Wereldkampioenschappen veldrijden 2021 - Mannen beloften

WK veldrijden 2021
Mannen beloften
Datum 30 januari 2021
Starttijd 13:35 uur
Plaats Vlag van België Oostende, België
Editie 26
Organisator Veld- en Wegritcomité
Hooglede-Gits vzw
Auspiciën UCI
Prijzengeld 5.000
Deelnemers 45 atleten uit 11 landen
Totale afstand 17,50 km
Rondes 100 m + 6 x 2,9 km
Gem. snelheid 21,087 km/u
Temperatuur 2 °C
Weer regenachtig
Uitslag
Winnaar Vlag van Nederland Pim Ronhaar 49'47"
2e Vlag van Nederland Ryan Kamp + 8"
3e Vlag van België Timo Kielich + 14"
Navigatie
2020     2022
Veldrijden
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Wereldkampioen-
schappen veldrijden 2021
Elitemannenvrouwen
Beloftenmannenvrouwen
Juniorenjongensmeisjes

Het wereldkampioenschap veldrijden 2021 voor mannen beloften werd gehouden op zaterdag 30 januari in Oostende in België.

Pos. Renner Land Tijd
Regenboogtrui Pim Ronhaar Vlag van Nederland Nederland 49'47"
Zilver Ryan Kamp Vlag van Nederland Nederland + 8"
Brons Timo Kielich Vlag van België België + 14"
4 Emiel Verstrynge Vlag van België België + 19"
5 Toon Vandebosch Vlag van België België + 31"
6 Mees Hendrikx Vlag van Nederland Nederland + 33"
7 Anton Ferdinande Vlag van België België + 55"
8 Niels Vandeputte Vlag van België België + 1'01"
9 Ben Turner Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 1'20"
10 Tim van Dijke Vlag van Nederland Nederland + 1'21"
11 Filippo Fontana Vlag van Italië Italië + 1'50"
12 Joran Wyseure Vlag van België België + 1'55"
13 Thomas Mein Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 1'58"
14 Loris Rouiller Vlag van Zwitserland Zwitserland + 1'59"
15 Dario Lillo Vlag van Zwitserland Zwitserland + 2'16"
16 Hugo Jot Vlag van Frankrijk Frankrijk + 2'24"
17 Kyle Agterberg Vlag van Nederland Nederland + 2'49"
18 Théo Thomas Vlag van Frankrijk Frankrijk + 2'54"
19 Joris Delbove Vlag van Frankrijk Frankrijk + 2'59"
20 Luke Verburg Vlag van Nederland Nederland + 3'05"
21 Toby Barnes Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 3'21"
22 Tom Mainguenaud Vlag van Frankrijk Frankrijk + 3'21"
23 Jofre Cullell Estape Vlag van Spanje Spanje + 3'49"
24 Lars Sommer Vlag van Zwitserland Zwitserland + 3'58"
25 Rémi Lelandais Vlag van Frankrijk Frankrijk + 4'09"
26 Felix Stehli Vlag van Zwitserland Zwitserland + 4'23"
27 Rory McGuire Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 4'42"
28 Ugo Ananie Vlag van Frankrijk Frankrijk + 4'56"
29 Robert Hula Vlag van Tsjechië Tsjechië + 5'04"
30 Daniel Barnes Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 5'15"
31 Oliver Solvhoj Vlag van Denemarken Denemarken + 5'18"
32 Oliver Stockwell Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 5'32"
33 Gustav Dahl Vlag van Denemarken Denemarken + 5'44"
34 Antoine Huby Vlag van Frankrijk Frankrijk + 6'16"
35 Loic Bettendorff Vlag van Luxemburg Luxemburg + 6'21"
36 Cedric Pries Vlag van Luxemburg Luxemburg + 6'24"
37 Jakub Ríman Vlag van Tsjechië Tsjechië + 6'36"
38 Simon Bak Vlag van Denemarken Denemarken + 6'37"
39 Marco Pavan Vlag van Italië Italië + 7'31"
40 Ian Millennium Vlag van Denemarken Denemarken + 8'13"
41 Samuele Leone Vlag van Italië Italië - 1 ronde
42 Jakub Musialik Vlag van Polen Polen - 1 ronde
43 Krzysztof Domin Vlag van Polen Polen - 1 ronde
Simon Vanícek Vlag van Tsjechië Tsjechië DNF
Iván Feijoo Alberte Vlag van Spanje Spanje DNF
UCI-punten WK U23
Pos. Punten Prijzengeld
1 200 € 2.500
2 150 € 1.500
3 120 € 1.000
4 100 -
5 90 -
6 80 -
7 70 -
8 60 -
9 55 -
10 50 -
11 45 -
12 40 -
13 35 -
14 30 -
15 25 -
16 20 -
17 18 -
18 16 -
19 14 -
20 12 -
21 10 -
22 9 -
23 8 -
24 7 -
25 6 -
26 5 -
27 4 -
28 3 -
29 2 -
30 1 -

Inschrijvingen

[bewerken | brontekst bewerken]

Onderstaand een overzicht van de ingeschreven renners[1]:

Nr. Renner Land UCI Startquota
1 Ryan Kamp Vlag van Nederland Nederland 13 Wereldkampioen /
Europees kampioen
2 Pim Ronhaar Vlag van Nederland Nederland 34 1/6
3 Mees Hendrikx Vlag van Nederland Nederland 48 2/6
4 Tim van Dijke Vlag van Nederland Nederland 97 3/6
5 Kyle Agterberg Vlag van Nederland Nederland 108 4/6
6 Luke Verburg Vlag van Nederland Nederland 147 5/6
7 Bart Artz Vlag van Nederland Nederland 316 Reserve
8 Noah Vreeswijk Vlag van Nederland Nederland 515 Reserve
9 Hugo Kars Vlag van Nederland Nederland Reserve
10 Toon Vandebosch Vlag van België België 58 1/6
11 Niels Vandeputte Vlag van België België 40 2/6
12 Timo Kielich Vlag van België België 61 3/6
13 Anton Ferdinande Vlag van België België 75 4/6
14 Joran Wyseure Vlag van België België 220 5/6
15 Emiel Verstrynge Vlag van België België 424 6/6
16 Jelle Camps Vlag van België België 72 Reserve
17 Yentl Bekaert Vlag van België België 84 Reserve
18 Thibau Nys Vlag van België België 368 Reserve
19 Dario Lillo Vlag van Zwitserland Zwitserland 93 1/7
20 Loris Rouiller Vlag van Zwitserland Zwitserland 41 2/7
21 Felix Stehli Vlag van Zwitserland Zwitserland 222 3/7
22 Lars Sommer Vlag van Zwitserland Zwitserland 257 4/7
23 Thomas Mein Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 30 Wereldbekerwinnaar
24 Ben Turner Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 49 1/7
25 Cameron Mason Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 85 2/7
26 Toby Barnes Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 161 3/7
27 Oliver Stockwell Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 414 4/7
28 Rory McGuire Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 420 5/7
29 Daniel Barnes Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 463 6/7
30 Joris Delbove Vlag van Frankrijk Frankrijk 87 1/7
31 Tom Mainguenaud Vlag van Frankrijk Frankrijk 122 2/7
32 Ugo Ananie Vlag van Frankrijk Frankrijk 123 3/7
33 Florian Richard Andrade Vlag van Frankrijk Frankrijk 149 4/7
34 Rémi Lelandais Vlag van Frankrijk Frankrijk 151 5/7
35 Hugo Jot Vlag van Frankrijk Frankrijk 165 6/7
36 Théo Thomas Vlag van Frankrijk Frankrijk 215 7/7
37 Antoine Huby Vlag van Frankrijk Frankrijk 175 Reserve
38 Valentin Remondet Vlag van Frankrijk Frankrijk 172 Reserve
39 Cyprien Gilles Vlag van Frankrijk Frankrijk 202 Reserve
40 Iván Feijoo Alberte Vlag van Spanje Spanje 45 1/6
41 Jofre Cullell Estape Vlag van Spanje Spanje 119 2/6
42 Filippo Fontana Vlag van Italië Italië 111 1/6
43 Samuele Leone Vlag van Italië Italië 214 2/6
44 Marco Pavan Vlag van Italië Italië 243 3/6
45 Jakub Ríman Vlag van Tsjechië Tsjechië 74 1/6
46 Simon Vanícek Vlag van Tsjechië Tsjechië 152 2/6
47 Robert Hula Vlag van Tsjechië Tsjechië 371 3/6
48 Oliver Solvhoj Vlag van Denemarken Denemarken 157 1/6
49 Ian Millennium Vlag van Denemarken Denemarken 228 2/6
50 Gustav Dahl Vlag van Denemarken Denemarken 257 3/6
51 Simon Bak Vlag van Denemarken Denemarken 288 4/6
52 Stanislaw Nowak Vlag van Polen Polen 415 1/6
53 Karol Wojciech Ceniuch Vlag van Polen Polen 2/6
54 Krzysztof Domin Vlag van Polen Polen 3/6
55 Jakub Musialik Vlag van Polen Polen 4/6
56 Szymon Pomian Vlag van Polen Polen 5/6
57 Loic Bettendorff Vlag van Luxemburg Luxemburg 146 1/6
58 Cedric Pries Vlag van Luxemburg Luxemburg 204 2/6

Het maximum aantal rijders per land werd bepaald aan de hand van de UCI wereldbeker landen ranking[2] per zondag 10 januari 2021 (artikel 9.2.043):

• Land 1 t/m 3: 7 startplaatsen + 3 reserves: Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk, Vlag van Frankrijk Frankrijk, Vlag van Zwitserland Zwitserland
• Land 4 t/m 6: 6 startplaatsen + 3 reserves: Vlag van Tsjechië Tsjechië, Vlag van Spanje Spanje, Vlag van Denemarken Denemarken
• Overige landen: 6 5 startplaatsen + 3 reserves[3]

Daarnaast ontvingen de uittredend wereldkampioen, de winnaar van de wereldbeker (artikel 9.2.044) en de continentale kampioenen (artikel 9.2.009) een persoonlijke startplaats:

Wereldkampioen 2020: Vlag van Nederland Ryan Kamp
• Winnaar wereldbeker 2020-2021: Vlag van Verenigd Koninkrijk Thomas Mein
Europees kampioen 2020: Vlag van Nederland Ryan Kamp
Pan-Amerikaanse kampioen 2019: Vlag van Verenigde Staten Gage Hecht (geen startrecht meer in de beloften categorie)[4]

Startvolgorde

[bewerken | brontekst bewerken]

De startvolgorde van het wereldkampioenschap was als volgt:

  1. Top 8 wereldbekerklassement
  2. UCI-ranking veldrijden
  3. Niet gerangschikte renners: per land in rotatie (o.b.v. het landenklassement van het laatste WK).[5]