Telenet Trophy 2013

De Telenet Trophy van 2013 wordt van 23 tot 26 mei gespeeld op de Royal Waterloo Golf Club.

Het prijzengeld is gestegen naar € 180.000, waarvan de winnaar € 25.600 krijgt. De titelverdediger is Marco Crespi.

De par van de baan is 71.
Er doen dertien Belgische spelers mee, inclusief vijf amateurs. Amateur Thomas Pieters is afwezig. Hij studeert in de Verenigde Staten, waar hij in april de Big Ten Championship in Indiana won. Hij stond daarna nummer 14 op de wereldranglijst.

Kakko
Goddard
Watremez
Dinwiddie
Besseling verloor de play-off
Daniel Gaunt

Donderdag: ronde 1

[bewerken | brontekst bewerken]

Het had zoveel geregend, dat de greens en delen van de baan onder water stonden; er kon pas om 11 uur gestart worden. De eerste middagspelers sloegen dus pas om 18:00 uur af.
Gael Seegmuller speelde om 11 uur in de eerste partij en scoorde slecht. Tim Sluiter was om 11:40 uur de eerste Nederlander die afsloeg, en is de beste Nederlander. Luke Goddard stond aan de leiding met een ronde van 64 (−7), op de tweede plaats stond Roope Kakko met 65.

Vrijdag: ronde 1 en 2

[bewerken | brontekst bewerken]

Om half 8 startten de spelers die ronde 1 nog moesten afmaken. Het was pas 5 graden. Åke Nilsson kwam ook met een score van 64 binnen. Van de Belgische spelers bleef alleen Alan De Bondt onder par, bij de Nederlanders Wil Besseling, Tim Sluiter en Floris de Vries.
Robert Dinwiddie had in ronde 2 met 65 de beste score en dat bracht hem aan de leiding, Goddard en Kakko moesten toen nog beginnen. Kakko maakte een ronde van 68 en eindigde naast Dinwiddie op −9. Titelverdediger Marco Crespi miste de cut.

Guillaume Watremez is de enige Belgische speler die het weekend nog mee doet. Hij won in 2011 op de EPD Tour. Ook Wil Besseling, Tim Sluiter en Floris de Vries, de drie Nederlanders die nog meedoen, hebben eerder gewonnen, Wat deze spelers gemeen hebben is dat geen van hen in 2012 iets won.
Bij ronde 3 wordt alleen van tee 1 gestart. Tim Sluiter deelt de 3de plaats met zes anderen: Rhys Davies, Daniel Gaunt, Luke Goddard, Charles-Edouard Russo en de rookies Dodge Kemmer en Martin Sell. Hij speelt deze derde ronde met Russo.
Na twee bogey-vrije rondes begon Dinwiddie ronde drie met een bogey en een dubbel-bogey, terwijl Kakko op hole 2 een birdie maakte. Ineens was er een verschil van 4 slagen tussen de leiders van ronde 2. Dinwiddie herstelde zich mooi en eindigde aan de leiding samen met Stuart Manley en Daniel Gaunt. Wil Besseling en Tim Sluiter delen de 16de plaats.
Ross McGowan maakte een hole-in-one op hole 13, een kortste par 3 van deze golfbaan.

Wil Besseling speelde een schitterende ronde van 65 en stond lang aan de leiding, maar Daniel Gaunt eindigde met een birdie en dwong een play-off met hem af. Daniel Gaunt won met een birdie.[1]

Naam Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr
Vlag van Australië Daniel Gaunt
69
−2
T22
66
−5
−7
T3
69
−3
−9
T1
69
−2
−11
1
Vlag van Nederland Wil Besseling
69
−2
T22
68
−3
−5
T11
71
par
−5
T16
65
−6
−11
2
Vlag van Portugal José-Filipe Lima
72
+1
T76
65
−6
−5
T11
68
−3
−8
T4
69
−2
−10
T3
Vlag van Wales Stuart Manley
67
−4
T8
70
−1
−5
T11
67
−4
−9
T1
70
−1
−10
T3
Vlag van Argentinië Daniel Vancsik
66
−5
T4
71
par
−5
T11
69
−2
−7
T7
68
−3
−10
T3
Vlag van Finland Roope Kakko
65
−6
3
68
−3
−9
T1
73
+2
−7
T7
70
−1
−8
T9
Vlag van Engeland Robert Dinwiddie
68
−3
T14
65
−6
−9
T1
71
par
−9
T1
73
+2
−7
T12
Vlag van Noord-Ierland Gareth Shaw
70
−1
T35
70
−1
−2
T36
65
−6
−8
T4
73
+2
−6
T17
Vlag van Engeland Tyrrell Hatton
71
par
T57
68
−3
−3
T29
66
−5
−8
T4
73
+2
+2
T17
Vlag van Engeland Luke Goddard
64
−7
T1
71
par
−7
T3
72
+1
−6
T12
72
+1
−5
T21
Vlag van Nederland Tim Sluiter
68
−3
T14
67
−4
−7
T3
73
+2
−5
T16
71
par
−5
T21
Vlag van Nederland Floris de Vries
70
−1
T35
71
par
−1
T49
72
+1
par
T54
70
−1
−1
T48
Vlag van België Guillaume Watremez
71
par
T57
70
−1
−1
T49
69
−2
−3
T36
73
+2
−1
T48
Vlag van Zweden Åke Nilsson
64
−7
T1
75
+4
−3
T29
73
+2
−1
T47
73
+2
+1
56
Vlag van België Pierre Relecom
74
+3
T115
69
−2
+1
MC
Vlag van België Nicolas Vanhootegem
72
+1
T76
72
+1
+2
MC
Vlag van België Gerald Gresse
72
+1
T76
72
+1
+2
MC
Vlag van Nederland Taco Remkes
72
+1
T76
73
+2
+3
MC
Vlag van België Alan De Bondt (Am)
70
−1
T35
76
+5
+4
MC
Vlag van België Michiel Hermans
78
+7
T153
69
−2
+5
MC
Vlag van België Gilles Monville
73
+2
T101
75
+4
+6
MC
Vlag van België Alexandre Bailly (Am)
74
+3
T115
74
+3
+6
MC
Vlag van België Kevin Hesbois (Am)
75
+4
T128
74
+3
+7
MC
Vlag van Nederland Reinier Saxton
76
+5
T135
73
+2
+7
MC
Vlag van België Gael Seegmuller
81
+10
156
72
+1
+11
MC
Vlag van België Samuel Echikson (Am)
77
+6
T148
77
+6
+12
MC
Vlag van België Laurent Richard
77
+6
T148
78
+7
+13
MC
Vlag van België Maxence de Craecker (Am)
80
+9
155
=
=
=
DQ
Leider Toernooirecord MC = missed cut = cut gemist DQ = disqualified
Challenge Tour
Sponsor invitaties
Amateurs
Nationale rangorde / Challenge Tour invitaties
Amateurs
  • Alexandre Bailly (1993) is clubkampioen van Waterloo.
  • De Craecker (1989) was in 2004 clubkampioen met een ronde van 60. Hij studeerde aan het Rollins College in Winter Park, Florida. Hij werd in 2011 tweede amateur bij het Omnium, achter Christopher Mivis, die toen nog amateur was. Hij speelde in 2010 ook de Telenet Trophy maar miste toen de cut. Hij is lid van Waterloo.

* = rookie

[bewerken | brontekst bewerken]