Place de l'Hôtel-de-Ville
Place de l'Hôtel-de-Ville | ||||
---|---|---|---|---|
Coördinaten | 48° 51′ NB, 2° 21′ OL | |||
Arrondissement | 4e | |||
Quartier | Saint-Merri | |||
Lengte | 155 m | |||
Breedte | 82 m | |||
Naam sinds | 1803 | |||
Het stadhuis aan het plein | ||||
|
De Place de l'Hôtel-de-Ville ("Stadhuisplein"), tot 1803 Place de Grève genoemd, is een plein in de Franse hoofdstad Parijs. Het plein is gesitueerd aan de oever van de rivier de Seine. Hier komt ook de vroegere naam vandaan: een grève is een vlak terrein van grind of zand langs een zee of rivier. De huidige naam is afkomstig van het stadhuis (hôtel de ville) dat aan het plein is gevestigd.
Het plein is te bereiken via metrostation Hôtel de Ville.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Het Hôtel de Ville vormde sinds zijn bouw het centrum van een dichtbebouwde wijk, waarvoor de Place de Grève (een vierde kleiner dan de huidige Place de l'Hôtel de Ville) zich uitstrekte. Bij zonsopgang stonden hier vroeger al werkloze arbeiders, op zoek naar een werkgever. Het betrof hier laagopgeleide en geregeld emotioneel instabiele arbeidskrachten, die probeerden te ontsnappen aan het systeem van gestructureerde beroepen. Hier komt de Franse uitdrukking se mettre en grève (staken) vandaan. Onder het ancien régime werd het plein ook gebruikt voor executies en openbare martelingen.
Tijdens de Revolutie
[bewerken | brontekst bewerken]Guillotine in 1792
[bewerken | brontekst bewerken]Op 25 april 1792 vond op de Place de Grève de allereerste executie per guillotine plaats. De veroordeelde, Nicolas Pelletier, was een eenvoudige dief. Het toegestroomde Parijse volk, dat aan verfijndere terechtstellingen gewend was, was teleurgesteld vanwege de snelheid van het proces. De volgende dag verspreidde zich een liedje door de hele stad: Rendez-moi ma potence de bois, rendez-moi ma potence ("Geef me mijn houten galg terug, geef me mijn galg terug").
Guillotine in 1794
[bewerken | brontekst bewerken]De guillotine stond opnieuw op de Place de Grève van november 1794 tot mei 1795. Onder de laatste geëxecuteerden waren afgevaardigde van de Nationale Conventie Jean-Baptiste Carrier en openbaar aanklager Fouquier-Tinville.
Personen terechtgesteld tijdens het ancien régime
[bewerken | brontekst bewerken]Onderstaande lijst bevat een aantal van de bekendste personen die op het plein zijn geëxecuteerd.
- 1310: Marguerite Porete (verbrand)
- 1559: Anne du Bourg (opgehangen en verbrand)
- 1574: le Comte de Montgomery (onthoofd)
- 1602: Guy Éder de La Fontenelle (levend geradbraakt)
- 1610: François Ravaillac (gevierendeeld)
- 1632: Louis de Marillac (onthoofd)
- 1680: Catherine Deshayes, ook bekend als la Voisine, de Buurvrouw (verbrand)
- 1721: Louis-Dominique Cartouche (levend geradbraakt)
- 1757: Robert François Damiens (gevierendeeld)
Het huidige plein
[bewerken | brontekst bewerken]De Place de Grève, omgedoopt tot Place de l'Hôtel-de-Ville op 19 maart 1803, is sinds 1982 enkel toegankelijk voor voetgangers. Het plein wordt veel gebruikt voor allerlei evenementen:
- Voor Paris-Plage in 2004 werd een groot deel omgebouwd tot volleybalterrein.
- In de winter wordt er vaak een enorme schaatsbaan geplaatst.
- Er worden geregeld tentoonstellingen gehouden, onder meer voor scholieren.
- In de lente vindt er vaak een evenement ter promotie van bloeddonatie plaats.
- In juli 2007 werd een deel van een expositie over tuinen op het plein geplaatst.
- Tijdens grote sportevenementen, zoals het wereldkampioenschap voetbal en het wereldkampioenschap rugby, wordt er een enorm televisiescherm geplaatst.
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]