album Top 100) en België (Ultratop). Het maximumaantal albums van de laatste twee ligt op respectievelijk 100 en 200, maar was niet gelijk gedurende de jaren.

Jaar album VS VK Duitsland Nederland België Opmerking
piek weken piek weken
1995 Foo fighters 23 3 33 22 12 23 12
1997 The colour and the shape 10 3 41 39 7 7 5
1999 There is nothing left to lose 10 8 23 59 4 46 2
2002 One by one 3 1 5 12 15 22 5
2005 In your honor 2 2 4 9 21 3 35
2007 Echoes, silence, patience & grace 3 1 3 6 28 1(1wk) 36
2011 Wasting light 1 1 1 2 43 1(1wk) 82 Goud (NL)
2014 Sonic highways 2 2 2 2 31 1(1wk) 55
2017 Concrete and gold 1 1 2 1(1wk) 15 1(1wk) 35
2021 Medicine at Midnight 3 1 1 1(1wk) 6 1(1wk) 18
2023 But Here We Are 8* 1 4 2 2* 2 1*
Livealbums:
2006 Skin and bones 21 35 67 - - 37 11
Verzamelalbums:
2009 Greatest hits 11 4 8 9 64 3 134 Goud (NL)
Anders:
2005 Five songs and a cover - - ep
2011 Medium rare - - 51 1 Coveralbum
2011 iTunes Festival: London 2011 - 167 ep
2015 Songs from the laundry room - - ep
2016 Saint Cecilia - - 74 3 ep
Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
This Is a Call 1995 22-07-1995 38 2 Nr. 32 in de Single Top 100
Learn to Fly 1999 20-11-1999 32 2 Nr. 72 in de Single Top 100
Breakout 2000 16-09-2000 tip8 - Nr. 63 in de Single Top 100
Next Year 2000 09-12-2000 tip11 - Nr. 92 in de Single Top 100
All My Life 2002 - Nr. 95 in de Single Top 100
Times like These 2003 - Nr. 90 in de Single Top 100
Low 2003 - Nr. 100 in de Single Top 100
Best of You 2005 - Nr. 94 in de Single Top 100
DOA 2005 - Nr. 86 in de Single Top 100
Resolve 2005 - Nr. 82 in de Single Top 100
The Pretender 2007 - Nr. 39 in de Single Top 100
Wheels 2009 31-10-2009 19 5 Nr. 45 in de Single Top 100
Rope 2011 05-03-2011 tip4 - Nr. 31 in de Single Top 100
Walk 2011 28-05-2011 31 2 Nr. 58 in de Single Top 100
Something from Nothing 2014 - Nr. 57 in de Single Top 100
Shame Shame 2020 28-11-2020 tip23
Making a Fire - Mark Ronson Re-version 2021 24-07-2021 tip21
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Best of You 2005 23-07-2005 tip3 -
The Pretender 2007 06-10-2007 26 6
Long Road to Ruin 2007 17-11-2007 tip6 -
Wheels 2009 10-10-2009 19 11
Rope 2011 05-03-2011 tip7 -
Walk 2011 20-08-2011 25 6
These Days 2011 22-10-2011 tip10 -
Back & Forth 2012 15-09-2012 tip24 -
Something from Nothing 2014 25-10-2014 42 2
Congregation 2015 07-02-2015 tip12 -
The Feast and the Famine 2015 20-06-2015 tip16 -
Outside 2015 03-10-2015 tip21 -
Saint Cecilia 2015 12-12-2015 tip32 -
Run 2017 10-06-2017 tip9 -
The Sky Is a Neighborhood 2017 02-09-2017 tip17 -
The Line 2018 16-06-2018 tip45 -
Shame Shame 2020 14-11-2020 tip5 -
No Son of Mine 2021 09-01-2021 tip16 -
Waiting on a War 2021 23-01-2021 tip -
Dvd's met eventuele hitnoteringen in de Nederlandse Music Top 30 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
 Hoogste 
positie
 Aantal 
weken
 Opmerkingen 
Skin and bones 2006 02-02-2006 24 2
Hyde park 2006 10-05-2008 6 12
Live at Wembley Stadium 2008 22-11-2008 10 13
Foo Fighters: Back and forth 2011 18-06-2011 4 16
Foo Fighters: Sonic highways 2015 11-04-2015 1(1wk) 41

Radio 2 Top 2000

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
All my life - - - - - - - - - - - - - - - - - 1533 1188 1239 1331 1424 1499 1344 1556
Best of you - - - - - - - - - - - - - - - - - 911 723 805 1053 1186 1215 1123 1307
Everlong - - - - - - - - - - - - 1083 185 162 201 133 168 151 170 266 219 220 166 163
Everlong (akoestisch) - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 1752 - - - -
Learn to fly - - - - - - - - - - - - - - - 496 306 429 377 379 440 464 466 442 508
My Hero (live) - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 1975 1877 457 700
The pretender - - - - - - - - - - - - 1498 154 96 107 70 89 88 83 116 118 126 116 129
These days - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 1577 1890 - - 1878 -
Times like these - - - - - - - - - - - - - - - - - 1450 1301 1470 1757 1165 1341 894 1226
Walk - - - - - - - - - - - - - - - - 1190 601 606 493 583 733 785 724 835
Wheels - - - - - - - - - - - - - - - - 1361 1654 1478 1682 - - - - -
De Tijdloze '87–'06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
Everlong - 70 39 28 20 9 8 10 9 8 15 14 18 27 23 23 15 14
The pretender - - - - - 100 47 47 28 65 46 48 50 56 77 80 - 80
My hero - - - - - - - - - 93 74 84 - 100 99 - 58 40

Dit is een lijst van nummers die gecoverd zijn door Foo Fighters. Alleen volledige covers, geen fragmenten of medleys. Bijgewerkt tot en met december 2020.

Uitgebrachte nummers:

Nummers die live gespeeld zijn (exclusief uitgebrachte nummers):

Zie de categorie Foo Fighters van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.