Rachel Corrie

Rachel Corrie (Olympia (Washington), 10 april 1979 – Rafah, 16 maart 2003) was een Amerikaanse vredesactiviste. Zij kwam in 2003 om het leven in de Gazastrook bij een protestactie tegen de Israëlische bezetting.^[1]

Corrie groeide op in Olympia en studeerde hier aan het Evergreen State College, waar ze met de pro-Palestijnse groep Olympians for Peace and Solidarity vredesevenementen organiseerde.^[2]

Later werd ze lid van de International Solidarity Movement (ISM), waar de lokale groep mee sympathiseerde. Hiervoor vertrok Corrie op 18 januari 2003 naar Rafah.^[3] Een belangrijk doel was het starten van een partnerstedenrelatie tussen Rafah en Olympia.^[4]

In e-mails aan haar ouders beschreef ze het geweld en de verwoestingen in Gaza, uitgevoerd door het Israëlische defensieleger (IDF), met behulp van tanks, bulldozers en scherpschutters. Haar laatste bericht was van 27 februari 2003, waarin ze de verwoesting van 602 huizen beschreef. Het Israëlische leger zei dat het daarbij doelde op verdachte militanten, maar zij zei getuige te zijn geweest van 'genocide'.^[5]

Op 16 maart 2003 stelde zij zich samen met andere activisten op voor een huis in Rafah dat het IDF wilde platwalsen. Ze werd hierbij omvergereden door een Israëlische bulldozer.^[6] Corrie overleed aan haar verwondingen in het ziekenhuis.

Volgens omstanders was er sprake van een moedwillige actie van de kant van het leger. Het Israëlische tweede televisienet wijdde een programma aan het incident. Volgens een onderzoek van het Israëlische leger zelf was het een ongeluk, omdat de bestuurder de activiste niet gezien zou hebben. Begin 2005 heeft Israël de vernieling van Palestijnse huizen na aanslagen gestaakt.^[bron?]

De ouders van Rachel Corrie hebben tot aan 2015 via rechtszaken gepoogd Israël aansprakelijk te stellen voor haar dood.

In 2010 begonnen de verhoren. Op 28 augustus 2012 wees een Israëlische rechtbank in Haifa een door de familie geëiste schadevergoeding af, omdat opzet niet werd bewezen.^[7] Zowel Amnesty International als de ouders van Corrie waren van mening dat er onvoldoende onafhankelijk onderzoek was gedaan naar de oorzaak.^[8] De ouders besloten in beroep te gaan bij het Israëlische Hooggerechtshof. Getuigen verklaarden dat Rachel duidelijk zichtbaar was en dat activisten naar de bulldozer schreeuwden om te stoppen, nog voordat deze Corrie raakte.^[9]

• In 2008 speelde het Noord Nederlands Toneel Mijn naam is Rachel Corrie onder regie van Laura van Dolron.

• (en) Activist Had Soft Spot for Underdogs, Los Angeles Times, 18 maart 2003
• (en) Herdenkingssite

Zie de categorie Rachel Corrie van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.