Irina Privalova

Irina Privalova
Irina Privalova in 2020.
Irina Privalova in 2020.
Volledige naam Irina Anatoljevna Privalova-Sergejeva
Geboortedatum 22 november 1968
Geboorteplaats Malachowo
Nationaliteit Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie (1968-1991)
Vlag van Rusland Rusland
Lengte 1,74 m
Gewicht 63 kg
Sportieve informatie
Discipline sprint, hordelopen
Trainer/coach Vladimir Paraschuk
Eerste titel Sovjet kampioene 100 m 1989
OS 1992, 1996, 2000
Extra Wereldindoorrecordhoudster 50 m, 60 m;
Europees recordhoudster 200 m
Portaal  Portaalicoon   Atletiek

Irina Anatoljevna Privalova-Sergejeva (Russisch: Ирина Анатольевна Привалова) (Malachowo, 22 november 1968) is een Russische voormalige atlete. Ze gold jarenlang als een van de beste blanke sprintsters ter wereld en is nog altijd in het bezit van het wereldrecord op de 50 m (5,96 s) en de 60 m (6,92 s). Privalova, aanvankelijk uitkomend voor de Sovjet-Unie, begon haar carrière als sprintster en stapte naderhand over op het hordelopen.

Haar eerste medaille op een internationaal kampioenschap won Irina Privalova in 1991 tijdens de wereldkampioenschappen in Tokio, waar zij als lid van de Russische 4 × 100 m estafetteploeg een zilveren plak veroverde. Sindsdien lopen estafettemedailles als een rode draad door haar atletiekcarrière heen.
Op de Olympische Spelen van Barcelona in 1992 won Privalova als lid van het Gezamenlijk team op de Olympische Spelen van Gemenebest van Onafhankelijke Staten een bronzen medaille op de 100 m achter de Amerikaanse Gail Devers en de Jamaicaanse Juliet Cuthbert. Op de 200 m viel ze met een vierde plaats net buiten de medailles, maar die pijn werd vergoed door een zilveren plak op de 4 × 100 m, die zij veroverde tezamen met haar teamgenotes Olga Bogoslovskaja, Marina Trandenkova en Galina Maltsjoegina.

Een jaar later won Privalova op dit nummer in vrijwel dezelfde teamsamenstelling (met Natalja Voronova in plaats van Marina Trandenkova) een gouden medaille op de WK in Stuttgart. Op de individuele nummers was het dit keer precies andersom als in Barcelona: brons op de 200 en een vierde plaats op de 100 m. Ter afronding nam zij ook nog eens deel aan de 4 × 400 m estafette en hengelde zij met haar teamgenotes een zilveren plak binnen achter het team van de Verenigde Staten. Privalova vertrok derhalve uit Stuttgart met alle kleuren eremetaal om haar nek.

Dubbelkampioene en atlete van het jaar

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1994 was Irina Privalova tijdens de Europese kampioenschappen in Helsinki op beide individuele sprintnummers de sterkste. Bovendien veroverde zij met haar 4 × 100 m estafetteteam opnieuw eremetaal in de vorm van een zilveren medaille. Privalova werd dan ook terecht verkozen tot Europees atlete van het jaar en onderscheiden met de Waterford Crystal European Athlete of the Year. Op de EK van Boedapest in 1998 viel zij op dezelfde nummers wederom in de prijzen. Ditmaal werd het goud op de 200, zilver op de 100 en brons op de 4 × 100 m estafette.

Olympisch kampioene

[bewerken | brontekst bewerken]

Tegen het einde van haar carrière stapte Privalova over op de langere afstanden en won zij op de Olympische Spelen van Sydney in 2000 een gouden medaille op de 400 m horden. Met het Russische team behaalde ze deze keer op de 4 × 400 m estafette een bronzen medaille. Privalova overwoog zelfs een overstap naar de 800 m. Door blessures kwam het daar echter niet van.

Op 18 oktober 2007 verraste Irina Privalova vriend en vijand met de aankondiging, dat zij van plan was om terug te keren op het hoogste niveau, de Olympische Spelen van Peking. De 38-jarige Russische vertelde weer goed in vorm te zijn en de komende tijd te willen zien, hoe realistisch haar plan was. Zij liet in het midden op welke atletiekonderdelen zij van plan zich te gaan richten.
In Peking was ze er overigens, ondanks alle goede voornemens van daarvoor, niet bij. Hiermee kwam een definitief einde aan de actieve atletiekloopbaan van Irina Privalova.

Irina Privalova is getrouwd en heeft kinderen.

  • Olympisch kampioene 400 m horden - 2000
  • Wereldkampioene 4 × 100 m - 1993
  • Wereldindoorkampioene 200 m - 1993
  • Wereldindoorkampioene 400 m - 1995
  • Europees kampioene 100 m - 1994
  • Europees kampioene 200 m - 1994, 1998
  • Sovjet kampioene 100 m - 1989, 1990, 1992
  • Sovjet kampioene 200 m - 1992
  • Sovjet indoorkampioene 60 m - 1991
  • Russisch kampioene 100 m - 1999
  • Russisch kampioene 200 m - 1993, 1996, 2002, 2004
  • Russisch indoorkampioene 60 m - 1993
  • Russisch indoorkampioene 200 m - 1993, 2000
  • Russisch indoorkampioene 400 m - 1998, 2000

Persoonlijke records

[bewerken | brontekst bewerken]
Outdoor
Onderdeel Prestatie Datum Plaats
100 m 10,77 s 6 juli 1994 Lausanne
200 m 21,87 s 25 juli 1995 Monaco
400 m 49,89 s 30 juli 1993 Moskou
800 m 2.09,40 27 juli 2003 Moskou
100 m horden 13,56 2 maart 2000 Melbourne
400 m horden 53,02 27 september 2000 Sydney
hoogspringen 1,72 m 1982
verspringen 6,45 m 23 juni 1984 Tallinn
Indoor
Onderdeel Prestatie Datum Plaats
50 m 5,96 s (WR) 9 februari 1995 Madrid
60 m 6,92 s (WR) 9 februari 1995 Madrid
100 m 11,31 s 9 februari 1999 Tampere
200 m 22,10 s (ER) 19 februari 1995 Liévin
300 m 35,45 s 17 januari 1993 Moskou
60 m horden 8,16 s 27 januari 2000 Moskou
verspringen 6,48 m 23 februari 1985 Berlijn
hink-stap-springen 13,72 m 26 februari 1989 Moskou
  • 1989: Brons Europacup A - 11,26 s
  • 1991: 4e WK - 11,16 s
  • 1991: Goud Europacup A - 11,29 s
  • 1992: Brons OS - 10,84 s
  • 1993: 4e WK - 10,96 s
  • 1993: Goud Europacup A - 11,08 s
  • 1993: Zilver Grand Prix Finale - 11,09 s
  • 1994: Brons Grand Prix Finale - 11,02 s
  • 1994: Goud EK - 11,02 s
  • 1994: Zilver Goodwill Games - 10,98 s
  • 1994: Goud Wereldbeker - 11,32 s
  • 1995: Brons WK - 10,96 s
  • 1996: 4e in ½ fin. OS - 11,40 s
  • 1996: 6e Grand Prix Finale - 11,14 s
  • 1998: Zilver EK - 10,83 s
  • 1998: Goud Europacup A - 11,04 s
  • 1998: 7e Grand Prix Finale - 11,27 s
  • 1998: 5e Wereldbeker - 11,15 s
  • 1991: Zilver WK indoor - 22,41 s
  • 1991: 4e WK - 22,28 s
  • 1991: Goud Europacup A - 22,48 s
  • 1992: 4e OS - 22,19 s
  • 1992: Zilver Grand Prix Finale - 22,06 s
  • 1993: Goud WK indoor - 22,15 s
  • 1993: Brons WK - 22,13 s
  • 1993: Goud Europacup A - 22,30 s
  • 1994: Zilver Goodwill Games - 22,23 s
  • 1994: Goud EK - 22,32 s
  • 1994: Zilver Wereldbeker - 22,51 s
  • 1995: Zilver WK - 22,12 s
  • 1996: 3e in serie OS - 22,82 s
  • 1998: 5e Wereldbeker - 22,61 s
  • 1998: Goud EK - 22,62 s
  • 1994: Goud Wereldbeker - 50,62 s
  • 1995: Goud WK indoor - 50,23 s
  • 2000: Goud OS - 53,02 s
  • 1992: Zilver OS - 42,16 s
  • 1996: 4e OS - 42,27 s
  • 1998: Brons EK - 42,73 s

Golden League-podiumplaatsen

[bewerken | brontekst bewerken]
100 m
  • 1998: Brons ISTAF – 11,12 s
400 m horden

Onderscheidingen

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Irina Privalova van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.