Śląsk Wrocław (piłka ręczna) – Wikipedia, wolna encyklopedia

WKS Śląsk Wrocław
Przydomek

Wojskowi

Barwy

zielono-biało-czerwone

Data założenia

klubu: 1947
sekcji: 1955

Debiut w najwyższej lidze

1956

Liga

ORLEN Superliga od Sezonu: 2024/25

Państwo

 Polska

Adres

Ul. Wejherowska 2
54-239 Wrocław

Hala sportowa

Hala Orbita

Trener

Bartłomiej Koprowski

Asystent trenera

Krzysztof Mistak

Strona internetowa

Śląsk Wrocławpolski klub piłki ręcznej z Wrocławia, występujący w Superlidze. Jeden z najbardziej zasłużonych polskich klubów, zdobył 15 tytułów Mistrza Polski, 6-krotnie osiągał wicemistrzostwo, a 7 razy sięgał po Puchar Polski. Swoje mecze rozgrywa w Hali Orbita. Sekcja piłki ręcznej WKS Śląska Wrocław została wycofana z rozgrywek w 2010 roku. Obecnie zespół występuje w rozgrywkach Ligi Centralnej, jako Śląsk Wrocław Handball. Zespòł po 14 latach gry na zapleczu ORLEN Superliga w sezonie 2023/24 zdobył mistrzostwo Ligi Centralnej i awasował do ORLEN Superliga na sezon 2024/2025

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Sekcja piłki ręcznej – w ramach wielosekcyjnego Śląska Wrocław – została utworzona w 1955. Drużynę zgłoszono do rozgrywek piłki ręcznej jedenastoosobowej. Rok później uzyskuje awans do I ligi. W ciągu dziesięciu lat startów klub zdobywa osiem mistrzowskich tytułów (1957, 1958, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966).

Historia sekcji piłki ręcznej Wojskowego Klubu Sportowego Śląska rozpoczyna się w 1955 roku. Jej założycielem był Kazimierz Frąszczak. Zaledwie dwa lata później w gablocie klubu stanął pierwszy puchar za mistrzostwo Polski – w piłce ręcznej jedenastoosobowej. Na kartach historii zapisały się takie osoby jak Ryszard Bartoń, Bernard Przybyła, Adolf Pietrek, Kazimierz Frąszczak, Jan Urbańczyk, Engelbert Jezusek, Ernest Kasperek, Edward Graczyk, Piotr Kulik czy Paweł Botor. W ciągu dziesięciu lat startów w tej odmianie piłki ręcznej wrocławianie triumfowali aż ośmiokrotnie (1957, 1958, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966).

Największe sukcesy drużyna z Wrocławia święciła w latach 1972–1978. Trenerem zespołu był Bogdan Kowalczyk, a w klubie grali tacy zawodnicy jak: Jerzy Klempel (król strzelców IO w Montrealu i Moskwie oraz mistrzostw świata w 1978 i 1982), Daniel Waszkiewicz, Zdzisław Antczak, Zbigniew Tłuczyński, Andrzej Sokołowski. Wrocławianie siedmiokrotnie z rzędu wygrywali mistrzostwo Polski i raz triumfowali w Pucharze Polski. W 1978 roku dotarli do finału Pucharu Europy (obecnie Liga Mistrzów), gdzie przegrali z niemieckim SC Magdeburg. W sezonie 1981/1982 drużyna wywalczyła dublet, sięgając po mistrzostwo i po puchar.

Po raz ostatni Mistrzem Polski Śląsk został w 1997. Trenerem był Jerzy Klempel, a w zespole grali wtedy:

W związku z piętrzącymi się problemami finansowymi działacze klubu zdecydowali wycofać sekcję piłki ręcznej z rozgrywek ekstraklasy po zakończeniu sezonu 2009/2010. W 2011 roku podjęto próbę reaktywacji drużyny – zespół, tym razem niepowiązany z wielosekcyjnym Śląskiem, został zgłoszony do rozgrywek II ligi w sezonie 2011/2012[1]. W chwili obecnej pierwszy zespół seniorski występuje na zapleczu PGNiG Superligi Mężczyzn.

Nazwy klubu

[edytuj | edytuj kod]
Lata Nazwa
1947–1998 Wojskowy Klub Sportowy Śląsk Wrocław
1998–1999 WKS Śląsk-Cussons Wrocław
1999–2008 WKS Śląsk Wrocław
2008–2011 Wrocławski Klub Sportowy AS-BAU Śląsk Wrocław
od 2020 WKS Śląsk Wrocław

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Krajowe

[edytuj | edytuj kod]

Piłka ręczna 11-osobowa:

  • Mistrzostwo Polski: 8x – 1957, 1958, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966.
  • 3 Miejsce: 1x – 1959

Piłka ręczna 7-osobowa (halowa):

Międzynarodowe

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. PAP: Reaktywacja klubu piłkarzy ręcznych Śląska Wrocław. SportoweFakty.pl, 2011-07-15. [dostęp 2011-07-21].