Ściółka (zootechnika) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy pojęcia zootechnicznego. Zobacz też: ściółka.

Ściółka – suchy i miękki materiał (słoma, torf, trociny itp.) podściełany na legowiskach zwierząt gospodarskich^[1]. Z kału, moczu zwierząt i ściółki pozyskuje się obornik; jeśli zwierzęta utrzymuje się na płytkiej ściółce powstaje również gnojówka. W przypadku drobiu z ekskrementów i ściółki powstaje pomiot^[2].