Łożysko igiełkowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Łożysko igiełkowe – to łożysko walcowe o cienkich pierścieniach i z dużą liczbą długich wałeczków, których średnica nie przekracza zwykle 5 mm. Wałeczki takie nazywa się igiełkami. Przy ciągłej pracy i dużych prędkościach stosuje się łożyska z koszykami. Łożyska igiełkowe stosowane są zazwyczaj w mniejszych urządzeniach, które pracują z dużą prędkością obrotową.

Specyfiką łożysk igiełkowych jest przenoszenie jedynie obciążenia poprzecznego. Przy tym warto zauważyć, że posiadają dużą nośność, którą zawdzięczają zarówno samej konstrukcji, jak i odpowiedniemu hartowaniu. Klasyczne łożysko igiełkowe składa się z:

• dwóch pierścieni
• koszyka
• złożenia igiełkowego

Na rynku istnieją różne odmiany łożysk igiełkowych, m.in.: cienkościenne, przelotowe, nieprzelotowe, nastawne, wzdłużne i zespolone.^[1]

• HenrykH. Krzemiński-Freda HenrykH., Łożyska toczne, Warszawa: PWN, 1985, ISBN 83-01-05532-4, OCLC 751372601 . Brak numerów stron w książce