Čiovo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Čiovo

Kontynent	Europa
Państwo	Chorwacja
Akwen	Morze Adriatyckie
Powierzchnia	28,13[1] km²
Populacja  • liczba ludności • gęstość	6 071 215,8 os./km²
Położenie na mapie Chorwacji Čiovo
Położenie na mapie żupanii splicko-dalmatyńskiej Čiovo
43°29′59″N 16°17′15″E/43,499722 16,287500

Čiovo (dawniej Boa lub Bua) – wyspa o powierzchni 28,13 km² i linii brzegowej wynoszącej 46,66 km^[1]. Położona na zachód od Splitu, połączona od XV wieku ze stałym lądem podnoszonym mostem z miastem Trogir. W lecie 2018 roku oddany został do użytku nowy most łączący wyspę ze wschodnią częścią miasta Trogir^[2], który bardzo ułatwił dostęp do wyspy ze stałego lądu. W okresie letnim średnia maksymalna temperatura wynosi +30 °C, minimalna +20 °C, zimą często przekracza +15 °C. Wyspa nie posiada cieków ani źródeł wody. Na wyspie znajduje się wiele zatok. Największa z nich – zatoka Saldun jest zamknięta z trzech stron. Na Čiovie znajduje się sporo zabytków, m.in. dominikański klasztor św. Krzyża, klasztor św. Antoniego, kościół św. Jakuba oraz najstarszy Najświętszej Marii Panny, położony w pobliżu morza.

Miasteczka na wyspie:

• Trogir – częściowo
• Arbanija
• Slatine
• Mastrinka
• Okrug Gornji
• Okrug Donji

• 
  Zatoka w Okrugu Gornjim
• 
  Arbanija
• 
  Slatine

Pierwotna nazwa (Bua) wywodziła się prawdopodobnie z Iliri. W średniowieczu, na wyspie Čiovo pojawiło się kilka wsi i osad. Prawdopodobnie była ona miejscem wypędzeń i schronienia dla osób chorych na trąd. Pozostałości wczesnoromańskiego Kościoła św. Piotra zostały znalezione w pobliżu Slatine, w zatoce Supetar. Następnie zabezpieczono średniowieczny kościół św. Maurycego (Sv. Mavro) w Žednie, a później wczesnoromański klasztor Matki Boskiej nad wybrzeżem (Gospa kraj mora).

W XV w. liczba mieszkańców wyspy znacznie się powiększyła wraz z przybyciem tutaj ludności zmuszonej do ucieczki przed tureckimi najeźdźcami, którzy, osiedlając się (również w Trogirze), zaczęli z biegiem lat rozszerzać obszary podmiejskie na wyspę.

Obecna nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy wschodniego przylądka wyspy – Caput Jovis, jednak nie ma informacji, kiedy została zmieniona.

Na północno-zachodnim krańcu wyspy znajduje się jest Stocznia Trogir, wykonująca między innymi remonty platform wiertniczych^[3].