Rodolfo Lenz

Rodolfo Lenz
Rodolfo Lenz Danziger
Persoonlijke gegevens
Volledige naam	Rudolf Heinrich Robert Lenz Danziger
Geboortedatum	10 september 1863
Geboorteplaats	Halle (Saale)
Overlijdensdatum	7 september 1938
Overlijdensplaats	Santiago
Nationaliteit	Chili
Academische achtergrond
Alma mater	Universiteit van Bonn
Wetenschappelijk werk
Vakgebied	Taalkunde, filologie
Bekende werken	Estudios araucanos, El español en Chile El Papiamento
Handtekening

Rudolf (Rodolfo) Heinrich Robert Lenz (Halle (Saale), 10 september 1863 – Santiago, 7 september 1938) was een tot Chileen genaturaliseerde Duitse linguïst, romanist en folklorist. Hij onderscheidde zich met wetenschappelijk pionierswerk ten aanzien van de talen Mapudungun en Papiaments.

Lenz ging naar het gymnasium in Bremen, Breslau, Keulen en Metz. In 1882 begon hij gelijktijdig te studeren aan de universiteiten van Bonn en Berlijn. Aan de Universiteit van Bonn behaalde hij zijn doctorsgraad in de filologie en promoveerde in de taalfilosofie in 1886. Aan de Universiteit van Berlijn studeerde hij vergelijkend filologie. Lenz sprak in totaal 13 talen.

In 1890 vertrok Lenz naar Chili waar hij ging werken aan de Universiteit van Chili. Hij onderscheidde zich met zijn onderzoekswerk op het gebied van de vergelijkende taalkunde, etnolinguïstiek en folklore. Ook schreef hij talloze artikelen over grammatica, spelling, lexicografie, fonetiek en taaldidactiek.^[1]

Lenz gold als een van de hoogste autoriteiten op het gebied van de Mapudungun, de taal van de Mapuche, een inheems volk. Na het analyseren van de demografische evolutie en de culturele geschiedenis van Chili publiceerde hij in 1893 het artikel Estudios chilenos o Para el conocimiento del español de América (Nederlands:Chileense onderzoeken of Bijdrage tot de kennis van het Spaans in Amerika),^[2] waarin de fonologische systemen van de Mapudundun en het Spaans van Chili werden vergeleken.

Lenz leverde pionierswerk met zijn onderzoek van het Papiaments, een creooltaal met wortels in het Spaans en Portugees en geldt als de grondlegger van de Papiamentse etymologie. Tijdens een zeereis naar Europa in 1921 deed hij Willemstad aan, waar hij in de boekhandel "Bethencourt e Hijos" diverse boeken over het Papiaments aanschafte. Ook de Curaçaose tweede kok aan boord, Natividad Sillie, was met hardop lezen, volksverhalen, volksliederen en eigen literaire stukken een belangrijke bron voor zijn onderzoek.^[3] In 1928 verscheen zijn boek El Papiamento, een van de meest wetenschappelijke beschrijvingen van het Papiaments. Ondanks dat zijn theorieën later bestreden werden, door onder meer Antoine Maduro, wordt dit boek als de bijbel van het Papiaments beschouwd.^[4]

• Estudios araucanos, Santiago (1895–1897)
• Diccionario etimológico de las voces chilenas derivadas de lenguas indígenas americanas, Santiago (1905–1910)
• Un grupo de consejas chilenas, Santiago (1912)
• Sobre la poesía popular impresa de Santiago de Chile, Santiago (1919)
• Sobre el estudio de idiomas, Santiago (1919)
• La oración y sus partes, Madrid (1920)
• El papiamento, la lengua criolla de Curazao, Santiago (1928)
• El español en Chile, Buenos Aires (1940)