Thomas Frans van Savoye-Carignano

Thomas Frans
	1596-1656
Prins van Carignano
Periode	1620-1656
Voorganger	--
Opvolger	Emanuel Filibert
Vader	Karel Emanuel I van Savoye
Moeder	Catharina Michaella van Oostenrijk
Dynastie	Savoye
	; Wapen van Thomas Frans.

Thomas Frans (Turijn, 21 december 1596 – aldaar, 22 januari 1656) was, als de jongste zoon van hertog Karel Emanuel I van Savoye en diens echtgenote Catharina Michaella van Oostenrijk, een prins uit het Huis Savoye.

Hij werd stamvader van de linie Savoye-Carignano, die later de tronen van Sardinië en Italië bekleedde, toen hij in 1620 door zijn vader werd beleend met de titels prins van Carignano en markgraaf van Racconigi en Busca.

Militaire carrière

Thomas Frans vocht in de Frans-Spaanse Oorlog en de Piemontese burgeroorlog, eerst aan Spaanse en later aan Franse zijde. Hij wordt aanzien als een middelmatig veldheer.

In 1635 leidde hij een Spaans leger in de verloren Slag bij Les Avins tegen de Fransen.

Met de hulp van een Spaans leger probeerde hij het hertogdom Savoye te veroveren op regentes Christina van Frankrijk. Hij slaagde erin Turijn in te nemen, maar de vesting van de stad bleef in handen van een Frans garnizoen. In april 1640 werd het leger van Thomas Frans verslagen door een Frans leger in de Slag bij Casale, maar Thomas Frans bleef de vesting van Turijn belegeren. Zowel de Fransen (in de persoon van de graaf Hendrik van Harcourt) als de Spanjaarden (in de persoon van Diego Felipez de Guzmán, de markies van Leganés) kregen versterkingen en de strijd mondde uit in een stellingenoorlog. Eind juli slaagde Harcourt erin de aanvoerlijnen tussen de legers van Leganés en Thomas Frans af te snijden en half september moest Thomas Frans capituleren. Hij kreeg vrije aftocht en trok zich met zijn troepen terug naar Ivrea.

In 1641 verging het hem niet beter op een nieuwe veldtocht en hij begon te onderhandelen met zowel de Spanjaarden als de Fransen. In juni 1642 sloot hij vrede met Christina waarbij hij zijn aanspraken op Savoye opgaf. In ruil mocht hij de vestingen van Ivrea en Biella behouden.^[1]

In 1646 leidde hij in Franse dienst zonder succes de belegering van Orbetello, dat in handen was van de Spanjaarden.