Łęgowo (powiat zielonogórski) – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Zabytkowy pałac | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2017) | 291[2] |
Strefa numeracyjna | 68 |
Kod pocztowy | 66-111[3] |
Tablice rejestracyjne | FZI |
SIMC | 0914326 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego | |
Położenie na mapie powiatu zielonogórskiego | |
Położenie na mapie gminy Sulechów | |
52°07′52″N 15°40′48″E/52,131111 15,680000[1] | |
Strona internetowa |
Łęgowo – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Sulechów.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zielonogórskiego.
Według danych na 31 grudnia 2017 miejscowość zamieszkuje 291 mieszkańców[2].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[4]:
- zespół pałacowy i folwarczny:
- pałac w ruinie, z XIX wieku
- oficyna nr 54/55
- czworak, szachulcowy nr 49/50
- folwark:
- lamus, szachulcowy
- stodoła i dom nr 52
- dwie obory
- dom nr 53
- stajnia
- stodoła
- spichlerz
inne zabytki:
- kościół pw. św. Stanisława Biskupa.
Drzewa i inne pomniki przyrody
[edytuj | edytuj kod]- dąb szypułkowy o obwodzie 734 cm (w 2012)[5]
- głaz narzutowy, tzw. eratyk łęgowski, gnejs gruboziarnisty szary z różowymi plamami, silnie spękany; znajduje się w lesie około 2 km od wsi przy drodze w kierunku Sulechowa, po prawej stronie.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 72784
- ↑ a b Statystyka stałych mieszkańców zameldowani w gminie - wg miejscowości stan na dzień: 2017-12-31. bip.sulechow.pl, 2017-12-31. [dostęp 2018-02-23].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 705 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 108. [dostęp 2013-03-01].
- ↑ Krzysztof Borkowski, Robert Tomusiak, Paweł Zarzyński. Drzewa Polski. 2016. PWN. s.251