Canyon//SRAM Racing

Canyon//SRAM
Het team in 2022
Teaminformatie
UCI-code	CSR (2018)
Land	Duitsland
Opgericht	2002
Discipline(s)	Baan- en wegwielrennen
Fietsmerk	Giant (2002-2008) Scott (2009-2011) Specialized (2012-2014) Cervélo (2015) Canyon (2016-2021)
Onderdelen	SRAM
Sleutelfiguren
Algemeen manager	Bob Stapleton (2002-2011) Kristy Scrymgeour (2012-2015) Ronny Lauke (2016-2021)
Ploegleider	Beth Duryea
Ploegleider	Lars Teutenberg
Ploegleider	Jörg Werner
Ploegnamen
2002-2007 2008 2008 2009 2009 2010 2011 2012-2014 2015 2016-2021 2022	Team T-Mobile Women Team High Road Women Team Columbia Women Team Columbia-High Road Women Team Columbia-HTC Women Team HTC-Columbia Women HTC-Highroad Women Specialized-lululemon Velocio-SRAM Pro Cycling Canyon-SRAM Canyon//SRAM Racing
Tenue
Portaal    Wielersport

Canyon//SRAM Racing (UCI Code: CSR) is een Duitse professionele wielerploeg voor vrouwen, die uitkomt op baan en op de weg. De sponsors zijn het fietsenmerk Canyon en SRAM (fietsonderdelen).

De ploeg startte in 2002 onder de naam Team T-Mobile Women. Vanaf 2008 kwam de ploeg uit onder een aantal combinaties van de namen Highroad, Columbia en HTC. In 2011 reed de ploeg onder de naam HTC-Highroad Women. Nadat HTC zijn wielersponsoring staakte, verhuisde het merendeel van staf en rensters naar de nieuwe ploeg Specialized-lululemon.^[1] In 2015 droeg het team de naam Velocio-SRAM,^[2] maar Velocio stopte na één jaar,^[3] waarna fietsmerk Canyon die plaats innam in 2016: Canyon-SRAM.^[4]

In het eerste jaar won Deirdre Demet-Barry de wereldbekerwedstrijd in Montréal en Amber Neben won een etappe en het eindklassement van de Gracia Orlová. In 2003 werden diverse wedstrijden gewonnen, zoals het Amerikaans kampioenschap tijdrijden door Kimberly Bruckner en de wegrit door Neben. Bruckler werd tevens Pan-Amerikaans kampioene tijdrijden en Neben won ook het eindklassement van de Tour de Grand Montréal. In 2004 won Kristin Armstrong het Amerikaans kampioenschap op de weg, won Demet-Barry twee etappes in de Tour de l'Aude en won Neben de derde etappe in de Giro della Toscana. In 2005 won Armstrong zowel de nationale titel in de tijdrit als twee etappes en het eindklassement in de Sea Otter Classic. In 2006 werden drie wereldbekerwedstrijden gewonnen en tevens het ploegen- en individuele klassement door Ina-Yoko Teutenberg. Ook won Judith Arndt drie etappes en het eindklassement van de Gracia Orlová. In 2007 won de ploeg de eindklassementen van de Ronde van Nieuw-Zeeland, Gracia Orlová, Tour de Grand Montréal en de Thüringen Rundfahrt. Chantal Beltman won de wereldbekerwedstrijd Open de Suède Vårgårda en Linda Villumsen werd Europees kampioene bij de beloften, uitkomend voor Denemarken.

Vanaf 2008 kwam de ploeg uit onder een aantal combinaties van de namen Highroad, Columbia en HTC. De eerste helft van 2008 heette de ploeg Highroad en vanaf 8 juni ging men verder onder de naam Columbia. Vanaf 2009 werd HTC drie jaar lang sponsor en mede-naamgever. In 2008 behaalde het team 50 overwinningen, waaronder vijf nationale titels en vier wereldbekerwedstrijden, zo won Judith Arndt de Ronde van Vlaanderen en Chantal Beltman de Ronde van Drenthe. Bijna de helft van de overwinningen kwam echter op naam van Ina-Yoko Teutenberg, zij won etappes in o.a. de grote rondes Tour de l'Aude, Giro Donne en Route de France. In 2009 werden ruim 30 wedstrijden gewonnen, waaronder vier nationale titels. Net als het jaar ervoor werd de helft van alle overwinningen geboekt door Teutenberg; zij won tevens de Ronde van Vlaanderen. Daarnaast won Arndt het eindklassement van de Emakumeen Bira, Linda Villumsen won de Thüringen Rundfahrt en Kimberly Anderson won de Route de France. De nieuwe Nederlandse aanwinst Ellen van Dijk werd Europees kampioene tijdrijden bij de beloften. Ook in 2010 werden ruim 30 koersen gewonnen en wederom stond meer dan de helft op naam van Teutenberg. Zij won de eerste vier etappes van de Giro Donne, drie etappes van de Tour de l'Aude en zowel de wereldbeker als het eindklassement van de Ronde van Chongming. In 2011 won het team ruim 50 wedstrijden, waaronder de wereldtitel tijdrijden voor Judith Arndt, zes nationale titels, twee wereldbekers en de eindklassementen in de Ronde van Chongming, Ronde van Qatar, Energiewacht Tour en de Giro del Trentino.

Vanaf 2012 heette de ploeg drie jaar Specialized-lululemon. De Nederlandse Adrie Visser en de Duitse Judith Arndt verlieten na 2011 de ploeg en versterking kwam er van o.a. de Duitsers Trixi Worrack en Lisa Brennauer. In het eerste jaar won het team bijna 50 wedstrijden, waaronder vier nationale titels, de wereldbekers Open de Suède Vårgårda en de Waalse Pijl (door Evelyn Stevens), het Pan-Amerikaanse kampioenschap tijdrijden (door Amber Neben) en op 16 september won de ploeg als eerste merkenteam het heringevoerde wereldkampioenschap ploegentijdrijden in Valkenburg aan de Geul. Na 2012 verlieten o.a. Emilia Fahlin, Chloe Hosking en Amber Neben, de ploeg werd versterkt met o.a. de Amerikanen Tayler Wiles en Carmen Small. Ook in 2013 boekte de ploeg ruim 30 overwinningen, maar deze keer zonder Teutenberg. Zij kwam op 7 maart zwaar ten val tijdens de Drentse 8 van Dwingeloo.^[5] Ze kwam dat seizoen niet meer in actie en beëindigde eind 2013 haar carrière.^[6][7] Dit jaar kwam de helft van de zeges op naam van Ellen van Dijk, met als kroon op haar jaar de wereldtitel tijdrijden in Florence. Twee dagen eerder won de ploeg voor de tweede keer het WK ploegentijdrijden en tevens de vierde winst in een ploegentijdrit in twee maanden tijd. Ook werden de eindklassementen gewonnen van de Energiewacht Tour, Gracia Orlová, Giro del Trentino, Lotto-Decca Tour en Holland Ladies Tour. Naast Teutenberg verliet ook o.a. Van Dijk de ploeg na 2013, de ploeg kreeg versterking van Chantal Blaak, de Australische Tiffany Cromwell, de Française Élise Delzenne en de Canadese Karol-Ann Canuel. In 2014 won de ploeg ruim 20 wedstrijden, waaronder de twee wereldbekers in Vårgårda, de derde opeenvolgende wereldtitel ploegentijdrijden en twee nationale en een wereldtitel in de tijdrit voor Lisa Brennauer. Evelyn Stevens won daarnaast het Pan-Amerikaans kampioenschap tijdrijden, de Philadelphia Cycling Classic en de eindklassementen in Thüringen en de Holland Ladies Tour.

In 2015 ging het team verder als Velocio-SRAM en na het afhaken van sponsor Velocio, nam fietsmerk Canyon vanaf 2016 die plaats in. Voor het seizoen 2015 verlieten o.a. Chantal Blaak, Carmen Small en Evelyn Stevens de ploeg en versterking kwam er van de Wit-Russische Alena Amialiusik, de Duitse Mieke Kröger en de Italiaanse Barbara Guarischi. In 2015 werden ruim 35 wedstrijden gewonnen, waaronder de vierde opeenvolgende wereldtitel ploegentijdrijden, de Europese tijdrittitel bij de beloften voor Kröger, vijf nationale titels, de wereldbeker Sparkassen Giro in Bochum en de eindklassementen in de Ronde van Californië, The Women's Tour, Holland Ladies Tour en de Tour de l'Ardèche.

Na 2015 verlieten o.a. Karol-Ann Canuel en Tayler Wiles de ploeg en werden Hannah Barnes, Elena Cecchini en Alexis Ryan aangetrokken. In 2016 boekte de ploeg slechts tien overwinningen, waaronder vier nationale titels, Guarischi won de Omloop van Borsele, Cecchini won het eindklassement in de Ronde van Thüringen en Tiffany Cromwell won de vierde etappe van de Giro Rosa: de enige overwinning van de ploeg in de eerste editie van de Women's World Tour. In de Trofeo Alfredo Binda kwam Worrack zwaar ten val, waardoor ze een nier moest laten verwijderen, maar bij haar terugkomst won ze meteen het Duits kampioenschap tijdrijden.^[8]

In 2016 bestond het team uit negen rensters.^[9] Alle negen bleven bij het team voor het seizoen 2017, aangevuld met Pauline Ferrand-Prévot en de winnares van de Zwift Academy-finale: Leah Thorvilson.^[10][11] In 2017 werden tien wedstrijden gewonnen, waaronder drie mountainbikewedstrijden door Ferrand-Prévot, Barnes won de 3e etappe van de Giro Rosa, Worrack prolongeerde haar Duitse tijdrittitel en Brennauer won het eindklassement in Thüringen en ze won een etappe en het puntenklassement van de Boels Ladies Tour.

De Duitse Christa Riffel was stagiaire vanaf augustus 2017 en was een van de nieuwe rensters voor 2018, samen met de Poolse Katarzyna Niewiadoma (WM3), de Duitse Lisa Klein (Cervélo-Bigla) en de Britse Alice Barnes (Drops), die hierdoor verenigd werd met haar oudere zus Hannah.^[12] Ook deze keer werd één renster toegevoegd door het winnen van de Zwift Academy: Tanja Erath.^[13] Tevens verlieten drie rensters de ploeg: Lisa Brennauer vertrok naar Wiggle High5; Barbara Guarischi en Mieke Kröger vertrokken naar Team Virtu.^[14] In 2018 won de ploeg 18 koersen, waaronder de wegrit van de Middellandse Zeespelen door Cecchini en de World Tourwedstrijd Trofeo Alfredo Binda door Niewiadoma, zij won tevens het eindklassement in de Tour de l'Ardèche. Naast vier nationale titels won de ploeg voor de vijfde keer het wereldkampioenschap ploegentijdrijden in Innsbruck.

Voor het seizoen 2019 verliet enkel Trixi Worrack na zeven jaar de ploeg.^[15] De ploeg werd aangevuld met de eveneens Duitse Hannah Ludwig^[16] en met de Israëlische rensters Rotem Gafinovitz (Waowdeals) en Omer Shapira (Cylance).^[17] Voor het derde jaar op rij kreeg een renster een contract door het winnen van de Zwift Academy: de Nieuw-Zeelandse Ella Harris.^[18]

De ploeg won sinds de herinvoering in 2012 de eerste vier edities van het WK ploegentijdrijden. Specialized-lululemon versloeg in de eerste editie in Valkenburg het Australische Orica-AIS met 24 seconden; de rest volgde pas op twee minuten of meer. In 2013 werden in Florence de ploegen Rabo-Liv en Orica-AIS geklopt met ruim een minuut voorsprong. In Ponferrada in 2014 werd Orica-AIS wederom tweede op ruim een minuut en Astana-BePink werd derde op ruim twee minuten. Rabo-Liv, dat aanvankelijk op koers voor zilver lag, werd laatste door een hevige valpartij. Ook in Richmond in 2015 won de ploeg die inmiddels Velocio-SRAM heette voor de vierde keer op rij, met slechts zes seconden voor Boels Dolmans en bijna een minuut voor Rabo-Liv. Het vijfde jaar, in 2016, werd het team tweede op 48 seconden achter Boels Dolmans en in 2017 werd de ploeg vierde op een minuut achter Team Sunweb. In 2018 won de ploeg voor de vijfde keer, de (voorlopig) laatste ploegentijdrit voor merkenteams, met 20 seconden voorsprong op Boels Dolmans en Team Sunweb.^[19]

Voorganger: Russische selectie (1994)	Wereldkampioen ploegentijdrit Specialized-lululemon / Velocio-SRAM 2012, 2013, 2014, 2015	Opvolger: Boels Dolmans (2016)
Voorganger: Team Sunweb (2017)	Wereldkampioen ploegentijdrit Canyon-SRAM 2018	Opvolger: Nederlandse selectie (2019)

Bronnen, noten en/of referenties

Mediabestanden

Commons heeft media­bestanden in de categorie Canyon-SRAM Racing.

• Officiële website
• Canyon-SRAM (2015-2021) op uci.org
• www.procyclingstats.com
• Team 2012 op dewielersite.net

---

1. ↑ (en) Team Specialized lululemon resurrects High Road women's team Cycling News.com, 4 oktober 2011. Gearchiveerd op 9 februari 2023.
2. ↑ SRAM moves title sponsorship Velocio-SRAM Pro Cycling women's team (en) Cycling Weekly.com, 19 november 2014. Gearchiveerd op 4 maart 2016.
3. ↑ End of the road for Velocio-SRAM (en) Cycling News.com , 10 augustus 2015. Gearchiveerd op 5 mei 2022.
4. ↑ New Canyon-SRAM women's team launches with Rapha partnership (en) Total Womens Cycling.com, 20 november 2015
5. ↑ (de) Teutenberg fällt längere Zeit aus Radsport-news.com, 19 maart 2013. Gearchiveerd op 24 juni 2021.
6. ↑ (en) With 200 plus wins, Teutenberg retires from women's racing Velonews, 17 oktober 2013
7. ↑ Ina-Yoko Teutenberg (38) beëindigt haar carrière Wielerupdate.nl, 17 oktober 2013. Gearchiveerd op 6 maart 2017.
8. ↑ (de) Radsport: Trixi Worrack gewinnt ihr härtestes Rennen Frankfurter Algemeine Zeitung FAZ.net, 24 juni 2016
9. ↑ SRAM & Canyon partner new women's team (en) SRAM.com, 20 november 2015
10. ↑ Canyon-SRAM voegt renster toe na Zwift Academy finale Wielerflits.nl, 27 november 2016
11. ↑ (en) Zwift Academy rider Leah Thorvilson wins Canyon-SRAM contract Ella Cyclingtips.com, 20 december 2016. Gearchiveerd op 7 februari 2023.
12. ↑ (en) New riders announced for 2018 WMN Cycling.com, 12 september 2017
13. ↑ (en) Canyon//SRAM Zwift Academy: And the winner is... WMN Cycling.com, 14 december 2017
14. ↑ (en) New look design and roster for 2018 WMN Cycling.com, 8 december 2017
15. ↑ (en) Trixi Worrack and Audrey Cordon-Ragot latest riders to announce move to Trek Factory Women’s Racing Cyclingweekly.com, 19 september 2018. Gearchiveerd op 2 april 2023.
16. ↑ (de) Ludwig fährt ab kommender Saison bei Canyon-Sram Rad-net.de, 28 september 2018. Gearchiveerd op 28 september 2018.
17. ↑ (en) Canyon-Sram signs two Israeli talents for 2019 season Cyclingpub.com, 19 december 2018. Gearchiveerd op 10 juni 2023.
18. ↑ (en) Canyon-SRAM name 2019 Zwift Academy winner. Kiwi Ella Harris will get a contract with the women's pro team for next year Cyclingnews.com, 17 december 2018. Gearchiveerd op 19 augustus 2022.
19. ↑ Bontgekleurde hogesnelheidstrein Canyon-SRAM pakt vijfde WK winst Wielerrevue.nl, 23 september 2018. Gearchiveerd op 4 april 2019.