Propalaeotherium
Propalaeotherium Status: Uitgestorven, als fossiel bekend Fossiel voorkomen: Vroeg-Eoceen | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
Geslacht | |||||||||||
Propalaeotherium Gervais, 1849 | |||||||||||
Typesoort | |||||||||||
Propalaeotherium isselanum | |||||||||||
Skelet van Propalaeotherium hassiacum | |||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||
Propalaeotherium op Wikispecies | |||||||||||
|
Propalaeotherium[1] is een geslacht van uitgestorven paardachtigen uit het Vroeg-Eoceen.
Beschrijving
[bewerken | brontekst bewerken]Leden van Propalaeotherium werden ongeveer dertig tot zestig centimeter lang en tien kilogram zwaar. Ze hadden geen hoeven, zoals andere Equidae-leden, maar een aantal tenen.
Ze waren herbivoor. Uit een aantal fossielen, gevonden in Groeve Messel, kon worden opgemaakt dat ze bessen aten, die op de grond gevonden werden.[2]
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]- Propalaeotherium hassiacum
- Propalaeotherium isselanum
- Propalaeotherium sinense
- Propalaeotherium voigti
Trivia
[bewerken | brontekst bewerken]- Propalaeotherium komt voor in Walking with Beasts waar het een prooi is voor Gastornis en Ambulocetus.
Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
- Jens Lorenz Franzen: Die Urpferde der Morgenröte. Elsevier, Spektrum Akademischer Verlag, München 2007, ISBN 3-8274-1680-9
- Jens Lorenz Franzen: Unpaarhufer – Urpferde und Tapirartige. In: Stephan F. K. Schaal, Krister T. Smith und Jörg Habersetzer (Hrsg.): Messelein fossiles Tropenökosystem. Senckenberg-Buch 79, Stuttgart, 2018, S. 293–301
Noten
- ↑ Fossilworks: Propalaeotherium. www.fossilworks.org. Geraadpleegd op 22-05-2023.
- ↑ Wilde, V.; Hellmund, M. (2010). "First record of gut contents from a middle Eocene equid from the Geiseltal near Halle (Saale), Sachsen-Anhalt, Central Germany". Palaeobiodiversity and Palaeoenvironments 90 (2): 153. link