Hantavirus

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Hantavirus
Foto van het Sin Nombre-virus
Taxonomische indeling
Domein: Virussen Groep: Groep V ((−)ssRNA) Rijk: Riboviria Stam: Negarnaviricota Orde: Bunyaviriales Familie: Hantaviridae Onderfamilie: Mammantavirinae
Geslacht
Hantavirus
Soorten
Andes virus (ANDV) Bayou virus (BAYV) Black Creek Canal virus (BCCV) Cano Delgadito virus (CADV) Choclo virus (CHOV) Dobrava-Belgrade virus (DOBV) Hantaan virus (HTNV) Isla Vista virus (ISLAV) Khabarovsk virus (KHAV) Laguna Negra virus (LANV) Muleshoe virus (MULV) New York virus (NYV) Prospect Hill virus (PHV) Puumala orthohantavirus (PUUV)[1] Rio Mamore virus (RIOMV) Rio Segundo virus (RIOSV) Seoulvirus (SEOV)[2] Sin Nombre virus (SNV) Thailand virus (THAIV) Thottapalayam virus (TPMV) Topografov virus (TOPV) Tula virus (TULV)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Hantavirus op Wikispecies
Portaal    Biologie

Een hantavirus, ook wel orthohantavirus is een omhuld negatief enkelstrengig RNA-virus dat deel uit maakt van de familie der Hantaviridae en de orde Bunyavirales. Het hantavirus wordt overgebracht door verschillende soorten knaagdieren. Van de 20 verschillende soorten van het hantavirus zijn er 11 voor de mens ziekmakend. Zij geven twee soorten syndromen:

• Hemorragische koorts met renaal syndroom (HFRS)
• Hantavirus cardiopulmonaal syndroom (HCPS)

Het hantavirus werd geïdentificeerd tijdens de Koreaanse Oorlog. Van zo'n 3.000 militairen die ten tijde van deze oorlog daar waren ingezet door de Verenigde Naties is bekend dat ze na infectie met het virus ziek werden. 300 militairen stierven aan de gevolgen van het virus.

In 1993 doodde het hantavirus tientallen mensen in de Verenigde Staten toen door ongewoon nat weer in het zuidwesten van het land de muizenpopulatie significant toenam. Door het inademen van sporen van urine en feces van de besmette knaagdieren bevatte raakten mensen besmet.

Infectie met het virus vindt voornamelijk plaats door het inademen van zwevende virusdeeltjes afkomstig van knaagdieren en hun ontlasting. Ook een beet van een besmet knaagdier kan leiden tot een infectie. Overdracht van mens-op-mens vindt waarschijnlijk niet of nauwelijks plaats. Tussen blootstelling en het optreden van symptomen (incubatietijd) zit 1 tot 6 weken. Niet iedere besmetting leidt tot het optreden van ziekteverschijnselen. Soms wordt een persoon niet ziek na een besmetting en krijgt het virus nagenoeg geen kans om het immuunsysteem van het menselijk lichaam aan te vallen.

Serologische testen zijn het belangrijkste diagnostische middel. De aanwezigheid van IgM klasse antilichamen of een viervoudige stijging in IgG titer zijn bewijzend voor een recente besmetting.

Het hantavirus cardiopulmonaal (hart en longen) syndroom kenmerkt zich door hoge hartslag en snelle ademhaling bij een Acute Respiratory Distress Syndrome (ARDS) longbeeld. Het heeft een hoge mortaliteit.

De hemorragische koorts met renaal syndroom kenmerkt zich door koorts, bloedingsneiging, lage bloeddruk en nierinsufficiëntie. Het ziektebeloop kan variëren van mild tot snel dodelijk. Het ook in Europa voorkomende Puumala virus geeft koorts, flankpijn, buikpijn, misselijkheid en braken, bloedingen van het oogbindvlies, hoofdpijn en trage hartslag. Het Puumala virus wordt overgebracht door de rosse woelmuis (Clethrionomys glareolus).

• RIVM over hantavirusinfecties