Land van Beveren (kasselrij)
Kasselrij van het graafschap Vlaanderen | |||
---|---|---|---|
Historische regio | |||
Tijdsperiode | 1334-1795 | ||
Hoofdstad | Beveren | ||
Oppervlakte | ca. 100 km² | ||
Nu onderdeel van | België | ||
|
Het Land van Beveren was een bestuurlijk gebied met status van kasselrij in het graafschap Vlaanderen van 1334 tot 1795. Het gebied was onafhankelijk van het Land van Waas, alhoewel het er geografisch deel van uitmaakte. De kasselrij ontstond in 1335 toen Hugo Van Lotharingen[1] de heerlijkheid Beveren verkocht aan Lodewijk II van Nevers, graaf van Vlaanderen.
Bestuur
[bewerken | brontekst bewerken]Beveren werd bestuurd door een schepencollege met de hoofdzetel in Beveren. Het genoot van een grote autonomie, met onder meer eigen maten en gewichten. Bovendien was het een belastingsvrij gebied. In de 16e eeuw werden geen grafelijke belastingen geheven sinds dit soort belastingen in een keure werd geheven. Echter bezat het land van Beveren als enige kasselrij in Vlaanderen geen keure.[2] Op bestuurlijke niveau werkte de kasselrij in hand met het Waasland. Zo hadden het land van Beveren en het Waasland reeds in 1408 een gemeenschappelijk transportbeleid.
In 1631 spande het hoofdcollege een proces aan tegen de geestelijkheid en de Vier Leden omdat het Land van Beveren in het transport apart aangeslagen werd. Op 16 juli 1632 velde de Geheime Raad een voorlopig vonnis in het voordeel van het Waasland. Een bijkomende belasting van Beveren werd in het budget van het Waasland inbegrepen. Om het verlies van de Vier Leden te compenseren, zou dat bedrag bij elke repartitie over het graafschap verdeeld worden. Het vonnis werd op 9 mei 1637 definitief.[3]
- ↑ Poschet, Kevin (24 december 2023). Hugo Van Lotharingen. De laatste zelfstandige heer van Beveren?. Land Van Beveren LXVI nr 4, 4de trimester 2023
- ↑ Sylvie De Smet (2011). Voor de conservatie van den lande - Deel 1. Geschiedenis van het Hoofdcollege van het Land van Waas (1515-1700).
- ↑ Willy Buntinx (1965). De transport van Vlaanderen. 1517-1631, p. 697-701.