sc Heerenveen

Voor het vrouwenelftal, zie sc Heerenveen (vrouwenvoetbal).
sc Heerenveen
Sc Heerenveen
Abe Lenstra Stadion
Abe Lenstra Stadion
Naam Sportclub Heerenveen
Opgericht 20 juli 1920
Plaats Heerenveen
Stadion Abe Lenstra Stadion
Capaciteit 26.100 [1]
Complex Sportpark Skoatterwâld
Voorzitter Vlag van Nederland Dennis Gijsman
Eigenaar Vlag van Nederland Stichting Sportclub Heerenveen
Algemeen directeur Vlag van Nederland Ferry de Haan
Trainer Vlag van Nederland Robin van Persie
(Hoofd)sponsor WOLKOM (onbegrensd Fryslân)
Kledingmerk Macron
Begroting € 18 miljoen[2]
Competitie Eredivisie (2024/25)
Prijzen KNVB Beker: 1x
Website sc-heerenveen.nl
Thuis
Uit
Geldig voor 2024/25
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Sportclub Heerenveen, kortweg sc Heerenveen, is een Nederlandse profclub uit Heerenveen, die uitkomt in de Eredivisie van zowel de mannen- als vrouwencompetitie. De grootste successen die de club heeft behaald zijn het winnen van de KNVB beker in 2009 en het bereiken van de UEFA Champions League in 2000/01.

De thuisbasis van sc Heerenveen is sinds 1994 het Abe Lenstra Stadion, vernoemd naar de oud-voetballer Abe Lenstra die in 1985 overleed. Er kunnen momenteel 27.224 toeschouwers plaatsnemen in het stadion. Dit betekent in theorie dat bijna alle inwoners van de plaats Heerenveen (30.661 inwoners) als toeschouwer in het stadion plaats kunnen nemen.

Geschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1902 werd in Heerenveen gevoetbald door de club Victorie. Er ontstonden verschillende elftallen en verenigingen die tegen andere steden en dorpen uitkwamen. Door samengaan van Victorie en de Heerenveense vereniging Achilles ontstond in 1908 de club V.A.C. Deze club ging in 1918 ter ziele wegens de mobilisatie, echter was het een kwestie van tijd dat de club opnieuw werd opgericht onder een andere naam.[3]

Oprichting

[bewerken | brontekst bewerken]

De club sc Heerenveen ontstond op 20 juli 1920 onder de naam Athleta; in het seizoen 1921/22 werd de naam gewijzigd in Spartaan. Toen de club circa een jaar later toetrad tot de competitie van de Nederlandse Voetbal Bond, kreeg ze de naam VV Heerenveen, omdat er al andere clubs waren, die onder de naam (De) Spartaan speelden. Na splitsing in afdelingen voor amateur- en betaald voetbal veranderde de naam van de club op 1 juni 1977 in sc Heerenveen.

Pre-betaald voetbal

[bewerken | brontekst bewerken]

In het seizoen 1922/23 promoveerde Heerenveen naar de 3e klasse. Een seizoen later promoveerde Heerenveen naar de 2e klasse. In het seizoen 1927/28 haalde de club maar één punt, maar degradeerde niet. In het jaar 1928 kreeg de club een nieuw terrein, waar tot 1933 werd gespeeld. Vanaf het seizoen 1931/32 eindigde Heerenveen vier keer op rij als tweede in de tweede klasse A. In het seizoen 1935/36 lukte het Heerenveen het kampioenschap van die klasse eindelijk te veroveren. Het kwam echter niet tot promotie, omdat Achilles uit Assen, de nummer laatst van de Eerste Klasse Noord Heerenveen voorbleef in de promotie/degradatiecompetitie.

Bioscoopjournaal uit juli 1946. In Haarlem wordt de wedstrijd Haarlem - Heerenveen (Heerenveen met gestreepte shirts) gespeeld. Haarlem wint met 2-0 en wordt daarmee nationaal kampioen. Na de wedstrijd stroomt het publiek het veld op.

In het seizoen 1936/37 werd wederom het kampioenschap in de tweede klasse A gevierd. De nacompetitie om promotie/degradatie met Friesland en WVV verliep succesvol en zo belandde de club in de 1e klasse. Mede dankzij Abe Lenstra werd Heerenveen acht keer op rij van 1941/'42 tot en met 1949/'50 Noordelijk kampioen (met uitzondering van 1944/45, toen geen competitie plaatsvond in verband met de oorlog).

Eerste jaren betaald voetbal (1954–1970)

[bewerken | brontekst bewerken]

Toen in 1954 betaald voetbal zijn intrede deed, brak er voor de club een nieuw tijdperk aan. Er ontstonden in de club discussies over betaald voetbal. Hierop besloot Abe Lenstra te vertrekken naar Sportclub Enschede. Sc Heerenveen kwam in de Tweede Divisie (afdeling B) terecht. In het seizoen 1959/60 werd de club derde en promoveerde naar de Eerste Divisie (afdeling B), vooral door het zeer sterke collectief. Vooral de tactisch zeer sterke trainer Siem Plooyer had hierin een groot aandeel. Twee jaar later degradeerde het team echter weer, nu naar afdeling A (omdat het aantal teams in de Eerste Divisie teruggebracht werd van 30 naar 20). Toen de club in 1967 financieel in de problemen zat bood de plaatselijke bevolking hulp met Aktie '67. In 1970 werd sc Heerenveen kampioen van de Tweede Divisie en promoveerde.

Eerste divisie (1970–1993)

[bewerken | brontekst bewerken]

Tussen 1970 en 1993 speelde sc Heerenveen 22 seizoenen in deze tweede klasse van het betaald voetbal, met één jaar onderbreking. In 1989/90 promoveerde de club onder leiding van Fritz Korbach via de nacompetitie, waaraan het mocht deelnemen als periodekampioen. In de reguliere competitie was de club als 16e in de Eerste Divisie geëindigd. Het lukte de club in het seizoen 1990/91 net niet om zich te handhaven op het hoogste niveau. Ten opzichte van SVV uit Schiedam kwam de ploeg van Korbach slechts één doelpunt tekort.

Onder Foppe de Haan promoveerde de club in 1992/93 wederom via de nacompetitie naar de Eredivisie.

Eredivisie onder Foppe de Haan (1993–2004)

[bewerken | brontekst bewerken]

Sc Heerenveen speelt in het seizoen 2023/24 voor het eenendertigste opeenvolgende seizoen in de eredivisie, met als beste resultaat de tweede plaats in het seizoen 1999/00.

De basis hiervoor was een succesvol aan- en verkoopbeleid van met name Scandinavische en Nederlandse niet-randstedelijke spelers, waardoor een goede naam is opgebouwd. De club staat er nu bekend om het financieel goed voor elkaar te hebben. Een belangrijke rol hierin speelde Riemer van der Velde, die van 1983 tot 2006 voorzitter was. Veel jonge talenten en hun adviseurs zien sportclub Heerenveen als een ideale opstap naar grotere clubs. De Friezen wisten dankzij een uitgekiend scoutingbeleid grote talenten zoals Jon Dahl Tomasson, Igor Kornejev, Ruud van Nistelrooij en Marcus Allbäck naar sc Heerenveen te lokken.

In 1998 speelde Heerenveen voor het eerst echt Europees voetbal in de Europacup II, door FC Twente in een beslissingsduel in Zwolle met 3-1 te verslaan. Deze wedstrijd met twee verliezende halvefinalisten was uniek in de Nederlandse voetbalgeschiedenis. De wedstrijd was noodzakelijk, aangezien beide finalisten in de beker: AFC Ajax en PSV, zich reeds geplaatst hadden voor de Champions League.

In 2000 kwalificeerde sc Heerenveen zich via de tweede plaats in de competitie voor de UEFA Champions League. In 2003 slaagde sc Heerenveen er niet in zich te plaatsen voor de UEFA Cup via de Intertoto-finale tegen Villarreal. De Spaanse club won met 1–2 in Friesland en hield sc Heerenveen van scoren af in het El Madrigal, waar de eindstand op 0-0 bleef steken.

Op 22 juli 2003, tijdens een persconferentie voorafgaand aan het nieuwe seizoen, kondigde Foppe de Haan zijn afscheid aan na afloop van het seizoen 2003/04. De Haan was sinds 1 juli 1985 in dienst en daarmee de langstzittende trainer in het Nederlandse betaalde voetbal. De Haan werd opgevolgd door zijn voormalige assistent-trainer Gertjan Verbeek.

Ook na de eeuwwisseling wist de club nog steeds talenten aan te trekken, zoals Daniel Jensen, Mika Väyrynen, Michael Bradley, Klaas-Jan Huntelaar, Georgios Samaras, Afonso Alves, Danijel Pranjić, Miralem Sulejmani, Luciano Narsingh, Daryl Janmaat en Filip Đuričić. Die nadien allemaal ergens anders zijn gaan spelen.

Eredivisie (2004-heden)

[bewerken | brontekst bewerken]

Onder Gertjan Verbeek werd in het eerste seizoen ook UEFA Cup-voetbal behaald, evenals de jaren daaropvolgend. Toch maakte het bestuur in december 2007 bekend met een andere trainer verder te willen. In het seizoen 2007/08 is een nieuw clubrecord neergezet: nog nooit werden zoveel doelpunten (88) gescoord in een seizoen. Er werd onder andere met 9-0 en 7-0 gewonnen van Heracles Almelo en Vitesse. In de wedstrijd tegen Heracles scoorde Afonso Alves zeven doelpunten, nog altijd is dat een record in de Eredivisie. Gertjan Verbeek moest aan het einde van het seizoen 2007/08 vertrekken bij Heerenveen, na vier seizoenen als hoofdtrainer. Hij werd vervolgens trainer bij Feyenoord.

De Noor Trond Sollied volgde Verbeek op. In het eerste jaar onder zijn bewind werd de vijfde plaats behaald in de competitie en werd voor het eerst in de clubhistorie de KNVB Beker gewonnen. Sollied plaatste zich daardoor met sc Heerenveen voor de play-offs van het nieuwe UEFA Europa League toernooi. Na vijf wedstrijden in het seizoen 2008/09 vertrok Trond Sollied in goed overleg bij sc Heerenveen. Zijn tijdelijke opvolger werd Jan de Jonge, destijds hoofd jeugdopleidingen. De Jonge kreeg het team echter niet aan de praat en vond het in het belang van de club noodzakelijk een stapje terug te doen. Hij legde de functie als hoofdtrainer neer op 3 februari 2010. Hierop werd op 5 februari 2010 Jan Everse aangesteld als interim-trainer. Naast Everse werd Dick van Burik aangesteld als interim-assistent-trainer. Zij kregen als doelstelling mee om niet te degraderen. Everse won zijn eerste wedstrijd als trainer van sc Heerenveen direct, met 2-0 van FC Utrecht. In dit duel maakte Gerard Sibon het duizendste doelpunt van sc Heerenveen in de Eredivisie. Heerenveen eindigde onder Everse als 11e. Voor het einde van het seizoen werd bekend dat Ron Jans de overstap van FC Groningen naar Heerenveen zou maken om hoofdtrainer te worden vanaf het volgende seizoen.

Ron Jans was de trainer sinds het seizoen 2010/11. In een moeizaam seizoen met hoogtepunten, zoals de 6-2 winst thuis tegen FC Twente en dieptepunten, zoals de 2-3 thuis nederlaag tegen SBV Excelsior na een 2-0 voorsprong, werd de ploeg uiteindelijk 12e in de Eredivisie. In zijn 2e jaar als trainer liep het team veel beter, en mede dankzij Eredivisie-topscorer Bas Dost werd de Europa League direct gehaald door een eindnotering als 5e. Daarnaast werd ook de halve finale van de KNVB Beker gehaald, waar Heerenveen thuis met 1-3 verloor van de uiteindelijke winnaar PSV. Ondanks deze goede resultaten besloot trainer Ron Jans halverwege het seizoen al na dit seizoen te vertrekken bij sc Heerenveen.

Marco van Basten werd op 13 februari 2011 groots aangekondigd als nieuwe trainer van sc Heerenveen. Door de verkoop van vele bepalende spelers, waaronder Luciano Narsingh, Oussama Assaidi en Bas Dost, begon Marco van Basten moeizaam aan zijn eerste seizoen. In de Europa League werd Heerenveen al voor de groepsfase uitgeschakeld door het Noorse Molde FK. In de competitie werd na een moeizame start alsnog een 8e plaats, en daarmee deelname aan de play-offs, veilig gesteld. Helaas was FC Utrecht hierin tweemaal te sterk (0–1, 2–1). Zijn tweede seizoen was een stuk constanter. Ondanks de verkoop van sterspeler Filip Đuričić bleef Heerenveen zich handhaven in de subtop. Mede dankzij topscorer Alfred Finnbogason en de net opgekomen Hakim Ziyech werd een keurige 5e plaats behaald. In de play-offs voor de Europa League werd kansloos verloren van AZ (3-1) over twee wedstrijden. Hiervoor was het al bekend dat Van Basten na dit seizoen zou vertrekken naar AZ. Dit seizoen werd gekenmerkt door de vele doorgebroken jeugdspelers. Hakim Ziyech, Kenny Otigba, Daley Sinkgraven, Bilal Başacıkoğlu en Joost van Aken mochten meerdere malen hun opwachting maken in de basis.

Dwight Lodeweges werd op 31 maart aangekondigd als nieuwe hoofdtrainer voor het seizoen 2014/15. De aanstelling ging voor Lodeweges niet zonder slag of stoot. Hij was namelijk trainer van aartsrivaal SC Cambuur, toen zijn overstap bekend werd gemaakt. De dag na de bekendmaking moest hij zijn taken als hoofdtrainer in Leeuwarden neerleggen, omdat de fans van Cambuur dit niet waardeerden. In zijn eerste seizoen bij sc Heerenveen eindigde hij op een 7e plaats en haalde hij met de ploeg de finale van de play-offs. Helaas werd deze verloren van Vitesse. Zijn tweede seizoen begon slecht, na 9 speelronden stond het team met 7 punten op een teleurstellende 15e plaats. Na de wedstrijd thuis tegen Feyenoord, waar Heerenveen na een 0-5 ruststand met 2-5 van verloor, besloot hij zijn functie als hoofdtrainer neer te leggen. Foppe de Haan werd in eerste instantie aangesteld om tijdelijk de functie van hoofdtrainer over te nemen, voor de komende vier wedstrijden. Later werd bekendgemaakt dat hij het seizoen zou afmaken. Uiteindelijk kon de Haan de wisselvallige resultaten niet stabiliseren en eindigde het team in de middenmoot op een 12e plaats.

Voor het seizoen 2016/17 werd Jurgen Streppel aangesteld als hoofdtrainer. Streppel begon geweldig aan het seizoen en dat resulteerde in een 4e plek in de winterstop. Na de winterstop zakte de ploeg echter helemaal in elkaar, mede door de blessure van aanvoerder Stijn Schaars. Ondanks dat technisch manager Gerry Hamstra het voor elkaar kreeg om Martin Ødegaard te huren van Real Madrid voor 1,5 seizoen. Het leidde uiteindelijk tot de 9e plek. In de play-offs voor de Europa League die daarop volgde bleek FC Utrecht te sterk over twee wedstrijden (2-5). In het tweede seizoen begon de ploeg van Streppel weer erg goed. Heerenveen was de enige ploeg die na zes wedstrijden nog ongeslagen was. Dit was echter geen voorbode voor de rest van het seizoen. Het werd een kleurloos seizoen dat Heerenveen als 8e afsloot. FC Utrecht was in de play-offs wederom te sterk over twee wedstrijden. In april was al bekendgemaakt dat de wegen van Streppel en sc Heerenveen na dit seizoen zouden, gaan scheiden.

Jan Olde Riekerink werd aangesteld als nieuwe trainer van sc Heerenveen voor minimaal twee jaar vanaf het seizoen 2018/19. Als assistent werd voormalig FC Twente-trainer Michel Janssen aangesteld. Olde Riekerink kende een wisselvallige start. In uitwedstrijden werd goed gepresteerd terwijl er thuis grote nederlagen werden geleden tegen Heracles Almelo en Feyenoord (3-5) en tegen Ajax (0-4). Halverwege het seizoen stond de ploeg maar net boven de degradatiestreep. Omdat de tweede seizoenshelft niet veel beter ging, werd na een pijnlijke nederlaag tegen promovendus FC Emmen (2-0) op 10 april 2019, Olde Riekerink op non-actief gesteld. Voor de laatste vijf competitiewedstrijden werd Johnny Jansen als interim-trainer aangesteld. De resultaten bleven echter wisselvallig, waardoor de ploeg play-offs misliep en op een teleurstellende 11e plaats eindigde.

Johnny Jansen mocht aanblijven als hoofdtrainer. Het seizoen 2019/20 eindigde na 25 wedstrijden vanwege de coronacrisis, Heerenveen stond op dat moment op plek 10. De start van het seizoen 2020/21 was voortvarend en de ploeg stond in de eerste seizoenshelft lang op een plek die aan het einde van het seizoen recht geeft op deelname aan de play-offs. De tweede seizoenshelft ging echter minder, hoewel de halve finale van de KNVB beker werd bereikt. Daarin verloor het van Ajax (0-3). Uiteindelijk werd het seizoen afgesloten met een 12e plek. In de zomer van 2021 bleef Joey Veerman als sterspeler bij de club, maar de verwachtingen konden niet worden waargemaakt. Jansen werd op 24 januari 2022 , na een slechte serie waarin 5 wedstrijden op rij niet gescoord werd en uitschakeling in de KNVB beker door Go Ahead Eagles, ontslagen als hoofdtrainer. Assistent-trainer Ole Tobiasen werd daarop tot het einde van het seizoen aangesteld als interim-hoofdtrainer. Mede door versterkingen die in de winter werden gehaald, zoals Amin Sarr en Sydney van Hooijdonk, eindigde sc Heerenveen op de 8e plek, waarmee deelname aan de play-offs werd afgedwongen. Hierin was AZ over twee wedstrijden te sterk.

Op 21 maart 2022 werd door de club bekendgemaakt dat Kees van Wonderen in het seizoen 2022/23 de nieuwe hoofdtrainer werd. In zijn eerste seizoen behaalde sc Heerenveen een achtste plaats in de Eredivisie en bereikte de kwartfinale van de KNVB Beker, waar ze werden uitgeschakeld door Feyenoord. In het seizoen 2023/24 werd Heerenveen elfde, en slaagden ze wederom niet in zich te kwalificeren voor Europees voetbal. In maart 2024 werd bekend dat Van Wonderen aan het einde van het seizoen sc Heerenveen zou verlaten.[4]

Op 17 mei 2024 werd Robin van Persie gepresenteerd als nieuwe hoofdtrainer.[5]

Erelijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Competitie Winnaar Runner-up
Aantal Jaren Aantal Jaren
Nationaal
Landskampioenschap - - 3× 1947, 1948, 2000
KNVB Beker 1× 2009 2x 1993, 1997
Johan Cruijff Schaal - - 1× 2009
Eerste Divisie - - 2× 1981, 1993
Tweede Divisie 1x 1970 - -
KNVB Fair Playklassement 3× 1999, 2011, 2012 - -
KNVB Beker voor amateurs* 1× 1991 - -
  • *Gewonnen als Heerenveen-2

Supportsopstand (Feanrevolutie)

[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens het seizoen 2012/13 ging het sportief gezien wat minder met de club. Sponsoren en supporters kwamen tegen het bestuur in opstand. De directie onder leiding van Robert Veenstra, de raad van commissarissen en het stichtingsbestuur waren verantwoordelijk voor een vijandige sfeer binnen de club, teruglopende sponsoraantallen en het beschadigen van ereleden van de club.

De twee grootste supportersverenigingen van sc Heerenveen, vrijwilligersgroepen, werknemers en verschillende sponsoren besloten het vertrouwen in de directie op te zeggen en een onderzoek af te dwingen. Deze opstand staat in Heerenveen en omgeving beter bekend als de Feanrevolutie, en werd gekenmerkt door ludieke acties.[6]

Deze opstand leidde tot een extern onderzoek naar de directie, raad van commissarissen, het stichtingsbestuur en het gevoerde beleid van de afgelopen jaren. Ook werd gekeken naar de houding van erevoorzitter Riemer van der Velde. Nog voordat het onderzoek was afgerond zijn Robert Veenstra en de raad van commissarissen opgestapt. Na publicatie van het onderzoek stapte ook het stichtingsbestuur op. De club was hierdoor in principe stuurloos. Een interim-raad van commissarissen stelde daarom Gaston Sporre aan als interim-voorzitter om sc Heerenveen weer op het juiste pad te brengen.

Het rapport dat werd gepubliceerd was vernietigend voor iedereen die de afgelopen jaren op bestuurlijk vlak wat met Heerenveen te betekenen heeft gehad.[7]

Clubcultuur

[bewerken | brontekst bewerken]

Rivaliteit

[bewerken | brontekst bewerken]

Rivaliteit met SC Cambuur

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Friese derby voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De grootste rivaal van Heerenveen is SC Cambuur uit Leeuwarden. Een reden voor de rivaliteit is de relatief korte afstand tussen Heerenveen en Leeuwarden. Daarom noemen supporters van Cambuur het DKV (Dertig Kilometer Verderop) om daarmee de clubnaam niet te hoeven noemen. Echter, de belangrijkste en tevens meest ingewikkelde oorzaak van de rivaliteit is de achtergrond van beide clubs. Velen die er niet bij betrokken zijn kunnen de rivaliteit maar moeilijk begrijpen. De meeste Heerenveensupporters komen uit dorpen in de hele provincie (en zelfs daarbuiten) en zijn vaak trots op hun Friese identiteit. Met name sinds de jaren 80 heeft de club deze Friese trots ook nadrukkelijk uitgedragen naar de rest van Nederland. De Friese vlag, het Friese volkslied, alle Friese symbolen werden gekoppeld aan de club, waardoor Heerenveen het gezicht van Friesland is geworden. Hierdoor verdween Cambuur langzaam in de schaduw van Heerenveen, en dat leidde ertoe dat Cambuursupporters zich gingen afzetten tegen deze Friese identiteit. Tegenwoordig beschouwen ze zichzelf niet meer als Friezen, maar als Leeuwarders, oftewel mensen van de stad. De supporters van Heerenveen worden spottenderwijs boeren genoemd, aangezien ze veelal in dorpen wonen en bovendien heeft Heerenveen geen stadsrechten. Door de successen van Heerenveen en de magere prestaties van Cambuur, waaronder bijna een faillissement, werd de rivaliteit een beetje vergeten. Toen Cambuur aan het einde van het seizoen 2012/13 promoveerde, kwam de rivaliteit weer tot leven. Voor de ontmoeting op 29 september 2013 was de wedstrijd 13 jaar lang niet gespeeld, waardoor het voor Cambuur een uitgelezen mogelijkheid was om zichzelf te laten zien. In Heerenveen werd het echter 2–1 voor de thuisploeg. In Leeuwarden won Cambuur wel, met 3-1.

In het seizoen 2020/21 promoveerde Cambuur opnieuw naar de Eredivisie. Op 19 december 2021 vond er daardoor weer een Friese derby plaats in Leeuwarden. Sc Heerenveen won met 1-2 door twee goals van Henk Veerman. In het Abe Lenstra Stadion werd het op 1 mei 2022 gelijk. Na 90 minuten was het 2-2. Mitchel Paulissen dacht SC Cambuur in de derde minuut van de blessuretijd de overwinning te schenken, maar twee minuten later zorgde Joost van Aken nog voor de gelijkmaker: 3-3.

Organisatie

[bewerken | brontekst bewerken]
Functie Naam Sinds
Raad van Commissarissen
President-Commissaris Vlag van Nederland Dennis Gijsman
Commissarissen Vlag van Nederland Martin van Dekken
Vlag van Nederland Henk Herder
Bestuur en management
Algemeen directeur Vlag van Nederland Ferry de Haan 2023
Technisch manager 2021
Financieel manager Vlag van Nederland Ruurd de Vries
Commercieel manager Vlag van Nederland Martin Koopman
HR-manager Vlag van Nederland Suzanne de Vries

Laatste update: 1 juli 2024

Eerste elftal

[bewerken | brontekst bewerken]

Selectie

[bewerken | brontekst bewerken]
Nr. Naam Sinds Contract Vorige club
Doelmannen
13 Vlag van Nederland Mickey van der Hart 2023 2025 Vlag van Nederland Emmen
22 Vlag van Nederland Bernt Klaverboer 2023 2025
23 Vlag van Nederland Jan Bekkema 2020 2025 Vlag van Duitsland Straelen
44 Vlag van Nederland Andries Noppert 2022 2027 Vlag van Nederland Go Ahead Eagles
Verdedigers
2 Vlag van Nederland Denzel Hall 2023 2027 Vlag van Nederland Feyenoord
4 Vlag van Nederland Sam Kersten 2024 2027 Vlag van Nederland PEC Zwolle
5 Vlag van Polen Paweł Bochniewicz 2020 2026 Vlag van Polen Górnik Zabrze
11 Vlag van Duitsland Mats Köhlert 2022 2025 Vlag van Nederland Willem II
15 Vlag van Irak Hussein Ali 2022 2025 Vlag van Zweden Örebro
17 Vlag van Noorwegen Nikolai Hopland 2024 2025 Vlag van Noorwegen Aalesunds FK
27 Vlag van Servië Mateja Milovanović 2024 2026 Vlag van Nederland Ajax
Middenvelders
6 Vlag van Duitsland Amara Condé 2024 2026 Vlag van Duitsland Magdeburg
8 Vlag van Nederland Luuk Brouwers 2024 2027 Vlag van Nederland FC Utrecht
14 Vlag van Nederland Levi Smans 2024 2028 Vlag van Nederland VVV-Venlo
19 Vlag van Zweden Simon Olsson 2022 2026 Vlag van Zweden Elfsborg
21 Vlag van Nederland Espen van Ee 2024 2025
28 Vlag van Nederland Melle Witteveen 2024 2025
39 Vlag van Curaçao Isaiah Ahmed 2023 2027
45 Vlag van Noorwegen Oliver Braude 2023 2027 Vlag van Noorwegen Vålerenga
Aanvallers
7 Vlag van Suriname Ché Nunnely 2023 2025 Vlag van Nederland Willem II
9 Vlag van Noorwegen Daniel Karlsbakk 2023 2026 Vlag van Noorwegen Viking
10 Vlag van Marokko Ilias Sebaoui 2024 2025 Vlag van Nederland Feyenoord
18 Vlag van Moldavië Ion Nicolaescu 2023 2026 Vlag van Israël Beitar Jeruzalem
20 Vlag van Denemarken Jacob Trenskow 2024 2028 Vlag van Zweden Kalmar FF
24 Vlag van Irak Danilo Al-Saed 2024 2028 Vlag van Noorwegen Sandefjord
26 Vlag van Nederland Dimitris Rallis 2023 2025
30 Vlag van Iran Alireza Jahanbakhsh 2024 2025 Vlag van Nederland Feyenoord

Laatste update: 6 november 2024

Staf

[bewerken | brontekst bewerken]
Functie Naam Sinds Contract Vorige club
Hoofdtrainer Vlag van Nederland Robin van Persie 2024 2026 Vlag van Nederland Feyenoord –18
Assistent-trainers Vlag van Nederland Henk Brugge 2023 2025 Vlag van Nederland Feyenoord –21
Vlag van Nederland Brian Pinas 2024 2026 Vlag van Nederland Feyenoord –18
Keeperstrainer Vlag van Nederland Harmen Kuperus 2024 Vlag van Nederland Groningen

Laatste update: 1 augustus 2024

Overige elftallen

[bewerken | brontekst bewerken]

Beloftenelftal

[bewerken | brontekst bewerken]

Het beloftenelftal van sc Heerenveen werd in 1992 kampioen van de Reserve Eredivisie en in 2003, 2007 en 2013 kampioen van de Beloften Eredivisie. In 2007 won het ook de beker, in eigen huis tegen Stormvogels Telstar. De uitslag van de finale was 4-0.

Jong sc Heerenveen nam eerder deel aan de KNVB beker in het seizoen 2003/04. Het won toen in de voorronde in Katwijk met 0-5 van VV Katwijk. In de eerste ronde werden zij echter uitgeschakeld door AZ. Het werd 1-3 in het Abe Lenstra Stadion. Indien Jong sc Heerenveen had gewonnen, zou de volgende wedstrijd tegen het grote sc Heerenveen zijn geweest. Maceo Rigters scoorde het doelpunt tegen AZ.

Omdat het team in 2007 kampioen van de beloftencompetitie werd, mocht het het seizoen daarop mee doen in de landelijke KNVB beker. In de 2e ronde speelde het team thuis tegen PSV en verloor voor ongeveer 13.000 toeschouwers met 0-3. Desondanks ging het toch naar de derde ronde, dankzij een administratieve blunder van PSV. Deze stelde namelijk Manuel da Costa op, terwijl de speler niet speelgerechtigd was. In de derde ronde speelde Jong sc Heerenveen uit tegen ADO Den Haag. Dit was tevens de eerste officiële wedstrijd in het nieuwe ADO stadion op het Forepark. Hoewel velen er al van uitgingen dat dit een verloren zaak was, was het toch Jong Heerenveen die door bekerde. Dankzij goals van Garcia-Garcia, Smarason en Mattes ging Jong Heerenveen met een 1-3 winst weer naar huis. Terwijl het eerste elftal van Heerenveen er al uit lag speelde Jong Heerenveen op 15 januari uit tegen K.v.v. Quick Boys. Deze wedstrijd eindigde in een 1-1 gelijkspel, waarna strafschoppen volgden. Hierin was Quick Boys de gelukkigste, Jong sc Heerenveen verloor de penalty's met 3 tegen 1. In het seizoen 2012/13 is het beloften elftal kampioen geworden van de Beloften Eredivisie. De voorsprong op de nummer 2 FC Utrecht bedroeg 16 punten. De topscorer was de Duitser: Mark Uth met 16 doelpunten.

In 2016 won sc Heerenveen de vernieuwde Reservecompetitie. Met 4 competitiedoelpunten en 5 assists was Luka Zahović een belangrijk speler dat seizoen. Als regerend kampioen won sc Heerenveen deze competitie opnieuw in 2017 voor de derde keer in zijn geschiedenis.

Erelijst beloften

[bewerken | brontekst bewerken]

Vrouwenvoetbal

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie sc Heerenveen (vrouwenvoetbal) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Records en statistieken

[bewerken | brontekst bewerken]

Wedstrijdstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Alle competities
  • Ruimste thuiszege: sc Heerenveen – FC Oss 11–1; KNVB Beker (21 december 2011)
  • Ruimste uitzege: Ton Pentre AFC – sc Heerenveen 0–7; Intertoto (2 juli 1995)
  • Grootste dubbele uitslag: Helsingborg IF – sc Heerenveen 8–6 (3–5 en 5–1); UEFA Cup 1e Ronde (2007)
  • Meeste doelpunten in een seizoen: 88 doelpunten, 2007/08
  • Meeste doelpunten in een wedstrijd: Afonso Alves 7 (tevens Nederlands record); sc Heerenveen – Heracles (7 oktober 2007)
Eredivisie
  • Ruimste thuiszege: sc Heerenveen – Heracles Almelo 9–0 (7 oktober 2007)
  • Ruimste uitzege: Willem II – sc Heerenveen 1–6 (23 februari 2001)
  • Grootste thuisnederlaag: sc Heerenveen – PSV 0–8 (25 april 2024)
  • Snelste penalty voor: sc Heerenveen – sc Cambuur (19 oktober 2014)
  • Grootste nederlaag Az-Heerenveen 9-1 (14 september 2024)
Champions League
  • Ruimste thuiszege: sc Heerenveen – Olympiakos Piraeus 1–0 (17 oktober 2000)
  • Ruimste uitzege: geen
  • Hoogste gelijkspel: Valencia CF – sc Heerenveen 1–1 (7 november 2000)
  • Grootste dubbele uitslag: sc Heerenveen – Olympique Lyon 1–5 (2000)
Europacup II
  • Ruimste thuiszege: sc Heerenveen – KS Amica Wronki 3–1 (17 september 1998)
  • Ruimste uitzege: KS Amica Wronki – sc Heerenveen 0–1 (1 oktober 1998)
  • Grootste dubbele uitslag: sc Heerenveen – KS Amica Wronki 4–1 (1998)
UEFA Cup
  • Ruimste thuiszege: sc Heerenveen – Maccabi Petach Tikwa 5–0 (30 september 2004), sc Heerenveen – FC Baník Ostrava 5–0 (29 september 2005) en sc Heerenveen – FK Ventspils 5–0 (16 december 2009)
  • Ruimste uitzege: Vitória Setúbal – sc Heerenveen 0–3 (14 september 2006)
  • Grootste dubbele uitslag: Helsingsborg IF – sc Heerenveen 8–6 (2007)
Intertoto Cup
  • Ruimste thuiszege: sc Heerenveen – Aalborg BK 8–2 (19 juli 1997)
  • Ruimste uitzege: Ton Pentre AFC – sc Heerenveen 0–7 (2 juli 1995)
  • Grootste dubbele uitslag: FHK Liepajas Metalurgs – sc Heerenveen 4–8 (2001)

Meeste officiële wedstrijden na 1954 (betaald voetbal)

[bewerken | brontekst bewerken]
Top 10 spelers meeste wedstrijden
Naam Positie Totaal
Vlag van Nederland Teun Kist Aanvaller 340
Vlag van Nederland Wiebe de Jong – 314
Vlag van Nederland Maarten de Jong Middenvelder 311
Vlag van Nederland Jan Schulting – 301
Vlag van Nederland Eddy Bosman Middenvelder 300
Vlag van Nederland Hiddo Reijs Doelman 283
Vlag van Nederland Hans Zwart – 269
Vlag van Zuid-Afrika Hans Vonk Doelman 267
Vlag van Nederland Jan de Visser Middenvelder 265
Vlag van Nederland Aldo Swager Doelman 262

Meeste doelpunten Eredivisie

[bewerken | brontekst bewerken]
Top 10 spelers meeste doelpunten
Naam Positie Totaal
Vlag van IJsland Alfreð Finnbogason Aanvaller 53
Vlag van Nederland Gerald Sibon Aanvaller 47
Vlag van Nederland Bas Dost Aanvaller 45
Vlag van Brazilië Afonso Alves Aanvaller 45
Vlag van Nederland Jeffrey Talan Aanvaller 41
Vlag van Nederland Henk Veerman Aanvaller 38
Vlag van Denemarken Jon Dahl Tomasson Aanvaller 37
Vlag van Nederland Anthony Lurling Aanvaller 36
Vlag van Nederland Klaas-Jan Huntelaar Aanvaller 33
Vlag van Kroatië Danijel Pranjić Middenvelder 32

Overzichtslijsten

[bewerken | brontekst bewerken]

Eindklasseringen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1955 11e
    Eerste klasse (prof) B
  • 1956 13e
    Eerste klasse (prof) A
  • 1957 8e
    Tweede divisie A
  • 1958 10e
    Tweede divisie B
  • 1959 11e
    Tweede divisie B
  • 1960 3e
    Tweede divisie B
  • 1961 7e
    Eerste divisie B
  • 1962 11e
    Eerste divisie B
  • 1963 12e
    Tweede divisie A
  • 1964 4e
    Tweede divisie A
  • 1965 9e
    Tweede divisie A
  • 1966 9e
    Tweede divisie A
  • 1967 19e
    Tweede divisie
  • 1968 15e
    Tweede divisie
  • 1969 9e
    Tweede divisie
  • 1970 1e
    Tweede divisie
  • 1971 9e
    Eerste divisie
  • 1972 3e
    Eerste divisie
  • 1973 10e
    Eerste divisie
  • 1974 3e
    Eerste divisie
  • 1975 7e
    Eerste divisie
  • 1976 13e
    Eerste divisie
  • 1977 13e
    Eerste divisie
  • 1978 11e
    Eerste divisie
  • 1979 11e
    Eerste divisie
  • 1980 11e
    Eerste divisie
  • 1981 2e
    Eerste divisie
  • 1982 6e
    Eerste divisie
  • 1983 8e
    Eerste divisie
  • 1984 13e
    Eerste divisie
  • 1985 6e
    Eerste divisie
  • 1986 17e
    Eerste divisie
  • 1987 12e
    Eerste divisie
  • 1988 10e
    Eerste divisie
  • 1989 6e
    Eerste divisie
  • 1990 16e
    Eerste divisie
  • 1991 17e
    Eredivisie
  • 1992 3e
    Eerste divisie
  • 1993 2e
    Eerste divisie
  • 1994 13e
    Eredivisie
  • 1995 9e
    Eredivisie
  • 1996 7e
    Eredivisie
  • 1997 7e
    Eredivisie
  • 1998 6e
    Eredivisie
  • 1999 7e
    Eredivisie
  • 2000 2e
    Eredivisie
  • 2001 10e
    Eredivisie
  • 2002 4e
    Eredivisie
  • 2003 7e
    Eredivisie
  • 2004 4e
    Eredivisie
  • 2005 5e
    Eredivisie
  • 2006 7e (6e)
    Eredivisie
  • 2007 5e
    Eredivisie
  • 2008 5e (4e)
    Eredivisie
  • 2009 5e
    Eredivisie
  • 2010 11e
    Eredivisie
  • 2011 12e
    Eredivisie
  • 2012 5e
    Eredivisie
  • 2013 8e
    Eredivisie
  • 2014 5e (7e)
    Eredivisie
  • 2015 7e (5e)
    Eredivisie
  • 2016 12e
    Eredivisie
  • 2017 9e
    Eredivisie
  • 2018 8e
    Eredivisie
  • 2019 11e
    Eredivisie
  • 2020 10e
    Eredivisie
  • 2021 12e
    Eredivisie
  • 2022 8e
    Eredivisie
  • 2023 8e
    Eredivisie
  • 2024 11e
    Eredivisie

In elke staaf van de grafiek staat van boven naar beneden vermeld:

  • Eindnotering
Dit is de positie die de club heeft bereikt in de competitie, zonder eventuele beslissings-, play-off- of nacompetitiewedstrijden die nodig zijn geweest om bijvoorbeeld de kampioen van de competitie te bepalen.
Indien een * achter het getal staat is de notering een tussenstand en kan het zijn dat de notering niet overeenkomt met de uiteindelijke eindstand van de competitie.
Staat er een - dan is het seizoen nog bezig en is er geen definitieve uitslag bekend.
Staat er xx op de positie van de notering, dan heeft de club vroegtijdig de competitie verlaten. Dit kan onder andere komen door terugtrekking van het team, faillissement van de club of door een uitgedeelde straf van de KNVB. In veel gevallen staat elders in het artikel de reden vermeld.
Staat er een ? dan is het resultaat uit het verleden onbekend, en is alleen de competitie of het niveau bekend van dat seizoen.
In de seizoenen 2019/20 en 2020/21 werd wegens de coronacrisis het amateurvoetbal afgebroken. Daardoor kennen deze staven geen eindklassering (middels -- weergegeven).
  • Competitieniveau en afdelingsletter of Officiële eindstand Eredivisie
    • Competitieniveau en afdelingsletter
    Hierbij geeft het getal het niveau weer, dat ook terug te vinden is in de legenda. De letter is de afdelingsaanduiding en wordt gebruikt wanneer er meer afdelingen zijn op hetzelfde niveau. De afdelingsletter is altijd een hoofdletter en wordt meestal zonder nummer gebruikt.
    Voorbeeld: 2F is niveau 2e klasse competitie F.
    Het competitieniveau en nummer wordt niet vermeld wanneer er slechts één competitie van dit niveau was.
    • Officiële eindstand Eredivisie (getal staat tussen haakjes vermeld)
    Sinds de introductie van play-offwedstrijden voor Europees voetbal na afloop van de reguliere competitie in 2005/06, is de KNVB verplicht een eindstand van de Eredivisie door te geven aan de UEFA aan de hand van deze play-offwedstrijden.
    Bij deze eindstand staan clubs die zich hebben gekwalificeerd voor Europees voetbal hoger dan clubs die zich niet wisten te kwalificeren. Indien er geen verschil was tussen de eindnotering en de officiële eindstand, staat dit getal niet vermeld.
  • Onderafdeling
Hier staat afgekort de naam van de onderafdeling indien de club in dat jaar in een onderafdeling uitkwam. Tevens staat deze afkorting in de legenda en wordt gelinkt naar het artikel over deze onderafdeling. Deze afkorting wordt alleen vermeld wanneer de club in het verleden in verschillende onderafdelingen heeft gespeeld. Deze vermelding is in de staaf altijd in kleine letters. Deze onderafdelingen zijn na het seizoen 1995/96 afgeschaft. Heeft de club in slechts één onderafdeling gespeeld, dan is dit alleen terug te vinden in de legenda.

Onder de staaf staat het jaartal vermeld waarin het seizoen is afgesloten. 15 verwijst naar het seizoen 2014/15 of eventueel het seizoen 1914/15.

Wanneer een staaf leeg is, zijn deze gegevens niet bekend. Het kan ook zijn dat de club dat seizoen niet heeft meegespeeld op het hogere amateurniveau, vroegtijdig de competitie heeft verlaten of uit de competitie is gezet.
In het seizoen 1944/45 was er wegens de Tweede Wereldoorlog geen regulier competitievoetbal.

Opmerking: In de 1e klasse en lager spelen de clubs in districten. Deze districten staan niet vermeld in de grafiek.
  • 1954–1977: VV Heerenveen
  • 1977–heden: sc Heerenveen
  • 1960: Promotie (als winnaar Promotiewedstrijd). VV Heerenveen mocht als nummer 3 van de Tweede Divisie B een Promotiewedstrijd spelen tegen Roda Sport (nummer 3 van de Tweede Divisie A).
  • 1990: Promotie (als winnaar Nacompetitie). Sc Heerenveen mocht als 1e Periode kampioen van de Eerste Divisie de Nacompetitie (Groep A) spelen tegen Go Ahead Eagles en NAC Breda.

Seizoensoverzichten

[bewerken | brontekst bewerken]
Resultaten van sc Heerenveen sinds de toetreding in het betaald voetbal in 1954
Seizoen Competitie Kwalificatie KNVB beker Bijzonderheid
Divisie GW W G V PNT DV DT POS
1954/55 Eerste klasse A 9 5 5 2 15 22 13 3e – Geen bekertoernooi Heerenveen treedt toe tot het betaald voetbal treedt toe tot het betaald voetbal
De competitie werd na de fusie van de KNVB en de NBVB niet afgemaakt. Alle teams werden opnieuw ingedeeld.
Eerste klasse B 26 9 5 12 23 56 68 11e Eerste klasse
1955/56 Eerste klasse A 26 4 7 15 15 39 64 13e Tweede divisie Geen bekertoernooi
1956/57 Tweede divisie A 28 9 9 20 27 56 64 8e – 2e ronde –
1957/58 Tweede divisie B 28 10 4 14 24 45 60 10e – 3e ronde –
1958/59 Tweede divisie B 26 7 8 11 22 27 54 11e – 4e ronde –
1959/60 Tweede divisie B 24 12 4 8 28 48 29 3e Nacompetitie Geen bekertoernooi Promotiewedstrijden tegen Roda Sport (4–0 & 0–0)
1960/61 Eerste divisie B 34 14 5 15 33 70 47 7e – 1e ronde –
1961/62 Eerste divisie B 34 10 11 13 31 46 52 11e – 3e ronde –
1962/63 Tweede divisie A 32 10 8 14 28 48 60 12e – 1e ronde –
1963/64 Tweede divisie A 30 15 7 8 37 53 39 4e – 1e ronde –
1964/65 Tweede divisie A 30 10 10 10 30 35 39 9e – 2e ronde –
1965/66 Tweede divisie A 28 9 6 13 24 43 58 9e – Groepsfase –
1966/67 Tweede divisie 44 12 7 25 31 47 92 19e – Geen deelname –
1967/68 Tweede divisie 38 10 13 15 33 63 60 15e – Groepsfase –
1968/69 Tweede divisie 34 12 10 12 34 46 38 9e – 3e ronde –
1969/70 Tweede divisie 32 19 8 5 46 60 26 1e – 1e ronde –
1970/71 Eerste divisie 30 7 14 9 36 37 28 9e – 1e ronde –
1971/72 Eerste divisie 40 19 13 8 51 53 33 3e – 1e ronde –
1972/73 Eerste divisie 38 14 13 11 41 44 43 10e – 2e ronde –
1973/74 Eerste divisie 38 18 11 9 47 53 30 3e – 2e ronde –
1974/75 Eerste divisie 36 17 8 11 42 47 34 7e – 1e ronde –
1975/76 Eerste divisie 36 12 8 16 32 39 49 13e – 1e ronde –
1976/77 Eerste divisie 36 10 10 16 30 36 51 13e – 2e ronde –
1977/78 Eerste divisie 36 12 12 12 36 40 43 11e – 1e ronde Naamsverandering naar sc Heerenveen
1978/79 Eerste divisie 36 10 13 13 33 34 47 11e – 2e ronde –
1979/80 Eerste divisie 36 13 10 13 36 42 52 11e – 2e ronde –
1980/81 Eerste divisie 36 18 10 8 46 68 41 2e Nacompetitie 2e ronde Promotiewedstrijden tegen FC Den Bosch '67 (1–1 & 1–4), DS '79 (5–1 & 1–1) en De Graafschap (1–0 & 0–0)
1981/82 Eerste divisie 34 17 7 10 41 61 43 6e Nacompetitie 2e ronde Promotiewedstrijden tegen Excelsior (0–1 & 0–4), Telstar (1–0 & 1–0) en FC VVV (1–0 & 2–1)
1982/83 Eerste divisie 30 9 12 9 30 46 50 8e – 2e ronde –
1983/84 Eerste divisie 32 8 9 15 25 46 63 13e – 1e ronde –
1984/85 Eerste divisie 34 15 9 10 39 47 40 6e – 2e ronde –
1985/86 Eerste divisie 36 8 11 17 27 50 66 17e – 2e ronde –
1986/87 Eerste divisie 36 11 13 12 35 45 53 12e – 1e ronde –
1987/88 Eerste divisie 36 14 6 16 34 59 52 10e – 1e ronde –
1988/89 Eerste divisie 36 20 6 10 46 72 47 6e Nacompetitie 3e ronde Promotiewedstrijden tegen Excelsior (2–0 & 0–0), Go Ahead Eagles (4–0 & 4–2) en N.E.C. (1–1 & 1–2)
1989/90 Eerste divisie 36 12 8 16 32 49 53 16e Nacompetitie 2e ronde Promotiewedstrijden tegen Go Ahead Eagles (2–0 & 2–3), NAC (2–3 & 1–0) en Emmen (0–1 & 2–0)
1990/91 Eredivisie 34 9 6 19 24 41 63 17e Rechtstreekse degradatie 1e ronde –
1991/92 Eerste divisie 38 19 7 12 45 79 50 3e – 3e ronde –
1992/93 Eerste divisie 34 19 10 5 48 85 48 2e Nacompetitie Finalist Promotiewedstrijden tegen Fortuna Sittard (2–0 & 0–2) en N.E.C. (3–1 & 2–1)
1993/94 Eredivisie 34 9 10 15 28 35 61 13e – 3e ronde –
1994/95 Eredivisie 34 12 6 16 30 47 60 9e UEFA Intertoto Cup Halve finale –
1995/96 Eredivisie 34 14 11 9 53 66 68 7e UEFA Intertoto Cup 2e ronde –
1996/97 Eredivisie 34 13 11 10 50 58 47 7e UEFA Intertoto Cup Finalist –
1997/98 Eredivisie 34 16 7 11 55 56 59 6e Europacup II Halve finale –
1998/99 Eredivisie 34 14 12 8 54 53 41 7e UEFA Intertoto Cup 2e ronde –
1999/00 Eredivisie 34 21 5 8 68 65 36 2e UEFA Champions League 3e ronde –
2000/01 Eredivisie 34 11 14 9 47 51 42 10e UEFA Intertoto Cup Halve finale –
2001/02 Eredivisie 34 17 9 8 60 57 27 4e UEFA Cup Kwartfinale –
2002/03 Eredivisie 34 13 8 13 47 61 55 7e UEFA Intertoto Cup Kwartfinale –
2003/04 Eredivisie 34 17 7 10 58 45 35 4e UEFA Cup Achtste finale –
2004/05 Eredivisie 34 18 6 10 60 64 52 5e UEFA Cup Achtste finale –
2005/06 Eredivisie 34 14 8 12 50 63 58 7e Play-offs om UEFA Cup
UEFA Cup 		Kwartfinale Wedstrijden tegen Roda JC (0–0 & 1–0) en FC Twente (1–0 & 5–0)
2006/07 Eredivisie 34 16 7 11 55 60 43 5e Play-offs voor de voorronde Champions League 2e ronde Wedstrijden tegen AFC Ajax (1–0 & 0–4)
2007/08 Eredivisie 34 18 6 10 60 88 48 5e Play-offs voor de voorronde Champions League
Play-offs om UEFA Cup/Intertoto-voetbal 		Achtste finale Wedstrijden tegen AFC Ajax (1–2 & 1–3) en NAC Breda (2–0 & 2–2)
2008/09 Eredivisie 34 17 9 8 60 66 57 5e UEFA Europa League Winnaar –
2009/10 Eredivisie 34 11 4 9 37 44 64 11e – Achtste finale –
2010/11 Eredivisie 34 10 11 13 41 60 54 12e – 4e ronde –
2011/12 Eredivisie 34 18 10 6 64 79 59 5e UEFA Europa League Halve finale –
2012/13 Eredivisie 34 11 9 14 42 50 63 8e Play-offs voor de UEFA Europa League Achtste finale Wedstrijden tegen FC Utrecht (0–1 & 1–2)
2013/14 Eredivisie 34 16 9 9 57 72 51 5e Play-offs voor de UEFA Europa League Achtste finale Wedstrijden tegen AZ (0–3 & 1–0)
2014/15 Eredivisie 34 13 11 10 50 53 46 7e Play-offs voor de UEFA Europa League 2e ronde Wedstrijden tegen Feyenoord (1–0 & 2–2) en Vitesse (2–2 & 2–5)
2015/16 Eredivisie 34 11 9 14 42 46 61 12e – Achtste finale –
2016/17 Eredivisie 34 12 7 15 43 54 53 9e Play-offs voor de UEFA Europa League Kwartfinale Wedstrijden tegen FC Utrecht (1–3 & 1–2)
2017/18 Eredivisie 34 12 10 12 46 48 53 8e Play-offs voor de UEFA Europa League 2e ronde Wedstrijden tegen FC Utrecht (4–3 & 1–2)
2018/19 Eredivisie 34 10 11 13 41 64 73 11e – Kwartfinale –
2019/20 Eredivisie 26 8 9 9 33 41 41 10e – Kwartfinale Door de coronacrisis is competitie niet afgemaakt. De tussenstand na 29 speelrondes werd de eindstand[8]
2020/21 Eredivisie 34 9 12 13 39 43 49 12e – Halve finale –
2021/22 Eredivisie 34 11 8 15 41 37 50 8e Play-offs voor de UEFA Conference League Achtste finale Wedstrijden tegen AZ (3–2 & 0–2)
2022/23 Eredivisie 34 12 10 12 46 44 50 8e Play-offs voor de UEFA Conference League Kwartfinale Wedstrijden tegen FC Twente (1–2 & 0–4)
2023/24 Eredivisie 34 10 7 17 37 53 70 11e 2e ronde

Toeschouwersaantallen

[bewerken | brontekst bewerken]

Het hoogste toeschouwersaantal is 27.224, tevens de maximale capaciteit van het Abe Lenstra Stadion. Geregeld wordt dit aantal nog gehaald, met name tijdens wedstrijden tegen Cambuur. Sinds de betrekking van het huidige Abe Lenstrastadion in 1994 is het stadion meerdere keren uitgebreid en zijn de gemiddelde toeschouwersaantallen verdubbeld.[9]

12.724
13.274
13.279
13.608
13.760
13.798
14.188
14.242
14.259
14.678
18.536
20.571
25.506
25.182
25.659
25.691
25.794
25.241
24.732
23.105
24.333
23.464
22.127
20.754
18.743
18.018
735
13.125
21.024
94/95 95/96 96/97 97/98 98/99 99/00 00/01 01/02 02/03 03/04 04/05 05/06 06/07 07/08 08/09 09/10 10/11 11/12 12/13 13/14 14/15 15/16 16/17 17/18 18/19 19/20 20/21 21/22 22/23
Eredivisie

Europa

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie lijst van Europese wedstrijden van sc Heerenveen voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Sc Heerenveen speelt sinds 1995 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam:

Bekertoernooi Deelname in seizoenen:
Champions League (1x) 2000/01
Europa League (2x) 2009/10, 2012/13
Europacup II (1x) 1998/99
UEFA Cup (6x) 2002/03, 2004/05, 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09
Intertoto Cup (6x) 1995, 1996, 1997, 1999, 2001, 2003

Bekende en prominente (oud-)spelers

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie lijst van spelers van sc Heerenveen (mannen) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Internationals

[bewerken | brontekst bewerken]

Hieronder de spelers die tijdens hun contractperiode bij de club uitkwamen voor het Nederlands elftal.

Speler AW Periode
Abe Lenstra 31 1940–1955
Gerben Hofma 2 1950
Jeffrey Talan 8 1998–2000
Uğur Yıldırım 1 2005
Roy Beerens 1 2010
Luciano Narsingh 2 2012
Stijn Schaars 1 2016
Andries Noppert 5 2022

Topscorers

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1935/36: Vlag van Nederland Bob Krikke (11)
  • 1936/37: Vlag van Nederland Abe Lenstra (20)
  • 1936/37: Vlag van Nederland Abe Lenstra (20)
  • 1937/38: Vlag van Nederland Abe Lenstra (13)
  • 1938/39: Vlag van Nederland Abe Lenstra (25)
  • 1939/40: Vlag van Nederland Abe Lenstra (21)
  • 1940/41: Vlag van Nederland Abe Lenstra (20)
  • 1941/42: Vlag van Nederland Abe Lenstra (31)
  • 1942/43: Vlag van Nederland Abe Lenstra (27)
  • 1943/44: Vlag van Nederland Abe Lenstra (19)
    Vlag van Nederland Broer de Boer (19)
  • 1944/45: Geen competitie
  • 1945/46: Vlag van Nederland Abe Lenstra (18)
  • 1946/47: Vlag van Nederland Abe Lenstra (30)
  • 1947/48: Vlag van Nederland Abe Lenstra (29)
  • 1948/49: Vlag van Nederland Abe Lenstra (21)
    Vlag van Nederland Marten Brandsma (21)
  • 1949/50: Vlag van Nederland Abe Lenstra (30)
    Vlag van Nederland Marten Brandsma (30)
  • 1950/51: Vlag van Nederland Abe Lenstra (31)
  • 1951/52: Vlag van Nederland Abe Lenstra (28)
  • 1952/53: Vlag van Nederland Marten Brandsma (21)
  • 1953/54: Vlag van Nederland Abe Lenstra (24)
  • 1954/55: Vlag van Nederland Abe Lenstra (28)
  • 1955/56: Vlag van Nederland Marten Brandsma (12)
  • 1956/57: Vlag van Nederland Cees Groot (27)
  • 1957/58: Vlag van Nederland Piet Fleur (9)
  • 1958/59: Vlag van Nederland Bart Hainje (5)
  • 1959/60: Vlag van Nederland Sikke Venema (22)
  • 1960/61: Vlag van Nederland Sikke Venema (22)
  • 1961/62: Vlag van Nederland Eise Bosma (10)
  • 1962/63: Vlag van Nederland Eise Bosma (10)
  • 1963/64: Vlag van Nederland Sicco Kuiper (9)
  • 1964/65: Vlag van Nederland Henk Klunder (7)
  • 1965/66: Vlag van Nederland Leo de Vroet (15)
  • 1966/67: Vlag van Nederland Dré Woest (13)
  • 1967/68: Vlag van Nederland Henk Zoetendal (13)
  • 1968/69: Vlag van Nederland Thomas Haan (13)
  • 1969/70: Vlag van Nederland Kees Kist (13)
  • 1970/71: Vlag van Nederland Kees Kist (11)
  • 1971/72: Vlag van Nederland Kees Kist (15)
  • 1972/73: Vlag van Nederland Henk Prinsen (10)
  • 1973/74: Vlag van Nederland Jan Smid (11)
    Vlag van Nederland Thomas Haan (11)
  • 1974/75: Vlag van Nederland Johan Toonstra (19)
  • 1975/76: Vlag van Nederland Willem Stegen (6)
    Vlag van Nederland Eddy Bosman (6)
    Vlag van Nederland Piet Boskma (6)
    Vlag van Joegoslavië Nikola Golyanin (6)
  • 1976/77: Vlag van Nederland Yme Boersma (7)
  • 1977/78: Vlag van Nederland Eddy Bosman (12)
  • 1978/79: Vlag van Nederland Eddy Bosman (8)
  • 1979/80: Vlag van Nederland Jan Schulting (9)
  • 1980/81: Vlag van Nederland Eddy Bosman (16)
  • 1981/82: Vlag van Nederland Eddy Bosman (20)
  • 1982/83: Vlag van Nederland Jan Schulting (14)
  • 1983/84: Vlag van Nederland John van den Wildenberg (10)
  • 1984/85: Vlag van Nederland Jan de Jonge (6)
    Vlag van Nederland Jaap Schuurmans (6)
    Vlag van Nederland John van den Wildenberg (6)
  • 1985/86: Vlag van Nederland Jan de Jonge (12)
  • 1986/87: Vlag van Nederland Kees Kist (12)
  • 1987/88: Vlag van Nederland Rudolf Metz (13)
  • 1988/89: Vlag van Nederland Jan de Jonge (16)
  • 1989/90: Vlag van Nederland Lubbe van Dijk (10)
  • 1990/91: Vlag van Nederland Maarten de Jong (6)
  • 1991/92: Vlag van Nederland Marco Roelofsen (16)
    Vlag van Roemenië Rodion Camataru (16)
  • 1992/93: Vlag van Nederland Erik Tammer (21)
  • 1993/94: Vlag van Nederland Erik Tammer (10)
  • 1994/95: Vlag van Nederland Erik Regtop (10)
  • 1995/96: Vlag van Denemarken Jon Dahl Tomasson (14)
  • 1996/97: Vlag van Denemarken Jon Dahl Tomasson (18)
  • 1997/98: Vlag van Nederland Ruud van Nistelrooij (13)
  • 1998/99: Vlag van Servië Radoslav Samardžić (12)
  • 1999/00: Vlag van Nederland Anthony Lurling (18)
  • 2000/01: Vlag van Nederland Anthony Lurling (12)
  • 2001/02: Vlag van Zweden Marcus Allbäck (15)
  • 2002/03: Vlag van Nederland Romano Denneboom (10)
  • 2003/04: Vlag van Nederland Gerald Sibon (15)
  • 2004/05: Vlag van Nederland Klaas-Jan Huntelaar (17)
  • 2005/06: Vlag van Nederland Klaas-Jan Huntelaar (17)
  • 2006/07: Vlag van Brazilië Afonso Alves (34)
  • 2007/08: Vlag van Verenigde Staten Michael Bradley (15)
  • 2008/09: Vlag van Kroatië Danijel Pranjić (16)
  • 2009/10: Vlag van Nederland Gerald Sibon (11)
  • 2010/11: Vlag van Nederland Bas Dost (13)
  • 2011/12: Vlag van Nederland Bas Dost (32)
  • 2012/13: Vlag van IJsland Alfreð Finnbogason (24)
  • 2013/14: Vlag van IJsland Alfreð Finnbogason (29)
  • 2014/15: Vlag van Duitsland Mark Uth (15)
  • 2015/16: Vlag van Nederland Mitchell te Vrede (10)
  • 2016/17: Vlag van Iran Reza Ghoochannejhad (19)
  • 2017/18: Vlag van Iran Reza Ghoochannejhad (8)
  • 2018/19: Vlag van Nederland Sam Lammers (16)
    Vlag van Nederland Michel Vlap (16)
  • 2019/20: Vlag van Nigeria Chidera Ejuke (9)
  • 2020/21: Vlag van Nederland Henk Veerman (14)
  • 2021/22: Vlag van Nederland Henk Veerman (8)
  • 2022/23: Vlag van Nederland Sydney van Hooijdonk (16)
  • 2023/24: Vlag van Nederland Pelle van Amersfoort (10)

Trainers

[bewerken | brontekst bewerken]

Voorzitters/Algemeen Directeuren

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1920: Vlag van Nederland Anne Wisman
  • 1920–1922: Vlag van Nederland Douwe van Dijk
  • 1922–1924: Vlag van Nederland Tjibbe de Jong
  • 1924–1927: Vlag van Nederland Aart Kuyt
  • 1927–1933: Vlag van Nederland Gooitzen Noppert
  • 1933–1934: Vlag van Nederland Kees Winkel
  • 1934–1937: Vlag van Nederland Anton Swillens
  • 1937–1938: Vlag van Nederland Kees Winkel
  • 1938–1940: Vlag van Nederland Paul Bruinsma
  • 1940–1947: Vlag van Nederland Hendrik Huisman
  • 1947–1954: Vlag van Nederland Floor Féléus
  • 1954–1956: Vlag van Nederland Hendrik Schut
  • 1956–1961: Vlag van Nederland Gerard Veldhuis
  • 1961–1963: Vlag van Nederland Jan Prummel
  • 1963: Vlag van Nederland Jasper Boot
  • 1963–1966: Vlag van Nederland Gerard Veldhuis
  • 1966–1968: Vlag van Nederland Niek van der Laan
  • 1968–1969: Vlag van Nederland Bob Krikke
  • 1969–1977: Vlag van Nederland Rommert Metzlar
  • 1977–1978: Vlag van Nederland Hein Stallinga
  • 1978–1983: Vlag van Nederland Jan Steenhuizen
  • 1983–2006: Vlag van Nederland Riemer van der Velde
  • 2006–2007: Vlag van Nederland Koos Formsma
  • 2007–2010: Vlag van Nederland Yme Kuiper
  • 2010–2013: Vlag van Nederland Robert Veenstra
  • 2013: Vlag van Nederland Gaston Sporre (a.i.)
  • 2013–2015: Vlag van Nederland Jelko van der Wiel
  • 2016–2019: Vlag van Nederland Luuc Eisenga
  • 2019–2023: Vlag van Nederland Cees Roozemond
  • 2023–heden: Vlag van Nederland Ferry de Haan

Ereleden

[bewerken | brontekst bewerken]

Sc Heerenveen heeft de volgende voorzitters en vrijwilligers extra geëerd[10]:

Erevoorzitter Periode
Hendrik Huisman 1940–1947
Riemer van der Velde 1983–2006
Heer van Heerenveen Benoemingsdatum
Hans van der Horst 22 juli 1989
Lippe Lap 25 november 1989
Pieter Brouwer 20 mei 1993
Herman Reinders 16 november 1993
Klaas de Jonge 9 december 1994
Hans Wezenaar 11 januari 2000
Wim Molenaar 11 januari 2000
Jan van Sytzama 8 november 2001
Jan Landman 8 april 2003
Roel de Jong 31 oktober 2006
Theun van der Meulen 27 mei 2010
Bart van der Meer 12 december 2012
Klaas Oenema 16 januari 2013
Jappie Vogelzang 7 april 2017
Tjitte Wiersma 18 september 2019
Sjoerd Feenstra 17 mei 2021

Trivia

[bewerken | brontekst bewerken]
  • De naam van de club wordt officieel met kleine letters "sc" geschreven.
  • Hoofdsponsor van sc Heerenveen is Ausnutria. Van 2016/17 tot en met 2019/20 was dit het Friese bedrijf GroenLeven dat gespecialiseerd is in zonne-energie. De vijftien jaar daarvoor was verzekeringsmaatschappij Univé de hoofdsponsor, waarmee het bedrijf de trouwste hoofdsponsor binnen het Nederlandse voetbal was. Na het seizoen 2015/16 besloot Univé echter het hoofdsponsorcontract op te zeggen en in te ruilen voor een plekje op de achterkant van het shirt. Daarvoor was de hoofdsponsor jarenlang de fietsenfabrikant Batavus. Van 1988 tot 1993 was Unibind hoofdsponsor van sc Heerenveen en nog eerder, bij de invoering van shirtreclame in het betaalde voetbal, AA Drink. Ook is, voor korte tijd, Telekabel shirtsponsor geweest van sc Heerenveen. Na de overname van dit bedrijf kwam de naam UPC Nederland B.V. op het shirt te staan.
  • Vanaf het seizoen 2022-2023 is Macron de kledingsponsor van sc Heerenveen. Jako was dat ervoor, tussen 2008 en 2022. Umbro was tot 2008 tijd de kledingsponsor, deze volgde het eigen merk Abe op nadat dit niet rendabel bleek te zijn. Daarvoor waren het Italiaanse (inmiddels Zuid-Koreaanse) Fila en het Duitse Adidas de leverancier van sportkleding. Het contract met Umbro liep af aan het einde van het seizoen 2007/08 en werd niet verlengd. Jako heeft met sc Heerenveen een deal afgesloten voor 1,1 miljoen per seizoen.
  • Tijdens het VVCS Profvoetbalgala, op 23 augustus 2004, werd sc Heerenveen uitgeroepen tot club van het jaar van het seizoen 2003/04.
  • Sc Heerenveen heeft op 14 februari 1960[11] de twijfelachtige eer de eerste club te zijn in Nederland die als strafmaatregel een wedstrijd zonder publiek moest spelen.
  • Sc Heerenveen heeft een samenwerkingsverband met de amateurclubs ONS Sneek, Flevo Boys, Drachtster Boys, ASV Dronten, VV Heerenveen,[12] MSC[13] en sv UDIROS[14]
  • Het aantal Friezen in de selectie van sc Heerenveen is al tijden zeer gering. In 2006 werd voor het eerst in jaren weer een Fries aangetrokken (Age Hains Boersma). Hij kwam echter niet verder dan 10 minuten speeltijd in het eerste van sc Heerenveen. De eerste Fries die echt in aanmerking kwam voor speeltijd is de eigen opgeleide Geert Arend Roorda, echter verloor hij zijn basisplek door de vele blessures die hij kreeg. De volgende Friezen die doorbreken zijn de in Heerenveen geboren Doke Schmidt en Arjen van der Heide, de Leeuwarder Kik Pierie en de Snekers Pelé van Anholt en Michel Vlap. Schmidt heeft zijn debuut in de competitie gemaakt als invaller tegen N.E.C.. In de uitwedstrijd tegen Feyenoord kreeg hij na te zijn ingevallen binnen ettelijke minuten een rode kaart waarvoor hij vier wedstrijden schorsing kreeg (één wedstrijd voorwaardelijk).
  • De club heeft de sinds de eeuwwisseling een aantal goede transfers gehad; Klaas-Jan Huntelaar (9,7 milj.), Georgios Samaras (7,5 milj.), Afonso Alves (17,8 milj.), Miralem Sulejmani (16,3 milj.), Danijel Pranjić (7,7 milj.), Daley Sinkgraven (7,5 milj.), Michel Vlap (6,9 milj.), Chidera Ejuke (11,5 milj.), Joey Veerman (6 milj.) en Amin Sarr (11 milj.).
Zie de categorie SC Heerenveen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sc_Heerenveen&oldid=68373266"