Yvette van Kooyk
Yvette van Kooyk | ||||
---|---|---|---|---|
Van Kooyk, 2019 (foto Bram Saeys) | ||||
Persoonlijke gegevens | ||||
Geboortedatum | 13 augustus 1961 | |||
Geboorteplaats | Amsterdam | |||
Nationaliteit | Nederlands | |||
Wetenschappelijk werk | ||||
Vakgebied | Glycoimmunologie | |||
Instituten | Amsterdam UMC | |||
Belangrijke prijzen | Spinozapremie (2019) | |||
|
Yvette van Kooyk (Amsterdam, 13 augustus 1961) is een Nederlands medisch bioloog en hoogleraar moleculaire celbiologie en immunologie aan het Amsterdam UMC, locatie VUmc.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Van Kooyk studeerde medische biologie aan de Universiteit van Amsterdam en promoveerde in 1993 aan het Nederlands Kanker Instituut (NKI) te Amsterdam. Na haar promotie bleef ze als stafonderzoeker verbonden aan dit instituut. Vanaf 1994 zette ze haar onderzoek voort aan het UMC St. Radboud in Nijmegen en was ze groepsleider celadhesie binnen de afdeling Tumorimmunologie. In 2001 werd ze benoemd tot hoogleraar en afdelingshoofd Moleculaire Celbiologie en Immunologie bij het Amsterdam Universitair Medisch Centrum.
Werk
[bewerken | brontekst bewerken]Kooyks onderzoek richt zich met name op het gebied van de glycoimmunologie, en dan specifiek de manier waarop het menselijke immuunsysteem ontregeld raakt bij het ontstaan van kanker, auto-immuunziekten en infectieziekten. Tijdens haar onderzoek ontdekte ze de rol van bepaalde suikermoleculen (glycanen) in dit proces. Deze glycanen kunnen de communicatie tussen cellen van het immuunsysteem stimuleren of remmen. Op basis hiervan wordt nano-medicatie ontwikkeld die het immuunsysteem moet ondersteunen.
In 2000 publiceerde ze hierover twee veel geciteerde artikelen in het gerenommeerde vakblad Cell. In het eerste artikel gaf ze een beschrijving van de ontdekking en de functie van de receptor DC-SIGN op het oppervlak van dendritische cellen van het immuunsysteem.[1] Deze suikerbindende eiwitten reageren met ziekteverwerkers door herkenning van suikermoleculen. In een ander artikel liet ze zien dat DC-SIGN een receptor is van HIV.[2][3] Zonder hulp van dit eiwit slaagt HIV er nauwelijks in om de T-cellen van het immuunsysteem binnen te dringen.
In 2019 ontving Van Kooyk voor haar werk de prestigieuze Spinozapremie.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- (nl) Prof. dr. Y. (Yvette) van Kooyk. Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek. Geraadpleegd op 26 juni 2019.
- ↑ T.B. Geijtenbeek, R. Torensma, S.J. van Vliet, G.C. van Duijnhoven, G.J. Adema, Y. van Kooyk, C.G. Figdor (2000). Identification of DC-SIGN, a novel dendritic cell-specific ICAM-3 receptor that supports primary immune responses. Cell 100 (5): 575-85. PMID 10721994.
- ↑ T.B. Geijtenbeek, D.S. Kwon, R. Torensma, S.J. van Vliet, G.C. van Duijnhoven, J. Middel, I.L. Cornelissen, H.S. Nottet, V.N. KewalRamani, D.R Littman, C.G. Figdor, Y. van Kooyk (2000). DC-SIGN, a dendritic cell-specific HIV-1-binding protein that enhances trans-infection of T cells.. Cell 100 (5): 587-97. PMID 10721995.
- ↑ Nijmeegse eiwit-vondst biedt nieuwe kijk op hiv-infectie. Radboud Universiteit (3 maart 2000). Gearchiveerd op 1 juli 2019. Geraadpleegd op 1 juli 2019.