Śmigus – Wikipedia, wolna encyklopedia
Śmigus – dawny zwyczaj pogański, który w średniowieczu zaczął być bardzo zbieżny z dyngusem (innym podobnym zwyczajem). Jego współczesną kontynuacją jest oblewanie się wodą, smaganie gałązkami, gaik i zwyczaje związane z palmami wielkanocnym[1][2]. Współcześnie wyraz „śmigus” może oznaczać:
- Poniedziałek Wielkanocny
- śmigus-dyngus (polskie ruchome święto, które często odbiega od tradycyjnych urodzajnych form)
- Wielkanocne smaganie (z różnymi wariantami w Czechach oraz Polsce[3])
Przejściowo pojęcie śmigus może oznaczać także:
- darowiznę, otrzymywaną przez kolędników wielkanocnych w zamian za ich wizytę[3].
- Śmiergust
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Encyklopedia OKIEM, hasło - Wielkanoc [online], www.okiem.pl [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-25] .
- ↑ Zwyczaje i obrzędy w Gorcach, Koninki.pl [zarchiwizowane 2016-03-27] .
- ↑ a b Pavel Trost, K původu slov, „Naše řeč”, 2 (63), 1980, s. 110–112 [dostęp 2017-11-21] (cz.).